Nieuwe locatie

Oefenruimtes dB’s, foto Lisanne Lentink

Het waren benarde jaren voor dB’s. Waar we collectief nog aan het genieten waren van het 25-jarig jubileum inclusief gratis festival helemaal terug in 2019, bleken er op dat moment al achter de schermen flinke veranderingen aan te komen. De kogel ging door de kerk: grootse plannen voor woningen in het Cartesiusgebied, die binnen enkele jaren deze muzikale broedplaats zouden opslokken. Een pandemie en een stressvolle tijd later, en dB’s is anno 2025 verhuisd naar de Vlampijpstraat, in een opbloeiende omgeving tussen vele andere leuke uitgaansgelegenheden. Maar dat had, en heeft, aardig wat voeten in de aarde. Eigenaar Paul de Brabander beleefde in 2024 het meest slopende jaar van zijn leven, en hoewel dB’s anno 2025 weer gezellig draaiende is, staan er nog wat uitdagingen voor de boeg. We gaan daarom rond de tafel met de sympathieke eigenaar. Over de stressvolle totstandkoming van het nieuwe dB’s, de ups en downs van het afgelopen jaar, en natuurlijk de hobbels waar het team nog overheen moet in 2025.

Tekst: Merijn Siben / Foto’s nieuwe locatie: Lisanne Lentink (via 3voor12Utrecht)

Inmiddels is dB’s in 2025 alweer druk aan de slag met programmeren. De agenda staat vol, de bar staat er weer…Hoewel een nieuwe locatie altijd even wennen is, begint de atmosfeer van het oude dB’s al gestaag aanwezig te raken. Meelopend met Paul toont hij me een blik in de repetitieruimtes. ‘Dit is de standaardruimte. Drumstel, versterker, zoals je het kent. We hebben  een grotere en een kleinere maat.’ Vervolgens leidt hij me langs Studio Moskou, Studio Silvester en de klassieke kast met de koffievaten, gevolgd door de trap naar het kantoor. ‘Toen we hierin kwamen zat er een partycentrum voor bruiloften in. Daarvoor was het een drankhandel.’ Eenmaal binnen zijn kantoor steekt Paul van wal.  

Jaren 90
Inmiddels heeft dB’s alweer een behoorlijke geschiedenis achter zich. Velen van ons kennen natuurlijk het geliefde CAB-gebouw, maar ver daarvoor hebben genoeg bezoekers goede herinneringen aan het eerste pand aan de Jekerstraat. ‘Die oude locatie hebben we met allerlei vrijwilligers gebouwd. Net toen we klaar waren, moesten we daar echter weg.’ Op dat moment bestond Studio Moskou al, en werden er namens Stichting Ruis al wat dingen gedaan. Maar in 2003 dienden zich meer mogelijkheden aan. ‘Het CAB gebouw was twee keer zo groot, dus toen hebben we echt een zaaltje erbij gemaakt. Samen met Stichting Ruis en Jeroen Boekhorst zijn we begonnen te programmeren. dB’s zelf bestond eerst vooral uit het café en de oefenruimtes.’ 

CAB gebouw
Sindsdien begon dB’s uit te groeien tot een internationaal vermaarde plek voor artiesten en bezoekers. Totdat daar in 2019 een einde aan leek te komen. ‘Toen kregen we berichten dat ze toch echt wat met het gebied wilden gaan doen. Daar gingen vervolgens wat jaren overheen, waarbij het aanvankelijk leek dat we daar konden blijven. Na het opvragen van een concept van het huurcontract, kwamen we erachter dat we dan om 11 uur ’s avonds dicht zouden moeten gaan. Ook parkeren zou een probleem worden, dat was vroeger gratis. Daarbij zou het geluid kunnen door trillen naar de nieuwe woningen.’ Het zette alles op zijn kop voor Paul en zijn team, leidend tot een conclusie: dB’s moest verhuizen. ‘Toen kwam het proces van: waar gaan we heen en hoe, hoeveel geld kost dat? Hoeveel tijd?’ Na een zoektocht kwamen ze bij de Vlampijpstraat, maar ook daar lagen obstakels op de loer: ‘De eigenaar kon de kosten van een stuk nieuwbouw dat hier gepland was niet betalen, en wilde het heel kaal opleveren. En wij konden vervolgens niet betalen wat er dan nog moest gebeuren. Dan moet je denken, aan electra, basisverwaming en dergelijke. Dat zijn heel veel extra kosten.’

Locatie Vlampijpstraat in de verbouwing

Locatie Vlampijpstraat tijdens de verbouwing

Aan de slag met de gemeente
De gemeente, die vanaf het begin betrokken was bij de verhuizing en deze zo goed mogelijk probeerde te begeleiden en mogelijk te maken, heeft toen een aantal mensen uit culturele organisaties om advies gevraagd, waarna een bureau voorstelde om geen aanbouw te maken, maar het hele gebouw aan dB’s te laten verhuren. ‘Dat plan maakte alles anders en dus moesten we ons hele plan omgooien. Inmiddels stond de projectontwikkelaar van de nieuwe woningen bij CAB op het punt om te beginnen. Na twee keer uitstel zei hij: ja, nu moet je er toch echt uit zijn in mei.’ Die race tegen klok behaalde dB’s ternauwernood, toen Paul wachtte op goedkeuren van de betrokken partijen. ‘We kregen twee dagen voor de start van de huur aan de Vlampijpstraat een go. Toen konden we 1 januari beginnen aan het nieuwe pand, terwijl het oude dB’s nog tot eind april zou functioneren. Maar omdat het zolang nog niet zeker was of het überhaupt doorging, hadden we nog niks kunnen regelen, kopen of plannen.’ Handen uit de mouwen dus, want behalve een professionele aannemer waren er nog geen mensen om te bouwen. ‘We hadden een hele hups vrijwilligers die zich aangemeld hadden, maar het was heel moeilijk om te kijken wie wat kon. Mensen konden sjouwen en slopen, maar alle meer technische dingen bleken toch lastiger.’ Het doel was dan ook aanvankelijk om na de zomer open te gaan, maar het nieuwe dB’s bleek nog niet af. ‘Iedereen was doodmoe, had hard gewerkt. sommige dingen moesten opnieuw. Vergunningen van de gemeenten liepen vertraging op. Dus 2024 is het meest slopende jaar van mijn leven geworden. En ook voor dB’s natuurlijk heel zwaar…alle medewerkers, de bezoekers, al die onzekerheid.’

Tijdelijke vergunning
Uiteindelijk konden de eerste concerten in september gegeven worden. Ook de oefenruimtes kwamen beschikbaar. Er was wel een flink addertje onder het gras: dB’s moest het doen met een tijdelijke vergunning. ‘Repetities en optredens mochten nog niet tegelijk plaatsvinden, dus het was het een of het ander. Een bar opzetten mocht ook niet.’ Zodoende mocht er maandenlang enkel in de zaal geserveerd worden, niet daarbuiten. Toch leek er halverwege oktober eindelijk verandering in te komen: tijdens een bezoek van ondergetekende bij de uitverkochte show van Terzij de Horde, Throwing Bricks en Ontaard, mocht er weer buiten de zaal geserveerd worden. Ook keerden de zitplekken terug en leek de atmosfeer van het oude dB’s er weer langzaam in te kruipen. ‘Inmiddels is de bar ook opgezet. Het is veel rauwer dan verwacht, maar dat is niet heel erg. Wel zijn sommige essentiële dingen niet afgekomen. Zo is er nog geen kleedkamer. Tevens hebben we een verdiepingsvloer gepland die gevuld moet worden.’

dB’s by night

Post-metalband Ontaard @ nieuwe dB’s, foto Lisanne Lentink

Doorzetmodus
Ondanks de achterstand, heeft Paul er voor nu een pauze op gezet: ‘We willen eerst maar eens gaan draaien. Maar die uitdaging die ons voor de boeg staat, baart me wel zorgen. Het ziet allemaal relaxed uit, maar achter de schermen zorgt het toch voor onrust. De komende maanden willen we daarom vooral met muziekgerelateerde dingen bezig zijn, dat verbindt ons, en maakt het leuk om hier te zijn.’ Inmiddels heeft Paul alweer 30 levensjaren erin zitten. Met een zwaar jaar als 2024 in het achterhoofd, vraag ik me af wat zijn toekomst bij dB’s in zal houden. Hij antwoordt: ‘Het is wel de opgave om de komende vijf jaar te proberen het uit handen te geven. Maar ik kan het nog niet achterlaten als er nog problemen zijn, zo zit ik niet in elkaar.’ Paul laat zich niet uit het veld slaan, vooral niet nu ze zo dichtbij het realiseren van de Vlampijpstraat zijn: ‘We moeten een modus hebben van: we gaan gewoon door. Er zit potentie in dit pand, we moeten stilstaan bij wat we wel willen en kunnen, dat is heel belangrijk.’ 

Betere studio’s
Toch is er al zeker veel potentie benut op de nieuwe locatie. Ten eerste klinken de studio’s en repetitieruimtes beter dan ooit. ‘Het is ons gelukt om hele goede studio’s te maken, erg goed geïsoleerd en op trillingsdempers gebouwd. Dat betekent dat er als een metalband naast je speelt, je een hele zachte brom hoort. Dat was vroeger niet zo.’ Zo kwam Blaudzun laatst in dB’s repeteren, en die spraken hun tevredenheid uit, evenals Bluegrass Boogiemen. ‘Ook metalbands zeggen dat de ruimtes heel goed klinken. Dus of je nu een jazztrio bent of punk maakt, het kan allemaal!’

Grotere zaal
Ook de zaal is erop vooruit gegaan. De vroegere had een capaciteit van 150, waardoor het regelmatig proppen was. Nu is er plek voor 200 man. ‘De zaal is groter en hoger. En er akoestisch beter op geworden. Met 200 man is het nooit echt proppen.’ Daarbij is het hele gebied rondom dB’s ook in bloei, met vele plekken als Nijverheid, NAR en Club Was waar een hoop gebeurd qua uitgaan. ‘Er is hier lekker veel ruimte! Zo biedt ons parkeerterrein plek voor 35 auto’s, en inmiddels hebben we ook bijna een vergunning voor het terras. Dat gaan we nu snel ontwikkelen. We zijn zoveel tegelijkertijd aan het doen geweest, nu draaien we gewoon, we bouwen even wat rust op. Dan krijgen we daar routine in, en dan kunnen we vanaf daar doorgroeien.’ Toch, wanneer er de kans is, pakken vrijwilligers nog steeds klussen op. ‘Eerder dit jaar is een groepje vrijwilligers begonnen met het verven van de gangen bij de studio’s. Ik had van een schildersbedrijf drie grote potten voorstrijk, emmers met saus en lak gekregen. Het laat zien dat er heel veel belangstelling is voor ons vanuit bands, bezoekers, medewerkers…en dat vind ik fantastisch. Het gaat gewoon door, en het blijft niet alleen maar een bouwput.’ 

Ontaard in de nieuwe oefenruimtes, foto Lisanne Lentink

 

Muzikale broedplek
Naast een beregezellig poppodium, staat dB’s ook bekend om zijn repetitieruimtes. Er is ook plek voor opleidingen, zoals muziekschool Backstage. ‘Dat willen we in de toekomst graag uitbreiden, want we kunnen tegen een redelijk tarief ruimte verhuren aan docenten. Vooral in de middag is dat ideaal. Als een muziekschool het zwaar heeft, of moeite heeft gepaste ruimte te vinden, kunnen ze bij ons terecht voor een goed tarief. Zo hopen we muzikaal talent extra te stimuleren.’ Dit blijven toch het soort dingen dat de geest van de oude dB’s voortzet, en het is te hopen dat die geest ook voelbaar is voor nieuwe en oude bezoekers. ‘Als je vaker komt kennen de barmensen je. Dan weet je ineens dat opa ziek is, of dat die ene band een tour gaat doen. Dat er een kind is geboren…het hele leven komt hier voorbij. Ik vind het dan ook heel tof dat er continu nieuwe dingen gebeuren en het is daarom belangrijk dat een kapot drumstel in drie minuten gefikst kan worden, of een versterker direct vervangen kan worden. En dat het bier koud is.’ Tot slot voegt Paul er aan toe: ‘Een oud adagium van mij is: goede kwaliteit bieden, want dat is wat iedereen wilt en verdient. Met dB’s wil ik een informele, persoonlijke sfeer creëren waar iedereen zichzelf kan zijn, waarmee je er samen voor zorgt dat dit in stand blijft.’

dB’s is weer volledig geopend voor concerten, studioruimte en dagelijks vanaf 12 uur voor repetities met je band. Check de website voor meer info, en blijf op de hoogte van events via Instagram en Facebook. Check tevens het resterende concertoverzicht van maart hieronder:


Deel dit artikel