Peter van Elderen over Helldorado: “Ik wilde botsauto’s, mafketelarij met een Carnevale-freakshow”

Helldorado. De eerste editie gaat zaterdag los in vier zalen van het Klokgebouw en razend nieuwsgierig als we zijn, namen we vast een kijkje in het Eindhovense. Daar zagen we een lange BE’er in de weer met een enorme banner op een parkeergarage en een stuntman in lichterlaaie staan. Interessant. Strijp-S stijl. Een goed moment ook om in het Blue Collar Hotel aan te schuiven bij die Eindhovenaar, de man die na 20 jaar in Nederlands bekendste speedrock-orkest nu onder meer kunstenaar en kersverse festivalbaas is: Peter van Elderen, ook bekend als Pedro Speedrock.

Hij kan ons vast alles vertellen over het hoe en waarom van Helldorado, de creatieve invulling en in hoeverre we hier voorganger Speedfest nog in terug zien. De Eindhovenaar kreeg van medeorganisator Paaspop Events de vrije hand, althans tot op zekere hoogte: “Ik wilde eigenlijk een botsautobaan met een Carnevale-achtige freakshow. De botsauto’s pasten niet, dus hebben we een spookhuis.” En hoe zit het naast beeldende kunst eigenlijk met muziek maken? En met de nieuwe Nederlandse aanwas, waar Van Elderen als producer en vader misschien wel kijk op heeft? “Er komen altijd nieuwe speedrockbands aan.”

 

Door Ingmar Griffioen

Als een band na zoveel jaar stopt, denk je al snel aan het zogenaamde zwarte gat. Had jij van tevoren bedacht wat je ging doen na Peter Pan Speedrock?
“Nee. Tot voor kort heb ik dat zwarte gat en de gevolgen van het stoppen met die band weggestopt en onderschat en ben als een malloot tekeergegaan met kunsten en ook weer andere muziek. Op vele maandagen komt Theo van Rock, ook bekend als geluidsman van Henry Rollins, bij ons pizza eten. Hij waarschuwde om het niet te onderschatten. Ik moet toch wat dingen herschikken.”

Mis je de energie, de adrenaline van het podium al?
“Ja, maar het is ook de bijna trance en werk-flow van de band. Mijn koffer stond eigenlijk altijd klaar, ik was daar non-stop mee bezig. Nu gaat het op en af en is het niet meer vanzelfsprekend dat er vrijdag of donderdag of maandag een bus voorrijdt, waar ik dan in stap. Dat gaf ook wel een soort houvast.”

Dat is bijna twintig jaar zo geweest?
“Ja, we hebben 2000 shows gedaan in die tijd, dus je kunt een beetje uitrekenen hoeveel tijd ik heb gespendeerd in touringcars.” (20 jaar = 1040 weken = 2 shows per week, IG) “Het was super kicken hoor, is echt zo’n blast geweest. Heel gaaf.”

Een collega festivalbaas dacht dat je meer tijd aan je kunst wilde besteden.
“Daar ben ik ook wel mee bezig. Voordat Peter Pan Speedrock wat succesvoller werd deed ik dat ook allemaal door elkaar. Voor mij is er niet echt een grens tussen beeldhouwen, een schilderij of een nummer maken. Het gaat allemaal over verhoudingen, smaak en impressies. Ik zie niet echt een verschil. Het is wel goed om je te focussen. Het is nu een zoektocht wat mijn focus gaat worden. Omdat ik gevraagd werd dit festival vorm te geven, kwamen die dingen bij elkaar en daarom had ik daar wel oren naar. In het begin niet trouwens. Toen wilde ik me echt even op mijn expositie in TAC richten. Die dank ik aan Rik van Iersel en die krijgt waarschijnlijk een vervolg. Maar met de hulp die ik bij Helldorado krijg, is het wel echt prettig werken.”

Ik dacht te zien dat je met staal werkt. Lijkt me typisch iets voor Peter Pan ook.
“Ik werk met gegoten aluminium of kunststof brons, maar over het algemeen metalen. Ik heb ook wel eens artwork gemaakt voor de band, maar het echte grafische werk, dat ook bij Peter Pan paste, is gemaakt door Bartman. Dat was meer zijn hoofdstuk.”

Ben jij nu de festivalbaas, de vormgever of de creatief directeur van Helldorado?
“Ik wil absoluut niet de baas zijn, ha ha. Je mag het denk ik wel een soort art director, programmeur of bedenker noemen van die mafketelarij.”

Het concept en ook de programmering?
“Allebei. Dat hoort ook wel bij elkaar vind ik. De combinatie van sideshows en bands. Ik wilde eigenlijk een botsautobaan, met Carnevale-achtige freaks en meer rare shows. De botsautobaan paste niet, want er staan palen in het Klokgebouw, dus nu wordt het een inloopspookhuis.”

De circusserie Carnevale is een mooie referentie. De vormgeving doet me ook een beetje denken aan nachtclubs en kaartspelen natuurlijk. Is dat wat je wil met Helldorado: dat het zich onderscheidt door meer te zijn dan alleen muziek?
“Ja, het is heel erg gedacht vanuit: ‘Waar zou ik zelf naartoe gaan’ en ‘Wat zou ik zelf willen zien’. Een beetje zelf de kick eruithalen, de hele tijd ‘lucky me’ ha ha.”

We zien jouw esthetiek echt op die troefkaarten en al het artwork?
“Ja en dadelijk ook de decors van de podia. Ik denk dat mensen er wel van op zullen kijken.” Van Elderen pakt de telefoon: “Kijk, dit is een podium, The Lion Stage, van dertig meter. Ik maak dan een schets en nodig een kunstenaar uit om dat te maken. De vormgeving voor de Cockroach Comedy Chapel wordt helemaal op transparent kunststof geprint, zodat je echt in een kerkje binnenloopt.”

Er is een uitbundige randprogrammering met onder meer Rock ‘n’ Roll Wrestling Bash, Cunning Stunts Cabaret en The Death Do Us Part Danger Show. Ook allemaal dingen die je zelf graag ziet?
“Zeker. Mij lijkt het superleuk dat als je op een festival een hele heftige of weirde band hebt gezien, dat je dan even de hoek omloopt en Dikke Dennis en Denvis samen een vreemde goochelshow doen.”

Naar dat duo ben ik wel benieuwd ja. Ze gaan dus geen rock ’n roll-verhalen tappen?
“Ik ben ook benieuwd, want ze hebben het mij nog niet verteld. Dus het kan alle kanten op.”

Het is een parallel die zich opdringt, ook al stond in het eerste persbericht duidelijk dat dit niet het nieuwe Speedfest is. Het is wel een festival dat jij ook organiseerde, ook op deze locatie en dat pas net afgelopen is.
“Natuurlijk is het de goden verzoeken en gaat iedereen het meteen Speedfest 2.0 noemen. Toegegeven: Er zijn meer raakvlakken ontstaan dan ik in eerste instantie had bedacht. Mijn smaak zit er natuurlijk in en die zat ook in Speedfest. Dat is onvermijdelijk en ook geen probleem. Maar ik denk dat mensen die echt denken dat het een tweede Speedfest wordt, een beetje bedrogen uitkomen. En mensen die denken dat het iets compleet anders is misschien ook. Ik weet het eigenlijk ook niet, is het eerlijkste antwoord. Ik ben net zo nieuwsgierig als de rest hoe het gaat bevallen. Wel spannend. Voor mij voelt het als iets nieuws. Maar er zullen ook mensen zijn die op dezelfde plek en datum heel veel bier drinken met dezelfde vrienden als op Speedfest.”

Qua smaken en genres was Speedfest best breed: Van rockabilly als Batmobile tot High On Fire en Suicidal Tendencies. Is het nu wat smaller?
“Nee, het is een andere kant op aan het gaan. Daar waar Triggerfinger op Speedfest kantje boord was, is het nu helemaal raak. Bij mij zou ook Wovenhand kunnen staan of Nick Cave, die natuurlijk wel te duur is. Dat vind ik passen op Helldorado. Binnen Peter Pan Speedrock was ik niet de rockabilly- en psychobilly-man, dat was de lange (bassist Bartman, IG) en de kleine (drummer Bart Nederhand, IG) was meer van de hardcore. Nu heb je The Sound Of Revolution, die doen punk en hardcore en dat doen wij niet. Ik ben toch meer van AC/DC hardrock tot Tigre Blanco (filmische gypsy soul uit Eindhoven, IG), stemmige rare shit en stonerrock.

“Een psychobilly-band als Banane Metalic, die veel met theater doet, past wel. En ik zou ook het Rosenberg Trio of GWAR neer kunnen zetten. Dus het gaat een stukje opzij en is misschien nog wel breder. Van alles als het maar visueel… Of het theatrale moet in de muziek zitten, dat kan ook. Zoals bij Triggerfinger, of Motorpsycho, die zou ik heel graag willen hebben.”

Het Blue Collar Hotel heeft zaal en café ook een behoorlijke nachtclubsetting meegegeven. Er hangt onder meer een gehavende surfplank van Tigre Blanco aan de muur, een band die volgens Van Elderen bij uitstek bij zijn festival past.
“Je kunt het ook omdraaien: Tigre Blanco en Blue Collar Hotel hebben mij juist geïnspireerd om Helldorado neer te zetten. Hier heb ik de Death Do Us Part Danger Show voor het eerst gezien en met Quintijn, die hier de meeste bands regelt, gesproken over dit soort cabaret en muziek. Deze sfeer past perfect bij Helldorado.”

Dit heet de eerste editie, is het daarmee ook de eerste in een serie?
“Het is net als met Speedfest: Ik vind dat je het net zo lang moet doen als het spannend en leuk blijft voor iedereen. Als het één grote teleurstelling wordt, dan ga ik het niet meer doen, ha ha. Maar ik schat zo in dat het heel gaaf wordt en dan gaan we het nog wel een paar keer doen ja. Maar ik heb eerlijk waar geen idee”

Maak je nu zelf helemaal geen muziek meer?
“Jawel. Ken je Wolfskop? Dat is een beetje de opvolger van The Goods. Met hun drummer Marcin Hurkmans ben ik om de zoveel tijd aan het jammen. Beetje Black Keys of White Stripes opstelling. Een gitarist met een octaver (effectpedaal, IG) en drums. Het is vooral lekker lomp. En ik ben met mijn vrouw muziek aan het maken en dat is compleet het tegenovergestelde. Ze is zangeres en we zijn eigenlijk voor de grap liedjes gaan spelen aan de keukentafel. En nu zet ik er steeds serieuzere microfoons neer om het ook op te nemen. We hebben een nummer of vijf, zes en die gaan we nu opnemen. Het is wel even wennen met een akoestisch gitaartje en echt clean zingen, ha ha. Best moeilijk nog.”

Het blijft mooi om muziek te maken. Zou het lastig voor je zijn om dat helemaal niet meer te doen?
“Ja, maar dat gaat niet gebeuren. Ik ben ook heel veel aan het produceren, heb net de Del-Toros opgenomen. Ik heb een mobiele studio die ik meeneem naar bands, zo gaat Bertus Borgers bijvoorbeeld een saxofoonsolo inspelen voor die Del-Toros plaat.”

Ook de lokale rockers van Black-Bone profiteerden al van Peters productieskills, evenals White Boy Wasted.
“Dat zijn eigenlijk de nieuwe speedrockers. Jonge gastjes die een supervette mix van Zeke en Nashville Pussy maken. Die plaat heb ik niet opgenomen, maar wel gemixt.”

Je hebt het gewoon hartstikke druk met muziek nog.
“Ja! Ha ha. Ik vind eigenlijk, in een notedop, creatief bezig zijn heel gaaf. Ik wil muziek maken, dingen bedenken voor festivals, kunst maken en daar beweeg ik mij omheen. Maar ik wil niet meer de boekhouding doen of dingen regelen. Ik merk wel dat ik daar steeds meer anderen voor zoek.”

Moest je dat bij Peter Pan Speedrock zelf doen dan?
“Dat was eigenlijk wel nodig ja. Bart, de drummer, was vooral degene die al het personeel regelde. Maar je bent ook soort van manager. We hadden wel management van SOZ Concerts, Bert was dat, die nam ons wel heel veel uit handen. Maar we waren ook veel onderweg en dan moest er veel geregeld worden. Ik ben nu wel veel meer ‘rund um Hause’, soms iets te veel. Mijn vrouw zei laatst dat we er allebei aan moesten wennen. Ik moet af en toe een keer op tour, ha ha.”

Was het bij Peter Pan Speedrock na twintig jaar genoeg met al dat reizen?
“Een hele heldere kop van een artikel was ‘De koek is op’. Zo voelde dat ook wel ja.”

Hadden jullie dat alle drie tegelijk?
“Om verschillende redenen hadden we alle drie wel zoiets van ‘het is wel even mooi geweest’ En ‘we zien wel, maar we gaan nu even de stekker eruit trekken’.”

Dan heb je die beslissing genomen en komt er opeens een hoop extra aandacht op je af.
“Ja, dat is ook wel handig.”

Dan kun je nog een tour doen en komen er mensen kijken?
“Ja en dan is die nog extra speciaal, dat is ook wel leuk. Het was erg tof, echt een supergoed afscheid.”

Is dat dan het moment dat je terugkijkt en beseft wat je allemaal bereikt hebt? Als je bijvoorbeeld zo’n vriendschapspenning van de stad krijgt?
“Die was wel apart ja, ha ha ha. We hebben natuurlijk, het klinkt een beetje arrogant, aardig wat veren in onze reet gekregen in die twintig jaar. In het begin niet, maar vanaf het moment dat we op Noorderslag stonden, konden we eigenlijk niet zo heel veel fout doen. We hadden onze sporen wel verdiend. Het loopt nu eigenlijk nog door. Ik heb het idee dat mensen het nu nog veel groter maken.”

Het is wel altijd Eindhoven wat de klok slaat hè. Of zie je jezelf nog wel eens…
“Nu, ik moet de laatste tijd anders verrekte vaak naar 013! Iets te vaak als je het mij vraagt. Maar Roadburn is ooit begonnen in de Effenaar hè. En later naar 013 vertrokken… Maar Eindhoven ja, ik ben heel erg fan van Jan Buys en zolang hij hier concerten in het Klokgebouw organiseert, vind ik het wel prettig om hier dingen te doen.”

Dit is echt jouw en jullie thuishaven toch?
“Wij hebben hier op Strijp-S nog een keer door de modder lopen ploeteren en een cd-presentatie gehad toen er nog niks was. Alleen Plan-2 zat er, dat waren echt de pioniers. Bij die cd-presentatie hadden we een leuk bandje uit België uitgenodigd om het voorprogramma te doen: Triggerfinger. Dat was keigrappig. Mijn zonen zien die poster wel eens hangen en vroegen: ‘Waarom staat jullie naam zo groot en die van Triggerfinger zo klein?’ ‘Ja, dat was ooit, heel lang geleden’.”

Hoe oud zijn jouw zonen, zitten die al in de nieuwe Peter Pan Speedrock?
“Mijn oudste zoon is 22, de tweede 20 en dan 15. Die spelen wel allemaal een beetje gitaar zo links en rechts, maar niet… Tenminste dat weet ik niet, want ze houden dat wat geheim voor me. Ik kwam er pas recentelijk achter dat ze überhaupt gitaar spelen.”

Dat lijkt me knap om voor je vader verborgen te houden.
“Nu ja, als ze op kamers zitten en daarvoor woonden ze parttime bij hun moeder, mijn ex. Daar speelden ze dus blijkbaar wel gitaar, bij hun vader niet.”

Misschien dachten ze dat jij heel kritisch zou zijn als muzikant.
“Volgens mij wilde mijn oudste zoon me ook verrassen, door gewoon in één keer per ongeluk iets te spelen. Maar dat was niet helemaal gelukt…”

Is het ook rockmuziek?
“Dat zijn dan Avenged Sevenfold, Five Finger Death Punch-achtige dingen, maar ook Foo Fighters, Nirvana of Eminem. Maar als ik thuis Jimi Hendrix opzette, dan waren ze wel geïnteresseerd. Ze vinden het wel gaaf en ook AC/DC en Led Zeppelin. Het gebeurt regelmatig dat de jongste zoon bij mij thuis zit en dan staat er keihard AC/DC aan. Dan heb ik toch iets goed gedaan.”

Was het heel vervelend geweest als ze met de nieuwe Guus Meeuwis waren thuisgekomen?
“Mja dat had ik dan wel… ja…dat ehm. Dat kan gebeuren denk ik.”

Vanuit je rol als producer en organisator: Zit er een nieuwe Peter Pan Speedrock aan te komen?
“Er zit altijd een nieuwe speedrockband aan te komen. Je hebt sowieso The Blues Junkies, Rene SG, Death Alley; allemaal niet te vergelijken met Peter Pan, maar ook weer wel qua enthousiasme en spel. White Boy Wasted lijkt er nog het meest op, maar ik denk wel dat ze steeds meer een eigen gezicht krijgen. Wij hebben natuurlijk ook het buskruit niet uitgevonden. Peter Pan Speedrock was een combinatie tussen Motörhead en Zeke en rockabilly.”

“Er komen zeker weer een hoop leuke bands bij. En eigenlijk blijven ze allemaal nog wel een gitaar hanteren in plaats van een usb-stick meenemen. Ik ben daar erg ouderwets in: als jij die muziek niet speelt, maar een knopje indrukt en erbij staat te zwaaien, dan ben je op dat moment geen muziek aan het maken. Ik vind het mooi als mensen echt musiceren op het podium en dat je ook interactie ziet.”

Ben je veranderd in die +20 jaar? Of ben je nog altijd die branieschopper die in 1996 een bandje begon om luide gitaarmuziek te spelen?
“Ik ben wel een beetje veranderd in de zin van – en dat is misschien wel de leeftijd – ‘ok, dat hoef ik niet meer te doen’. Een beetje gebruik maken van die sporen die ik heb verdiend. En ik kijk ook iets nuchterder tegen de dingen aan. Dan zie ik bands zich enorm druk maken over iets en dan weet ik eigenlijk al dat het helemaal niet nodig is. Ik kan dat wel honderd keer zeggen, maar ook zorgen dat het goed terechtkomt.

“Dat vind ik ook wel één van de leukste dingen. Ik had die mix van Black-Bone gemaakt en was zelf echt tevreden. Die heb ik naar SPV (Duits label, IG) gestuurd en – het scheelt dan wel omdat ik die man ken en dat we het regelmatig over muziek hebben – dat hij dan zo’n band ook tekent. Tegelijkertijd zaten ze laatst in een heel lastige fase en wisten niet precies meer wat ze wilden. Hadden ze toch een beetje onder druk demo’s gemaakt, maar ik zei: ‘Dat is niet goed genoeg’. Toen hebben ze het toch opgestuurd, waarna die man van SPV zei: ‘Dat is niet goed genoeg’. Dan zeg ik ze dat het helemaal niet erg is, maar dat ze even opnieuw moeten beginnen. En dat het toch 90% zweten is en 10% creativiteit. Maar ze hebben een nieuwe bassist en ik denk dat dit wel weer de goede kant op gaat zo. Vooral hard werken en aan de bak.”

Over twee jaar organiseert iemand een belangrijk festival en die zegt: ‘Jongens, Peter Pan Speedrock-reünie, die moeten we gewoon hebben.’ Ga je het doen?
“Nee, nu ja dat kan je niet zeggen. Ik was erbij toen The Hellacopters laatst speelden op Sjock en ik vond het geweldig. Ik heb zelf ook de eerste show van Zeke weer kunnen fiksen voor Scumbash en ook dat was geweldig. Dus ik houd daar wel van, van die dramatiek. Maar nee, dat kun je niet van tevoren bepalen.”

Dan moet er misschien eerst wat meer tijd overheen?
“Dat sowieso. Het moet voor alle drie goed voelen en niet als een goedkope reünie, maar echt een speciaal moment zijn. Niet alleen maar voor een grote zak geld. Wij zouden zomaar op een feest kunnen optreden voor niks. Het kan ook zijn dat iemand van een Psycho Las Vegas festival zegt: ‘We willen dat jullie een set doen en je krijgt…’ Zo hebben we ooit op het eiland Réunion een week in een strandhuis gezeten. Kregen we heel weinig betaald, maar wel vliegtickets en extra’s en hebben we drie shows gespeeld. Dat ging helemaal nergens over, maar het was wel leuk.”

Peter van Elderen stond afgelopen vrijdag in de Effenaar nog Eindhovense hits te spelen (“Björn van der Doelen heeft me erin geluisd”) en maakt morgen zijn debuut als creatief directeur van Helldorado – The Incredible Rock & Roll Freakshow. Onder meer Triggerfinger, The Darkness, Orange Goblin, Red Fang, Monomyth, Nashville Pussy, Imperial State Electric, Lords Of Altamont, La Muerte, Fifty Foot Combo, Birth Of Joy, Tigre Blanco, Komatsu en Dead Elvis spelen in vier zalen van het Klokgebouw, Eindhoven. Er zijn nog kaarten verkrijgbaar via deze link. Het blokkenschema vind je hieronder.

---