Death SS

Voor de niet-kenners: Death SS is een legendarische band die je niet over het hoofd kunt zien als je terugkijkt op de geschiedenis van de heavy muziek. De naam – altijd omgeven door verwarrende controverse – staat voor In Death of Steve Sylvester (snap het, (S)teve (S)ylvester). De band werd opgericht in 1977, maar het duurde tot 1988 voor de band een eerste album uitbracht na een reeks demo’s en rarities.
Nog zeldzamer is enige duidelijkheid over de tijd daarvoor, die Steve Sylvester – nog steeds de leidende man in de band – zo vriendelijk was in te vullen (zij het gedeeltelijk en vaak verwarrender en onduidelijker dan je zou willen) in zijn boek over de geschiedenis van de band. Lees het en laat je meeslepen, want het heeft veel weg van de verhalen over KISS. Alleen is het occulte hier echt het occulte, de schedels en botten zijn echt schedels en botten, en de rare dingen zijn… Nou ja, net zo raar (laten we eerlijk zijn, Kiss heeft ook een rare geschiedenis). 

Tekst: Guido Segers

En nu zijn we op het punt aangekomen van TEN, het tiende album van de band. Voordat we verder gaan met het interview, ga ik eerst de persinformatie over deze release met je delen: 

“X”, the number ten in the Roman numerical system, chosen to name this album, is not a random title.
The number Ten symbolizes perfection, as well as the cancellation of all things.
10 = (1 + 0) = 1, illustrates the eternal starting over.
Ten is the total of the first four numbers (and in our case the first four Albums / Seals) and therefore contains within itself the entirety of the universal and artistic principles contained in each of them.
It corresponds to the Pythagorean Tetraktys which, together with  Seven (the total number of musical / magical seals of our pact), is considered the most important number, as it is formed by the sum of the first four  (1 + 2 + 3 + 4 = 10), thus expressing the totality, the fulfillment, the final realization…! The number 10 is divine because it is perfect, as it brings together in a new unity all the principles expressed in the numbers (or albums) from one to nine.
Esoterically the symbolism of the decade represents the perfection relative to the circular space-time, or the divine immanence.
Ten indicates the change that allows the initiate to evolve, grow and rise spiritually.
It is the symbol of the totality of the represented reality.
From a religious point of view it recalls the number of commandments that God entrusted to Moses on Mount Sinai.
It contains the Unity that made everything and zero, a symbol of matter and of the Chaos from which everything came out.
It therefore includes in its likeness the created and the non-created, the beginning and the end, the power and the strength, the life and the nothingness.
There are also ten circles, the Sefiroth of the Tree of Life.
In the Tarot the number Ten, which in the Major Arcana corresponds to the Wheel of Fortune (Arcane X) and to Judgment (Arcanum XX), represents the end of a cycle of experiences and heralds a new beginning.
Finally in Dante’s Inferno, the tenth canto takes place in the sixth circle, in the city of Dite, where heretics are punished, that is, the rebels, the free spirits intolerant of Dogma, those who choose to take themselves out of the ordinary way, to  which this work is dedicated.
Steve Sylvester

Ik begrijp dat dit een tamelijk lange intro is, maar ik kon Steve moeilijk vragen om dit in het interview te herformuleren, maar hier is het. Wat het je vertelt, is dat Steve veel meer over de titel heeft nagedacht dan je zou denken, maar ook dat Death SS misschien over show, shock en theatraliteit gaat, maar een diepere laag heeft en liefde voor dat wat donker is. 

Tekst gaat verder na video

Zonder veel ophef, hier is de Necromancer of Rock zelf:

Hallo Steve, hoe gaat het met je? Hoe ging je om met de pandemie (tot nu toe)?’
“Hoi! Ik heb gedaan wat praktisch iedereen heeft gedaan, met geduld en proberen niet ontmoedigd te raken door de absurde situatie die is ontstaan. Ik heb de onverwachte vrije tijd gebruikt om me verder te wijden aan muziek en aan mijn studie, en TEN is het resultaat van deze laatste twee jaar …”

Je hebt net je tiende album uitgebracht, onmiskenbaar getiteld TEN. Er is veel betekenis aan dit nummer, zoals je uitlegt in de begeleidende bio. Het laat een kant van Death SS zien waar niet iedereen zich van bewust is, namelijk de diepte van de gedachte achter de muziek. Ik ben benieuwd welke bronnen jullie hebben doorgespit om tot dit complexe idee van het nummer te komen.
“Het is iets dat spontaan geboren werd. Terwijl ik me toelegde op de samenstelling van het album dacht ik dat dit de tiende bezegeling van de carrière van Death SS zou zijn en dat dit niet onderschat mocht worden. Gaandeweg zijn alle esoterische en kabbalistische referenties die achter dit magische getal schuilgaan naar boven gekomen en dit heeft me een verdere input gegeven voor de compositie van mijn teksten.”

Wat kun je vertellen over het creatieve proces van het schrijven en opnemen van dit album? Was het relatieve isolement nuttig of nadelig voor je?
“Ik zou zeggen beide… Het was nuttig omdat het me meer vrije tijd en concentratie gaf om me te wijden aan het verzamelen van ideeën voor het componeren van de nummers, maar het was ook nadelig omdat het de bewegingen en de relatieve eenheid tussen de leden van de band verhinderde omdat we allemaal in verschillende steden wonen, en daarom moesten we op afstand werken.”

Ik begrijp uit een ander interview dat het album een concept volgt, omdat de nummers met elkaar verbonden zijn. Kun je hier wat dieper op ingaan? Hoe persoonlijk is deze plaat?
“TEN is persoonlijk in de mate dat alle platen die ik schrijf dat zijn, omdat ze mijn stemming weergeven van het precieze historische moment waarin ik ze componeer. Het is bijna een soort conceptalbum omdat alle nummers met elkaar verbonden zijn door een gemeenschappelijk gevoel, gerelateerd aan deze specifieke historische periode, gedomineerd door de terreur, die we allemaal hebben meegemaakt en die we voor een deel nu nog steeds meemaken… Zowel tekstueel als muzikaal is er dus een afwisseling van licht en schaduw, ook al lijken de laatste vaak de overhand te hebben over de eerste. De stemming is erg ‘doomy’, ook al ontbreekt het niet aan kracht en energie en aan het verlangen om te rebelleren en te vechten, wat het kenmerk is van alle ketters van het Rockvolk.”

Wat kun je vertellen over de track Zora? Ik heb je boek gelezen, The Necromancer of Rock, dus ik ben op de hoogte van je liefde voor klassieke strips. Ik heb ook de video bekeken, die volgens mij precies bevat wat jouw visie op rock-‘n-roll is. Ik kan me alleen maar voorstellen hoe leuk dat voor je geweest moet zijn, dus wat kun je hierover vertellen?
“Ja, het was erg leuk om de ZORA video te schieten. Zoals je al zei, is het nummer opgedragen aan het gelijknamige personage uit de Italiaanse horror-erotische strips uit de jaren zeventig en tachtig, dus ik wilde het een vintage, sexy en ironisch tintje geven, net als de strip in kwestie.”

Wat is voor jou het verband tussen ‘heretics’ en rock-‘n-roll? Ik zie die termen heel vaak samen in verband met Death SS, dus ik ben benieuwd naar je gedachten hierover.
“Goede vraag! De term ‘heretic’ is afgeleid van het Griekse ‘haìresis’ wat ‘keuze’ betekent, ook in de betekenis van ‘omkeren’. De heretic is degene die weigert te aanvaarden wat wordt afgedaan als dogma of absolute waarheid, die geen genoegen neemt met gemakkelijke definities of vooropgezette schema’s. Zelfs in de muziek. Ketter zijn is een manier van leven. Het vereist van ons dat we graven waar iemand ons zegt dat er niets te graven valt, dat we ons uitspreken wanneer de anderen ons het zwijgen proberen op te leggen, dat we kritisch staan tegenover elk dogmatisme en elke oplegging. De ketter is dus een ‘vrij’ mens, omdat vrijheid – in tegenstelling tot macht – een passie opwekt voor publieke actie en creatieve deelname. Om al deze redenen beschouw ik Death SS en al onze volgelingen als ‘heretics’.”

Death SS is nog steeds de op horror geïnspireerde band, die het vanaf het begin was. Een band die een prestatie levert. Er wordt wel eens gezegd dat die performatieve kant van de rockmuziek lijkt te verdwijnen (Nikki Sixx schrijft dat zelfs in de laatste editie van The Heroin Diaries). Wat vind jij daarvan? En hoe belangrijk is het visuele aspect van Death SS?
“Het visuele aspect in onze muzikale optredens is en zal voor altijd een zeer belangrijk aspect voor me zijn. Van jongs af aan heb ik me altijd aangetrokken gevoeld tot de glamoureuze en scenografische kant van bepaalde artiesten en dit aspect heb ik dan ook verwerkt in het DNA van mijn band. Ik zou Death SS niet anders kunnen opvatten!”

Sinds het lezen van je boek (wat mijn ‘leer Death SS kennen’-moment was) probeer ik Death SS uit te leggen als iets dat verwant is aan KISS en Ghost. Ik zie deze vergelijking heel vaak, dus hoe denk jij hierover? Wat zijn je gedachten over deze bands?
“Wel, KISS is zeker één van de inspiratiebronnen geweest voor de band, evenals Alice Cooper. Het zijn allemaal mensen die voor ons begonnen met wat toen ‘shock rock’ genoemd werd, ook al dacht ik bij het oprichten van de band in 1977 niet aan deze artiesten, maar eerder aan de SWEET, uiteraard in een ‘horror’ versie. Ik kan Ghost waarderen. Ze kwamen lang na ons uit en van wat ik weet, waren wij het waarschijnlijk die hen op een of andere manier beïnvloed hebben.”

Nu ik het daarover heb, het is alsof in de evolutie van rock en metal, andere bands kiezen voor punk of metal, en Death SS deed iets anders. De weg bereiden voor wat zou komen, maar nooit echt uitgedaagd, klinkend als jullie zelf op TEN. Maar wat is die unieke essentie van Death SS en de drive achter zijn creativiteit?
“Vanaf het begin heb ik mezelf nooit het probleem gesteld om te labelen wat ik speelde. Het is moeilijk voor mij om mijn band in een specifiek muziekgenre te kanaliseren. Daarom heb ik altijd gezegd dat DEATH SS ‘Horror Music’ speelt, want dat betekent gewoon dat we bepaalde sferen willen uitdrukken die putten uit de esoterische en horror verbeelding, op de meest vrije manier mogelijk, uiteraard altijd met een rock matrix.”

Wat zijn de huidige toekomstplannen die jullie hebben voor de band? En in je persoonlijke artistieke inspanningen?
“Op dit moment ben ik gewoon TEN aan het promoten, dat nog maar een paar dagen uit is. Ik wacht om te zien hoe de dingen zullen gaan en bovenal wacht ik om te zien of de concert situatie eindelijk kan evolueren zonder alle beperkingen waartoe we allemaal gedwongen waren de laatste tijd, om in staat te zijn om een aantal belangrijke shows te doen.”

Zal er nog meer geschreven worden met avonturen van Steve Sylvester?
“Wie weet? Misschien over nog eens twintig jaar… Ha! Ha!”

Zou je zeggen dat rock-‘n-roll het geheim is om er zo jong uit te blijven zien als jij, of is het eigenlijk vampirisme? Je maakt al muziek met Death SS sinds 1977, er zijn artiesten die een decennium later zijn begonnen en er veertig jaar ouder uitzien dan jij. Wat is je geheim?
“Je zei het zelf: Ik ben een echte vampier!”

All the Be(a)st!
Steve

Beluister hier het volledige album TEN van Death SS:


Deel dit artikel