Birth of Joy, foto Tom van der Heiden
Goed nieuws: Birth Of Joy heeft tussen het vele spelen door de zesde plaat (vijfde studioplaat) opgenomen en Hyper Focus wordt 16 februari ten doop gehouden in de Amsterdamse Tolhuistuin. Inmiddels zijn drummer Bob Hogenelst, zanger-gitarist Kevin Stunnenberg en toetsenist Gert-Jan Gutman, ‘het hok’ weer uit en de bandbus in. De ‘Birth Of Joy is warming up!’ tour (supported door NMTH) doet vrijdag 1 december de DRU Cultuurfabriek in Ulft aan en stopt een dag later bij een mysterieuze studio in Leiden. Ook de Musikbunker in Aken, Rockcafé Ozzy in Apeldoorn, Cayen te Enkhuizen en Muziekclub N9 in het Belgische Eeklo krijgen verwarmend bezoek.
Birth of Joy op Helldorado, foto Paul Verhagen
De nieuwe langspeler is opgenomen met, en gemixt en gemasterd door Pieter ‘Pidah’ Kloos en het schijnt een dikke rockplaat geworden te zijn. “Bij de nieuwe nummers zitten wel een paar goede stampers, die heel dik zijn geworden in de studio.” We kunnen een iets andere richting verwachten dan de voorganger uit 2016: “Een mengeling tussen echt een hard rockalbum en psychedelisch, met gekke overgangen en proggy loopjes.” Live blijft het vertrouwde recept onverminderd gelden: 100% gas erop, of je nu voor een paar honderd of twintig man speelt, en zo zaadjes planten. “We moeten het van de lange adem hebben.”
Door Ingmar Griffioen
De mannen van Birth Of Joy zijn inmiddels aardig wat gewend waar het toeren, en ook toeren in verre oorden betreft, maar toch was de afgelopen trip door de Balkan weer bijzonder. De Duitse data met Triggerfinger ook trouwens, maar weer om andere redenen. NMTH belt met toetsenist Gert-Jan Gutman, die zoals altijd weer rap en anekdotisch van de tongriem gesneden en goedlachs blijkt.
RELATIVERENDE GESCHIEDENISLES IN KOSOVO
“De Balkan-tour was weer een mooi avontuur. Wanneer kom je nu in Kosovo? Het grappige is dat we nog wat op onze hoede waren en eigenlijk was dat de leukste show van de tour. Op Wikipedia staat dan dat 99% van de bevolking moslim is, maar je merkt nergens wat van geloof. Alleen bij grensovergangen zie je dat het nog niet helemaal klopt. Servië erkent Kosovo niet, maar er staat wel een grens en je wordt wel gecontroleerd. Veel mensen veranderen net na de grens hun kenteken. Kosovaren die in Servië werken wellicht. Niet te bevatten voor westerlingen uit een goed geregeld kikkerlandje.
“We hadden een jongen bij ons, net iets ouder dan wij, die daarvandaan kwam. Hij was op jonge leeftijd naar Kroatië gevlucht en had daarom een Kroatisch paspoort. Bij de grens zei hij: ‘Doe mijn paspoort maar onderop, want het is beter als ze eerst een EU-paspoort zien’. Bij één grens hadden we echt een ongelofelijke klootzak te pakken, die zag hem en dat paspoort en wilde meteen weten wat zijn geloof is. What the fuck? Je kunt je niet voorstellen dat je op Schiphol aankomt en dat zo’n pik van de marechaussee vraagt: ‘Ben je katholiek of protestant?’ Echt maf.”
Dan ben je als band al in Moskou, Istanbul, Roemenië en Zuid-Afrika geweest en dan doet zo’n ervaring toch wat met je. “Het is toch anders als je het uit de mond hoort van iemand die je kent. Het komt meer aan. De situatie in Zuid-Afrika was ook interessant, maar dan heb je niemand bij je die de geschiedenis echt heeft meegemaakt. Zo maak je een hele hoop mee op tour en zie je een hoop van de wereld.” Er was ook een hele opvallende, grensoverschrijdende gemene deler op de Balkan: “De mensen zijn daar zo extreem aardig. Dat is niet te doen, zo relaxed. De promotors, de zalen, iedereen op straat eigenlijk… als je in een restaurant gaat eten, het is allemaal zo open. Je komt overal mensen tegen die hun verhaal willen vertellen. Het is absoluut geen zwijgcultuur.”
TOUREN MET TRIGGERFINGER
Eenmaal terug in Nederland duurde de rust niet lang, want in november stonden ze alweer op het Rolling Stone Weekender bij Lübeck en mochten ze in vier Duitse zalen openen voor Triggerfinger. Best een aardige kans zou je zeggen. “Het leuke was dat het meestal zalen van twee- tot driehonderd man waren, en dat is juist wel te gek: Helemaal ramvol, lekker knus op het podium en zorgen dat je het met twee bands voor elkaar krijgt. We zijn twee jaar terug al een keer met Triggerfinger opgetrokken en toen is een soort vriendschap ontstaan. Het is gewoon heel relaxed werken met die gasten en met hun tourmanager, een briljante vent. Een kwestie van samen het drumstel opbouwen, ons drumstel ertussen proppen, de basversterker plaatsen… Het is werken met de ruimte die je hebt en zeg maar: Normaal doen. Ghe ghe.
“Het is vooral leuk om te doen en Triggerfinger is een fokking goede band. Het is gewoon mooi om ze live bezig te zien. Wat natuurlijk een mooie kans voor ons is, is dat we straks met het nieuwe album weer in Duitsland gaan toeren en gewoon op ons eigen naampje. Al zijn er maar vijf mensen van het publiek van Triggerfinger die ons interessant vonden en gaan googelen wanneer we weer komen; dat is al winst.”
Gert-Jan Gutman op LNOE #2, foto: Jan Rijk
‘ELKE KEER 100% GEVEN’
Birth Of Joy gaat al lange tijd behoorlijk lekker in Frankrijk, maar hoe goed gaat het eigenlijk in Duitsland en de ‘GAS-landen’? Gutman: “Dat verschilt in Duitsland weer enorm. Het is natuurlijk immens. Je kan er vrij populair zijn, maar dat in München nog nooit iemand van je gehoord heeft. Dat kan. Het gaat tegenwoordig steeds beter, we spelen er steeds meer. Duitsland is ook altijd gezellig, met vaak bandhotels bij de venue.
“Wat betreft GAS gaat het in Zwitserland al langer vrij goed en vooral in het Franse deel. Er is nog zoveel grond te winnen in Europa. In een aantal landen gaat het echt goed en in andere zijn we nog aan het opbouwen. Ik vind dat wel tof: Dan sta je soms in Frankrijk voor een uitverkochte zaal van vijfhonderd man en de dag erop speel je in Duitsland voor twintig man. Dat houdt je ook weer scherp. Je moet toch elke keer die 100% pakken. Dat trekt mensen ook. Soms zeggen ze na de show: ‘Holy shit wat jullie live doen, dat is niet op een plaat te vangen.’ Die nemen de volgende keer ook weer mensen mee. Zo moeten we het doen. We moeten het van de lange adem hebben. Of een hit schrijven, maar ja dat kunnen we niet.”
Dat lijkt in de vier studio-albums tot nu toe nog niet gelukt inderdaad. “Nee, volgens mij niet. Dat is ook zeker nooit de intentie geweest. Als het gebeurt à la en hartstikke mooi, maar wat de fuck is een hit? Geen idee. Triggerfinger heeft dat natuurlijk met ‘I Follow Rivers’ gehad. Zij vertelden dat er elk optreden wel een paar mensen schrikken bij de eerste paar nummers: ‘Wat de fuck is dit?’ Die kennen alleen dat ene ding. En dan sta je daar naar een dikke rockband te kijken… Zul je net zien, dat dat dan je hit wordt verdomme, ha ha.” Birth Of Joy heeft vooralsnog geen akoestische release gepland, verzekert de toetsenist.
‘EEN DIK BIRTH OF JOY ALBUM MET EEN WAT ANDERE SOUND’
Wel ging de groep ditmaal met vergevorderde plannen de studio in. “We hebben voor het eerst best lang de tijd genomen om het album te schrijven en te bedenken waar het heen gaat. Natuurlijk is het altijd spannend hoe het uitpakt in de studio, maar het beeld was eigenlijk al rond. Iedereen had er vertrouwen in en zin in de samenwerking met Pieter Kloos. We gingen de studio in met het idee ‘een lekker Birth Of Joy-album te gaan maken’. Bij de nieuwe nummers zitten ook een paar goede stampers, waar we echt naar uitkeken: ‘Verdomme, dat moet zo dik gaan worden in de studio’. Ik denk dat dat ook wel gelukt is.”
Het nieuwe album heeft een wat andere sound, verklapt Gutman. Het resultaat is ‘een mengeling tussen een echt hard rockalbum en psychedelisch’. “Er zitten gekke overgangen tussen en een beetje proggy loopjes.” Het was, in ieder geval voor Gutman, een makkelijker opnameproces dan bij voorganger Get Well (2016). “Door de voorbereiding en ook de muzikale richting. Het is niet totaal anders, maar het heeft een soort nieuwe energie gekregen. Mensen zeggen vaak, en dat ga je op een gegeven moment zelf ook maar geloven, dat Get Well best een donker en wat melancholisch album is. En dat heeft dit album niet, op één wat dramatischer nummer na. Een beetje drama moet ook natuurlijk, maar over het algemeen is het echt een rockplaat geworden en daar ben ik wel blij mee.”
NIEUW ORGEL NA ELF JAAR
Andere oorzaak van ‘het nieuwe Birth Of Joy-geluid’ is een opvallende instrumentwisseling: de Leidenaar heeft een nieuw orgel en niet eens omdat het trouwe, al elf jaar afgeroste exemplaar het begeven heeft. “Ik speelde al die jaren op een Philicorda (door Philips in de jaren ’60 ontworpen elektronisch orgel, IG) en daar ben ik nog steeds hartstikke blij mee, maar ik heb ook altijd naar die jaren ’60 en ’70 bands geluisterd en daar zit toch vaak een Hammond in. Ik heb steevast gezegd dat ik dat niet nodig heb, omdat ik een Philicorda heb… Mijn Hammond C3 is wat gemodificeerd door de verkoper, zo kan ik er vier versterkers op aansluiten en hij heeft de pre-amps (voorversterkers, IG) wat opgepord. Hammond kan wat lullig of standaard klinken, maar met de juiste bewerking kan die ook gaan krijsen als een malloot. En uiteindelijk heb ik dat echt weten te waarderen. Het was ook een kwestie van tijd voor ik een Hammond zou kopen, ha ha.”
De Hammond C3 is het model waar volgens Gutman Jon Lord (Deep Purple) en Keith Emerson (Emerson, Lake & Palmer) op speelden. “En het klinkt gewoon te gek. Zeker met Pieter achter de knoppen. Dus dat ding is enorm gaan krijsen. En als je laag speelt heb je echt zo’n vrachtwagen-gevoel. Ik ben er erg blij mee, maar ik vond het ook wel erg spannend na elf jaar Philicorda.” Het heeft zijn ‘energie als organist binnen Birth Of Joy’ goed gedaan. “Je krijgt door zo’n nieuw instrument echt nieuwe inspiratie.” Het gaat daarbij niet zozeer om nieuwe mogelijkheden, maar meer om een ‘nieuwe klankkleur’: “De Philicorda is heel snijdend en vrij dun, een Hammond geeft juist een hele brede sound. Dat hoor je zeker terug op het nieuwe album.”
WERKEN MET DE VISIE VAN PIETER KLOOS
Dikke kans dat je Gert-Jan op het podium ook op de Hammond kunt bewonderen. “Onze ruggen zullen er niet zo blij mee zijn, want het is best een groot ding, maar hij gaat zeker mee. Maar als je ergens een wenteltrap af moet, neem ik de Philicorda weer mee, ha ha. Het is afwachten, maar ik denk dat het live te gek gaat worden met de Hammond.”
Het was niet de eerste keer dat Birth Of Joy met Pieter Kloos werkte, maar wel de meest intensieve samenwerking. Kloos was tot nu toe enkel verantwoordelijk voor het masteren van de Live at Ubu plaat. “We gingen eens nadenken welke Nederlandse bands wij tof vinden en wie hun heeft opgenomen. Zodoende kwamen we, via Peter Pan Speedrock en The Devil’s Blood onder meer, bij Pieter Kloos terecht. Het is een hele goede samenwerking geweest. Hij heeft een interessante mening over muziek, en een visie waar hij heen wil. En het is gewoon een goede gast. Ik denk dat dit wel het allerbeste was wat we met de nummers konden doen. Uiteindelijk heeft hij de plaat gemixt, en ook maar gemasterd omdat hij niet tevreden was met de eerste master, ha ha.”
BIRTH OF JOY IS WARMING UP TOUR
De Warming Up Tour doet juist de wat kleinere zalen aan zoals De Hip in Deventer, Ozzy in Apeldoorn, Cayen in Enkhuizen en iets in Leiden dat Studio Ananasweg heet. Het idee was dan ook om een wat ‘intiemere tour’ te doen. “Het optreden in Leiden op 2 december is niet eens een podium, maar eigenlijk bij ons oefenhok. Dat organiseren we gewoon zelf omdat het leuk is om te doen. We zijn best wel even wat stiller geweest en dachten ‘laten we wat optredens in november doen om even de vingers los te maken’. Het moest een naam hebben en daarom de Warming Up Tour, maar eigenlijk is het gewoon lekker spelen op plekken waar we nog niet zo vaak geweest zijn. Het is logisch dat we vaker in Amsterdam spelen dan in Ulft, maar daarom is het niet minder leuk in Ulft. Tijd om even die steden en dorpen te tackelen.”
‘Bij Anton’ in Studio Ananasweg was lastig vindbaar. Kunnen we die show nog bezoeken of zit de oefenruimte al vol? “Bij de oefenruimte staat een grote loods en daar is misschien nog wel wat ruimte. Er is een e-mailadres, studioananasweg@hotmail.com, als je daar je naam heen stuurt kom je op een lijst en dat is dan je reservering. Ik denk dat het redelijk druk gaat worden, want ehm, ik beheer het e-mailadres ha ha. Het schijnt met zo’n 120 man wel klaar te zijn.”
De nieuwe plaat Hyper Focus verschijnt vrijdag 16 februari, vergezeld van een releaseparty in de Tolhuistuin in Amsterdam. Ook is Birth Of Joy al geboekt voor Paaspop eind maart 2018. Voor die tijd kunnen we nog wat verwachten, zoals een eerste single + video en de aankondiging van de albumtour (check de livedata hier). “Dat wordt weer een gekkenhuis, twee maanden op tour als het goed is. Daar kijk ik wel naar uit, dat is toch hetgeen waar je het voor doet.” Vol verwachting klopt ons Hammond-rockende hart.
Nog geen reacties!
Er zijn nog geen reacties geplaatst.