Interview Dödsrit: ”Riffs schrijven lukt ons vaak vrij goed”

Een van de dikste black metalplaten van het jaar komt grotendeels uit eigen land, geloof het of niet. Jawel, Dödsrit is wellicht begonnen als een Zweeds eenmansproject Christoffer Öster, maar bestaat vandaag de dag als een volwaardige band met drie Nederlandse leden. Namelijk bassist Jelle Soolsma, drummer Brendan Duffy en gitarist Georgios Maxouris, allemaal actief in underground death en thrash metalbands als Destructo, Nuclear Devastation en Morvigor. En zo zie je ook maar meteen wat een magie eruit komt bij zo’n samenwerking, want waar eerste langspelers Dödsrit en Spirit Crusher al niet mis waren, klinkt Mortal Coil nog gestroomlijnder, intenser en vettiger. Denk hierbij aan een basis van ijzige black metal en crust punk, opgesmukt met elegante post-metal passages. En dat verpakt in vier bakbeesten van songs die zo een diverse groep metalheads kunnen aanspreken. Hoe dit precies tot stand is gekomen vroegen we aan gitarist en tevens producer Georgios. 

Tekst: Merijn Siben

Georgios is een bekende in de Amsterdamse metalscene. Zo begon hij op jonge leeftijd al met de snerpende deaththrashers van Nuclear Devastation, maar is hij tegenwoordig ook nog eens eigenaar van Wolves of Hades, dat al een paar extreme metalplaten heeft uitgebracht. En als klap op de vuurpijl is de beste man ook nog eens verantwoordelijk geweest voor de opnames van Mortal Coil. Dan komt de vraag dus al gauw: hoe is zo’n plaat dan tot stand gekomen? Vooral gezien Christoffer als Zweed tot en met Spirit Crusher als eenmansband door het leven ging. Dat en meerdere vragen biedt Georgios het antwoord op…

De nieuwe Dödsrit plaat Mortal Coil is nu bijna een maand uit in diverse formats. Wat zijn de reacties tot nu toe?
“De reacties zijn zeer positief! Gezien dit het eerste album is als een volledige band, waarbij Christoffer en ik samen hebben geschreven, had ik het ook wel verwacht dat het wellicht kon gaan tegenvallen door enkele (subtiele) veranderingen in de muziek die voort waren gekomen vanuit nieuwe invloeden maar eigenlijk zagen veel mensen dit als een goeie toevoeging. Dit viel ook wel terug te lezen in de meeste recensies die we ontvingen.”

Dödsrit is begonnen als eenmansproject van Christoffer Öster. Wat heeft hem doen besluiten er een volledige band van te maken?
“Een van de voornaamste redenen was dat Christoffer het begon te missen om muziek samen met gelijkgestemde mensen te maken. Voordat Dödsrit bestond hadden Christoffer en ik het er wel vaker over om samen wat muziek te maken op afstand, of wellicht zelfs gewoon samen te komen voor een weekend en een demo op te nemen, gezien we allebei erg van dezelfde bands houden. Met name als het aankomt op rauwere hardcore punk/d-beat zoals Absolut, Impalers of Paranoid. Maar we hebben hier eigenlijk nooit werk van kunnen maken, op een paar onafgemaakte demo’s na.”

Hoe is het uiteindelijk toch meer geworden, niet alleen met jou erbij, maar ook Jelle en Brendan? Of was die overstap makkelijk vanwege je label Wolves of Hades?  
“Christoffer en ik kennen elkaar sinds 2014 nadat ik zijn voormalige band Totem Skin had ontdekt en toen voor wat shows had geboekt in Amsterdam. Ook hadden ze net hun albums op cassette uitgebracht, en ook was Totem Skin’s debuutalbum mijn eerste officiële release via Wolves of Hades nu ik er zo over nadenk! We hebben eigenlijk in al die jaren goed contact onderhouden. Toen hij besloot om Dödsrit verder te zetten als een volledige band leek het voor hem het beste om dit samen met mij te doen, gezien we zowel op muzikaal als persoonlijk vlak het erg goed met elkaar kunnen vinden. Jelle kwam bij de band omdat ik al tien jaar samen met hem muziek maak en dus wist dat hij de perfecte positie voor bas was, en Brendan kwam ik in contact mee via een vriend waarmee hij ook in een band zit, Evio van Morvigor.”

Heeft de rest dan ook muzikale bijdrages geleverd aan de plaat, of vooral de partijen van jou en Christoffer ingespeeld?
“Alle muziek en teksten zijn geschreven door Christoffer en mij, en uiteraard hebben we de composities met de rest van de band gedeeld om hun feedback te krijgen, en dit in de oefenruimte nog te perfectioneren.”

Hoe is dat tot stand gekomen in deze tijden van corona?
“Grappig genoeg is het niet heel veel anders dan voor de hele pandemie. Gezien Christoffer in Zweden woont, en dus samenkomen op een frequente basis er niet echt in zit, zijn we altijd creatief geweest met “efficiënt samen schrijven”. Zo gebeurde het vaak genoeg dat we eerst video’s/opnames gingen delen van riffs en ideeën, en dan via video-bellen het met elkaar doornamen terwijl ik dan met mijn opname/mix setup de demo’s in elkaar knalde. Na dat we het zo goed als af hadden, was ik overgevlogen voor een pre-productie weekend wat eigenlijk vooral een excuus was om de natuur te verkennen in Borlänge en te genieten van zijn zelfgebrouwen bier, hahaha! Maar het resultaat mag er uiteindelijk wel zijn.”

Ik ben erg fan van de productie op het album, die naar mijn mening niet inboet aan rauwheid, maar wel vol en in your face klinkt. En gedaan door jou. Is het er gewoon zo uit gekomen, of wilden jullie vanaf het begin zo’n sound?
“Dankjewel! Uiteraard moet ik ook credit geven aan Alexander Backlund (mixing) en Jack Shirley (mastering). Het plan was sowieso om te proberen de nummers zo goed mogelijk uit hun vel te laten komen, waardoor een vertrouwde omgeving toch wel erg belangrijk was. Daarom hebben we ook alles opgenomen bij E-Sound in Weesp, waar ik zelf nog steeds regelmatig opneem, en me toch wel erg thuis voel. Sowieso voegt de atmosfeer van de studio en hun collectie aan vintage opnamegear een heleboel toe aan dit geluid.”

De langspeler bestaat uit vier lange nummers, erg avontuurlijk, intens en melodieus ook. Zo is Apathetic Tongues misschien wel een van mijn favoriete songs van 2021. Komen de songs er gewoon zo uit, of is er vanaf het begin de wens om de track verhalend en uitgesponnen te maken?
“Hmm, het is een beetje van beide. In principe hebben Christoffer en ik alle nummers geschreven op een manier/volgorde dat het meest natuurlijk voor ons aanvoelde, maar ook zijn bands als Cult of Luna en Godspeed You! Black Emperor een grote invloed geweest voor onze muziek, en dit valt vooral terug te horen in onze manier van composities in elkaar zetten.”

De tracks blijven naar mijn mening continu boeien, van begin tot eind. Vereist het veel knip-en plakwerk of revisies, of kwam dit er tijdens het schrijven vloeiend uit?
“Eigenlijk is het knip-en plakwerk zeer minimaal geweest, en hebben we ook geen revisies gemaakt van de studio opnames gezien we wilden dat de opnames zo organisch mogelijk zouden vloeien. Wel zijn er van sommige nummers redelijk wat revisies geweest tijdens het schrijven ervan. Riffs schrijven lukt ons vaak vrij goed, maar het als een geheel aan elkaar weven op een manier dat het perfect met elkaar vloeit is waar de uitdaging zit, haha!”

In deze tijden waar shows geven nog even niet mogelijk is, zijn er al plannen voor een opvolger? Of wordt er eerst nog gefocust op nieuw werk van bijvoorbeeld Nuclear Devastation?
“Op het moment is er geen concreet plan om nu al gelijk een nieuw album te schrijven, hoewel Christoffer en ik uiteraard gewoon actief blijven met werken aan muziek in de tussentijd. Wel komt hopelijk eind dit jaar het debuutalbum uit van Destructo, en ga ik waarschijnlijk begin augustus de studio in met Krigshetsare om daar ook weer wat mee op te nemen.”

Is er, nu jullie een volledige band zijn, ook de wens om te gaan optreden?
“Jazeker, in feite hebben we al wat optredens en een kleine tour in 2019 achter de rug. Dit jaar zullen we enkel nog op de Wolves of Hades/Argento Records showcase spelen op 26 November samen met Verwoed, The Secret en Faceless Entity. Maar voor 2022 zijn we al op de achtergrond bezig voor een paar hele interessante shows waar ik nog niks over kan zeggen, haha!”

Mooie plannen dus! Nog iets dat jullie verder kwijt willen aan onze lezers?
“Luister naar G.I.S.M. en Sabbat.”