Danko Jones op Werfpop, foto: Sandra Grootenboer
De man, de macho, de druktemaker, de archetypische rocker is terug met een nieuw album: Danko Jones bracht 3 maart zijn alweer achtste studioalbum Wild Cat uit. Met die stereotyperingen doen we ’the Mango Kid’ overigens geen recht, in gesprekken toont de Canadees zich een zachtaardige, haast verlegen man, die sociaal betrokken is, ook spoken word doet en als groot muziekfan zijn idolen in een eigen podcast-serie aan het woord laat. Ook is Jones een groot fan van Nederland, waar hij getekend was bij Suburban Records en liefde ontving van vele podia en festivals. Andersom is hij een groot fan van Roadburn, het festival waar hij graag eens als curator zou aantreden. Daar spraken we hem al eens over op Speedfest.
Zo besluiten we ditmaal op Wild Cat in te zoomen en toch maar eens naar de politieke turbulentie in Noord-Amerika te vragen. Dit aan de vooravond van shows in 013 (zaterdag!) en Melkweg (zondag!) en op de Graspop Metal Meeting (16 t/m 18 juni in Dessel).
Door Ingmar Griffioen
Na een carrière van ruim twintig jaar scoorde je uitgerekend met Do You Wanna Rock, van je vorige plaat Fire Music, een van je grootste hits. Het album deed het ook goed. Wat zijn bij opvolger Wild Cat dan de doelen?
“De doelen zijn altijd hetzelfde: We willen dat het succes heeft, dat het de beste plaat is die we ooit gemaakt hebben en de beste plaat die wie dan ook ooit heeft gehoord, haha. Daar werken we dan ook absoluut hard aan, maar of dat ook daadwerkelijk gebeurt is niet aan ons om te beoordelen. Ik vind dat Wild Cat een sterke plaat is geworden, en de reacties zijn positief. Het doel is altijd geweest om groter en populairder te worden, wat eigenlijk het doel is van iedere band. Of het nu je eerste album is en je hoopt dat mensen het überhaupt zullen horen, of je bent Metallica en brengt een nieuw album uit.”
Is gedurende alle jaren de aanpak ook hetzelfde gebleven? Of gaan de opnames nu makkelijker dankzij betere studio’s en grotere budgetten?
“Dit is eigenlijk de eerste keer, van Fire Music naar Wild Cat, dat de dingen niet veranderden. De line-up was hetzelfde, we speelden in dezelfde samenstelling en gebruikten dezelfde producer, Eric Ratz, en de studio’s waar hij graag werkt. We hebben zelfs bijna exact dezelfde gear gebruikt. Daardoor voelden we ons comfortabeler. Er is dan ook geen leercurve en we hoefden ook niet uit te vogelen hoe die en die persoon werkt of hoe die studio klinkt. Je kunt je echt concentreren op de songs en de best mogelijke plaat maken.”
Drummer Rich Knox zat ook voor het tweede album op rij achter de drumkit. Wat is zijn invloed?
“Rich is fantastisch. Hij is waarschijnlijk de beste drummer die we ooit gehad hebben. Zijn drumkwaliteiten zijn vlekkeloos, en hij is ook een hele goede gast om mee te hangen. Iedereen kan het met elkaar vinden op het podium en off stage, en ik denk dat het publiek dat echt merkt. Het helpt en je merkt het ook op het album. Niemand is daar om zijn eigen ego te strelen, iedereen speelt om de song te dienen, om de song beter te maken.”
Danko Jones-bassist en vaste waarder John Calabrese, foto: Sandra Grootenboer
Veel bands zitten tegenwoordig in een levenscyclus van: album uitbrengen, anderhalf jaar daarmee touren en weer een album opnemen. Werkt het voor jullie ook zo?
“Ja, precies zo. Wij brengen ook elke twee tot tweeënhalf jaar een plaat uit.”
Is het voor Danko Jones ook economisch noodzakelijk?
“Jazeker, dit is onze baan. We houden van ons werk, maar dit is wel de realiteit. We kunnen het ons niet veroorloven om een plaat uit te brengen en dan voor 7 maanden naar een tropisch oord als The Bahama’s te gaan. We moeten er bovenop blijven zitten, net als ieder ander die een baan heeft ook moet blijven werken.”
Je lijkt me iemand die een goede stuk arbeidsersethos wel kan waarderen.
“Het is een baan, maar we houden ervan. Ik doe liever dit werk dan veel andere banen, maar het is wel werk. Als het geen werk zou zijn, wat is het dan wel? Een hobby? Dat zou betekenen dat ik werkeloos ben en eigenlijk een zwerver. Nee, dit is serieus. We doen het al 21 jaar, dus dit is het wel.”
Hoe houden jullie het interessant? Is daar een truc voor?
“Als er al een truc is, dan is het: het leuk vinden en houden van wat je doet. Ik houd van rockmuziek, ik hou ervan om me erin te begeven, om ernaar te luisteren, het te spelen en te maken en me ermee te omringen. Dat is wel de truc. Net als met alles in het leven. Zo is de truc voor een goede relatie dat je van ze moet houden, haha. Dat geldt dus ook voor een gelukkige carrière en een gelukkige band.”
Over noodzaken gesproken: Je zou zomaar kunnen denken dat albumopener I Gotta Rock een mission statement in de geest van Twister Sister is.
“Yeah, zeker. Ik houd van die song I Wanna Rock, heb er altijd van gehouden en vond het echt een hamer, een statement. Het lijkt er erg op en het is ook echt een mission statement om de plaat hiermee te openen.”
In de volgende song, de single My Little RnR, hoor ik je iets zingen als “I wanna tattoo you on the back of my left shoulder”. Je wilt een meisjesnaam op je schouder laten zetten?
“Ja.”
Waarom?
“Hoe bedoel je waarom?”
Is dat je favoriete manier om liefde uit te drukken?
“Zeker. Er zijn weer veel songs geschreven over ‘girls’ en het is ook niet of we daarmee wat nieuws doen.”
Ik vind de albuntitel Wild Cat en de hoes ook wel typisch Danko Jones: Een kat die er wild uitziet, maar tegelijkertijd is het ook geen bloeddorstige tijger. Een beetje ruig van buiten en romantisch van binnen.
“Haha. Ik weet niet of we het zo bedoelden, maar als dat is hoe jij het interpreteert, ga gerust je gang. Het verhaal achter de albumhoes is dat de Spaanse studio die het artwork zou doen, geïnspireerd werd door onze tracklisting en het nummer Wild Cat. Zo kwamen ze met deze tekening van de kat, die eerst meer voor T-shirts bedoeld was. Wij hebben die als hoes gebruikt en toen bedachten we dat Wild Cat ook wel een goede albumtitel was. Helaas zit er niet zoveel achter als jij erin stopte.”
Wat was de inspiratie voor de laatste track ‘Revolution (But Then We Make Love’)?
“Die song is vooral heel erg ’tongue in cheek’. We kennen allemaal het type dat zich voordoet als politiek bewust en geëngageerd, maar die eigenlijk vooral met iemand het bed in hoopt te duiken. Het is vooral een humoristisch nummer over zo’n persoon.”
Wat smal, maar niettemin een bruggetje naar de politieke situatie in Noord-Amerika.
“Naar wat er nu gebeurt? We zijn een jaar geleden begonnen met het schrijven aan deze songs en op dat moment hadden we geen idee dat Trump de president zou worden. Dus hebben de nummers er ook helemaal niks mee te maken. Ik schrijf liever songs over iets positiefs dan over een klootzak die president wil worden. Op dat moment was hij gewoon één van de kandidaten.”
In Canada ziet de situatie er gelukkig beter uit. Hoe denk jij er als Canadees over?
“Het is echt eng om hun buur te zijn, vooral door maatregelen als die ‘Muslim ban’. Het is beangstigend en het heeft gevolgen door de hele wereld. Het is geen tijd om je veilig te voelen, of je nu in Amerika bent of erbuiten. Voor ons als Canadezen is het anders. Ik denk dat iedereen zich schrap zet voor wat eraan komt. Hopelijk wordt het niet zo slecht als sommige mensen denken. Maar hij is nog maar net aan de macht en dit is al allemaal gebeurd, dus god mag weten wat er nog gaat gebeuren.”
Verwacht je dat er Amerikanen zijn die naar Canada willen vluchten?
“Ehm, hoezeer veel mensen ook zouden willen komen, ze kunnen dat niet zo makkelijk. Ze dachten dat, maar het is toch wat moeilijker om in Canada te komen dan sommige Amerikanen denken.”
Danko Jones op Speedfest, foto Tim van der Steen
Zou dit jou als artiest, zeker als optredende artiest kunnen raken?
“Nee, we zijn een rockband. We zijn geen groep politieke activisten, we zijn gewoon een rockband die rocksongs speelt. Soms treed je op voor heel veel verschillende mensen, die allerlei verschillende dingen denken. Het is niet aan ons om dat in de weg te laten staan van de liveshow. Helemaal niet. En we zorgen dat we onze werkvergunningen voor elkaar hebben. Ja het kost een hoop geld, maar als je gepakt wordt zonder juiste vergunning, loop je niet alleen het risico op uitzetting. Het komt ook in je persoonlijk dossier en het risico is dat je nooit meer naar The States mag komen, ook niet op vakantie.”
Waar kijk je naar uit als het album eenmaal uit is? Hebben jullie na ruim twintig jaar nog hoop dat het album jullie op nieuwe plaatsen brengt?
“We willen dat het zo succesvol mogelijk wordt natuurlijk en zeker dat we zo op nieuwe plaatsen komen. De bucketlist? We willen zeker weer naar Australië, Japan en Brazilië. En we komen graag weer naar Holland in maart. We zullen sowieso Amsterdam en Tilburg rocken en ook in België en Luxemburg spelen.”
LIVE
Inderdaad kun je Danko Jones hier live zien, dit weekend al zelfs. Het trio speelt zaterdag 18 maart in 013, Tilburg, zondag 19 maart in Melkweg, Amsterdam en voor midden juni is onder meer de Graspop Metal Meeting in Dessel (Be) bevestigd, evenals de Duitse zusterfestivals Hurricane en Southside.
Nog geen reacties!
Er zijn nog geen reacties geplaatst.