Liefde, passie en je hart volgen: het zijn dé ingrediënten voor afgezaagde motivational plaatjes waar je social media timeline geregeld mee vol wordt geblaft. Maar hoe cliché ook: er zit wel een kern van waarheid in. Met betrekking tot dit platform is het waarom ik schrijf, en jij ““waarschijnlijk- de content checkt.
Met name in de muziek is motivatie een sleutel om je carrière op langere termijn vol te houden en verder te komen. Dat geldt ook voor Cathy Pellow, het brein en de stuwende kracht achter het vermaarde Sargent House label. Op Roadburn festival, dat deze week in Tilburg plaatsvindt, is haar label met vier bands goed vertegenwoordigd. Dat was voor ons een uitgelezen kans nader kennis te maken met de vrouw achter het sympathieke label dat het nét even anders doet. “It feels good. We’ve come a long ways since the beginning.”
Met het vertegenwoordigen van artiesten zoals Chelsea Wolfe, Russian Circles, Deafheaven, And So I Watch You From Afar en Marriages mogen we spreken van een zeer uit het oog springend roster. Cathy:” Ik ben trots op wat er nu allemaal gaande is en hoe ver we zijn gekomen sinds het begin. Maar voordat ik mezelf te veel schouderklopjes geef: we hebben echt nog een hele weg te gaan.”
Cathy begon het label in 2006 uit onvrede. Ze zag dat de bands die zij managede zichtbaar moeite hadden om bij een platenmaatschappij onderdak te vinden. Nu, een kleine 10 jaar later, heeft het bedrijf een behoorlijke reputatie opgebouwd die zich kenmerkt door kwaliteit, authenticiteit en een oprechte liefde en passie voor de artiesten die ze vertegenwoordigd. “Om eerlijk te zijn ben ik vrij rechtdoorzee: als ik ergens in geloof, dan ga ik er helemaal voor. Ik werk alleen met bands die mij oprecht raken.” Toch blijft het ergens bevreemdend dat een label wordt geduid als “artiest vriendelijk’. “Ik kan daar nog wel een nuance in aanbrengen: tijdens het managen van de bands komt voor ons de artiest altijd op de eerste plek. Daarnaast scheelt het ook dat we alleen met bands werken die zeer creatief zijn en duidelijk een eigen visie hebben betreffende hun muziek.”
Klojo’s
Sargent House en haar roster, hoewel muzikaal gezien zeer divers – van black metal tot sferische singer- songwriter ““ hebben de overeenkomst dat de muziek onder je huid weet te kruipen. Het speelt in op je zintuigen, doordat de muziek veelal een licht laat schijnen op de donkere kant van de emotie. “Er zijn wel een flink aantal criteria waaraan een artiest moet voldoen voordat we ze tekenen. Ik heb inmiddels aardig geleerd wat wel en niet werkt voor het label. Al worden die criteria gedurende de jaren wel steeds bij gesteld. Als eerste – en belangrijkste- moet ik oprecht geraakt worden door de muziek: ik moet de band of artiest willen managen. Dan stel ik mezelf een aantal vragen: “kan ik iets doen, of creëren, waardoor deze band op de langere termijn kan groeien en succesvol word?’ De belangrijkste vraag is: “Houdt ik genoeg van de muziek en is mijn connectie met de mensen in de band sterk genoeg om mijn eigen leven in te zetten om het leven van de bandleden, of artiest, beter te maken?’. Ik wil gewoon niet werken met mensen die er vooral voor zichzelf zitten en er niets voor terug willen doen. Ik ben geen bediende en pas er voor op om voor lief genomen te worden. Dat is mij in het verleden gebeurd. Als ik de band en hun muziek tof vind, dan kun je een maximaal resultaat van mij en Sargent House verwachten. Ben je een klojo? Dan maakt het mij niet uit hoe goed je muziek is, je komt er niet in. Het leven is te kort om je door wie dan ook als oud vuil te laten behandelen, wanneer je keihard werkt om iemands droom te verwezenlijken.” Dan de harde criteria: ben je boven de 25 jaar en je hebt niet in een semi-succesvolle band gezeten die ik tof vond, of vind, dan wordt het moeilijk. Bestaat je band uit meer dan vier leden dan wordt het ook lastig, omdat de kansen om wat voor elkaar te krijgen redelijk schaars zijn. Instrumentale bands laat ik ook passeren, of je moet waanzinnig goed zijn. De laatste tijd ben ik los gegaan op hele harde bands, dus voor volgend jaar zal ik me iets meer focussen op de zachtere kant. Maar, mezelf kennende: de eerst volgende band zijn waarschijnlijk weer een vijftal harde klojo’s haha.”
Mylets
Opvallend is het moment dat Sargent House (het toen 17- jarige gitaarwonderkind) “Mylets’ tekende. Dit gebeurde na het horen van één demo track en een mailwisseling waarin Henry Kohen, de jongen achter Mylets, om raad vroeg. “Soms moet je gewoon je gevoel vertrouwen en je instinct volgen. Het talent en de unieke persoonlijkheid van Henry zijn exact dé redenen waarom ik er van hou een eigen label te hebben. Als ik voor een label had gewerkt dat bijvoorbeeld op Facebook-likes af zou gaan – of dat soort bullshit- in plaats van écht te luisteren naar de artiest, dan had ik hem nooit kunnen tekenen. Ik geloof in hem en ben er heel trots dat we Mylets hebben getekend. In de toekomst zie ik mezelf meer jongere bands tekenen; ze zijn nog niet bitter of verpest en dat maakt mijn werk ook weer een stuk leuker.”
Roadburn
Sargent House is met Marriages, Wovenhand, Russian Circles en Helms Alee goed vertegenwoordigd op het Roadburn festival, dat de komende dagen in Tilburg plaatsvindt. “Ik ben zeker voor initiatieven die de niet-mainstream muziek ondersteunen. Ik hou enorm van harde muziek en zou willen dat er meer plekken waren waar deze genres – zonder de afgezaagde varianten ““ terecht kunnen. Ik ben blij dat er vier van onze acts op het Roadburn-affiche prijken dit jaar.
Heeft Cathy Pellow nog een tip voor beginnende bandjes? “Practice a lot and be tight as fuck when you play Live or no one will ever care.”
Mariages: donderdag Cul de Sac 18:00
Russian Circles: donderdag main stage 18:50 / 30-04 Vera, Groningen
Wovenhand: donderdag main stage 20:30 / 10-04 Doornroosje, Nijmegen
Helms Alee: donderdag Stage01 22:40 / 30-04 Vera, Groningen
And So I Watch You From Afar w/ Mylets: 07-05 Rotown, Rotterdam /08-05 Effenaar, Eindhoven /09-05 Burgerweeshuis, Deventer
Door: Steven GrÁ¶niger
Nog geen reacties!
Er zijn nog geen reacties geplaatst.