Blues Pills

Rond 2013 zijn ze er ineens: Blues Pills. In de voetsporen van Wolfmother overspoelt in die jaren een golf van retro rockbands de Europese podia. Of ze nu Graveyard, Witchcraft, Uncle Acid of Kadavar heten, vrijwel allemaal grijpen ze terug op de rauwe bluesrock en psychedelica die opbloeide in de jaren zestig en zeventig. Toch springt Blues Pills er direct uit, dankzij de geweldige soulvolle vocalen van zangeres Elin Larsson. Met amper meer dan één ep op zak mogen de Zweedse rockers in 2013 al op Roadburn aantreden, alwaar de Green Room al snel te klein blijkt. In 2014 komt het ‘self titled’ debuutalbum uit na een intensieve, succesvolle tour al snel gevolgd door Lady in Gold in 2016. Maar dan wordt het stil rond Blues Pills. De band is toe aan een welverdiende rustpauze en zoals vaak gebeurt, leidt dit tot een personele wijziging. Gitarist Dorian Sorriaux neemt verleden jaar afscheid en wordt opgevolgd door bassist Zack Anderson, die de basgitaar op zijn beurt doorgeeft aan nieuw lid Kristoffer Schander.

Door Joost Schreurs

Begin 2020 staat alles bij Blues Pills in gereedheid voor een nieuwe zegetocht. Een nieuw album in juni, gevolgd door diverse festivals, maar corona gooit roet in het eten: de release van het nieuwe album Holy Moly wordt twee maanden uitgesteld en alle optredens worden verschoven of geannuleerd. Om de hongerige fans tevreden te houden, worden de afgelopen maanden al drie nieuwe songs van het nieuwe album uitgegeven. Soulvolle rockers als Proud Woman en Kiss My Past Goodbye klinken veelbelovend en zijn voor Never  Mind The Hype voldoende reden om contact op te nemen met gitarist Zack Anderson.

NB: Het gesprek vindt begin juli van dit jaar plaats en de door de auteur en geïnterviewde beschreven situatie is mogelijk niet meer actueel.

Hallo Zack, ik hoop dat je gezond bent. Hoe waren de afgelopen vier bizarre maanden voor jou en voor de band?
Ja, het waren gekke maanden. Gelukkig is niemand van de band ziek geworden, maar het leven is eigenlijk min of meer tot stilstand gekomen. We kunnen niet zoveel doen op dit moment.

Was het de afgelopen tijd mogelijk om bij elkaar te komen en te repeteren of op te nemen?
We proberen om zo vaak mogelijk samen te komen en te repeteren, maar dat was in deze tijd toch wat ingewikkelder dan normaal. Ook al was er in Zweden geen strenge lockdown, we waren wel voorzichtiger dan anders, we gingen niet de deur uit tenzij we echt moesten. 

Het nieuwe album Holy Moly! had eigenlijk medio juni moeten verschijnen, maar dit is uitgesteld tot 21 augustus. Vermoedelijk ook vanwege de coronacrisis, of niet?
Het is wat ongelukkig, maar in overleg met ons platenlabel (Nuclear Blast, red.) hebben we toch besloten om de release uit te stellen. Het album was al helemaal klaar, dus eigenlijk ligt het nu alleen te wachten om uitgegeven te worden.

Hoe is de situatie in Zweden? Is het alweer mogelijk om op te treden?
Nee, op dit moment (begin juli, red.) is er hier helaas nog niks mogelijk op dat gebied. De hoop is dat het volgend jaar weer mag, maar niemand weet het.

Het is vier jaar geleden dat het vorige album Lady In Gold uitkwam. Blues Pills heeft daarna een pauze ingelast voor wat bezinning en reflectie, ‘soul searching’ als het ware. In deze periode stapte gitarist Dorian Sorriaux op. Hoe kijk je terug op de afgelopen jaren?
We hadden eigenlijk al gelijk na het verschijnen van Lady In Gold besloten om een break te nemen, want feitelijk waren we in de vijf jaar daarvoor non-stop op tournee, zonder noemenswaardige pauze. Iedereen was dus eigenlijk een beetje opgebrand. Het vertrek van Dorian had er vooral mee te maken dat hij zich meer wilde gaan focussen op het maken en schrijven van zijn eigen muziek. Hiervoor zocht hij ruimte die er binnen Blues Pills niet was. Verder waren er ‘no hard feelings’. Natuurlijk is een breuk altijd moeilijk en soms emotioneel als je zo lang zo nauw met iemand hebt samengewerkt, maar eigenlijk verliep het vertrek relatief positief.

Dan over het nieuwe album Holy Moly!. Na de eerste luisterbeurten was mijn indruk dat het meer pure bluesrock is en minder psychedelische invloeden dan op het vorige album. 
Hoewel ik zelf Lady In Gold geen psychedelisch album zou noemen, snap ik wel wat je bedoelt. Toen we dat album opnamen, hebben we meer geëxperimenteerd met nieuwe geluiden en instrumenten zoals keyboards. Het nieuwe album is zeker meer gitaar-georiënteerd, meer rock zo je wilt. Overigens hebben we de break ook benut om zelf een studio te bouwen en hier hebben we Holy Moly! dan ook opgenomen.

Kun je iets vertellen over te titel Holy Moly. Persoonlijk vond ik het een tikje cheesy.
Wij vonden dat Holy Moly! een uitdrukking is die paste bij de muziek die we gemaakt hadden. Je zou het kunnen zien als de reactie die we aan de luisteraars willen ontlokken als ze het album horen. 

De teksten van sommige nieuwe nummers, zoals de reeds verschenen single Kiss My Past Goodbye of Bye Bye Birdie klinken heel persoonlijk, alsof iemand een hoofdstuk afsluit en aan een nieuwe fase in het leven begint.
Dit klopt wel. Sommige teksten op het nieuwe album hebben een sterk autobiografisch karakter en geschreven vanuit ons eigen perspectief. Ze verwijzen naar gebeurtenissen die we ook daadwerkelijk hebben meegemaakt. De teksten van Lady In Gold hadden dat veel minder, dat waren gewoon teksten die geschreven werden om bij de muziek te passen. Ook in dit proces heeft de pauze die we als band genomen hebben een rol gespeeld. Doordat Elin en ik de tijd namen om te reflecteren op de gebeurtenissen die ons waren overkomen, kwamen de teksten en de muziek min of meer als vanzelf tot ons. We hoefden nu geen teksten te schrijven, omdat een liedje nu eenmaal tekst nodig heeft. 

Na het vertrek van Dorian Sorriaux ben jij overgestapt van bas naar gitaar. Hoe was dat voor jou als muzikant en voor de band?
Eigenlijk was dat een hele vanzelfsprekende overstap. Elin en ik schrijven samen vrijwel alle muziek, dus het is dan eigenlijk ook logischer om een belangrijkste songwriter op gitaar te hebben. Ik gebruikte eerder ook altijd al een gitaar als ik songs schreef, maar nu was het toch ook weer anders, omdat ik nu meer tijd en aandacht nodig had voor bijvoorbeeld gitaarsolo’s. Ik heb in de aanloop naar de opnames dus ook heel wat uurtjes besteed aan het oefenen van lead gitaar. En voor wat betreft de dynamiek in de band: geen enkele muzikant is hetzelfde, dus als ik gitaar speel, zullen sommige dingen iets anders klinken. Maar zoals ik al zei, voelt deze bezetting wat natuurlijker aan, omdat ik ook een van de songwriters ben. 

Heb je eerder lead gitaar gespeeld in een band? Je speelde ook basgitaar in Radio Moscow, maar in de archieven was verder niets anders te vinden.
Nee, Holy Moly! is het eerste album dat ik heb opgenomen, waarop ik gitaar speel.

Zack, heel erg bedankt voor je tijd en je verhaal. We kijken uit naar het nieuwe album en hopen met alles dat we in ons hebben dat we jullie snel weer live aan het werk mogen zien.

Op deze heugelijke 21 augustus van het jaar 2020 kun je het nieuwe album Holy Moly! van het Zweedse gezelschap Blues Pills – dat uitkomt via Nuclear Blast Records – beluisteren via de digitale kanalen zoals Spotify:


Deel dit artikel