Avatar op Graspop 2018, foto Rob Sneltjes

Een van de meest verrassende en opzienbarende metal acts van het moment is alweer aan langspeler nummertje acht toe. Jawel, we hebben het over die clowneske Zweden van Avatar, die eerst nog begint als weinig opzienbarende melodeathband tussen een oceaan van betere soortgenoten. Tot daar sinds The Black Waltz verandering in komt: niet alleen muzikaal een omslagpunt met experimentele uitspattingen en een hoop groove, maar ook qua aankleding en stijl. Hun liveshows worden al gauw grootser en theatraler, zonder te verliezen waar het om draait: muzikaal vernuft, strak spel en een band die naadloos op elkaar is ingespeeld. En dat vernuft, of ze nu voor groove metal, industrial, avantgarde of power/heavy metal gaan, is op elk album hoorbaar. Zo ook met de nieuwste plaat Hunter Gatherer, twee jaar na het ambitieuze epos Avatar Country. De retestrakke ritmesectie, inventieve gitaarloopjes en de verbluffend magistrale zang van Johannes Eckerström blijft de rode draad, maar de nieuwste telg is donkerder, heavier en meer in-your-face dan zijn voorganger. Onze schrijver Lodewijk Hoebens wilde het fijne weten van Hunter Gatherer en trotseerde daarom verbindingsproblemen met Zoom voor een babbel met charismatische spring in ’t veld Johannes. Dit interview lees je hier:  

Door Lodewijk Hoebens

Avatar op FortaRock 2018, foto Rob Sneltjes

Eigenlijk zou dit interview gaan over het nieuwe album Hunter Gatherer van Avatar. Vanaf de eerste seconde hebben we het echter over de staat van de wereld. We leven in rare tijden, een tijd van corona, waardoor we nog afhankelijker zijn geworden van digitale media. Zoals Zoom… Een nieuwe speler op het wereldwijde net om mensen in contact te brengen. Mijn eerste Zoom interview is met Johannes Eckerström, de frontman van Avatar. Een dubbel gevoel hou ik er aan over. De verbinding is helaas niet optimaal. Twintig jaar geleden was deze manier van communiceren zelfs ondenkbaar geweest, net als het feit dat virussen zo veel schade kunnen aanrichten. Deze evolutie van de mensheid is toevallig een van de hoofdthema’s van Avatar’s achtste album Hunter Gatherer. Voorbij lijken de humor en capriolen…

“Het is moeilijk origineel te zijn, maar je wil iets maken wat blijft hangen. Het moet wat uitmaken, zeker met de privileges die we hebben.” Tijdens een interview van Johannes op YouTube zie ik hem een pleidooi geven over hoe vreselijk cover songs zijn. Vervolgens krijg ik die tirade nog een keer over me heen. “Al die cover songs zijn gewoonweg verschrikkelijk. Als Zombie van The Cranberries je bekendste song is, dan vind ik dat eigenlijk best triest! En nee, ik veroordeel niet de fans, maar de artiest. Natuurlijk zijn er uitzonderingen. Johnny Cash gaf zijn eigen draai aan Hurt en maakte het misschien wel beter.”

Zelfs medleys op een festival zijn een doorn in het oog bij de zanger. Ik snap het gevoel bij hem. De comeback vol covers van Disturbed op Fortarock zal ik nooit vergeten. “Meer artiesten verdienen het om supersterren te zijn. Zo veel goede muziek verdient meer aandacht. En dan bedoel ik niet alleen in het metalgenre.” Johannes raakt zelfs licht geïrriteerd door het onderwerp. Gelukkig is er Spotify om nieuwe muziek te ontdekken. “Verdwijn in die rabbit hole en laat je leiden langs bands en artiesten die ‘lijken’ op andere bands die je kent. De laatste jaren heb ik gereisd naar Japan, Brazilië en Alaska en overal waar je komt, leer je nieuwe muziek kennen. Even later luister je er naar op Spotify.”

Via een omweg langs platenzaken in Helsinki belanden we bij de doorbraak van de band. Het album Hail The Apocalypse kan je de definitieve doorbraak noemen. Dat en de Europese tour met Avenged Sevenfold en Five Finger Death Punch. Dankzij de titeltrack ontstond eveneens het contact met Amerika. Jay Ruston (Slipknot) raakte geïnteresseerd. “Avatar Country was de eerste plaat die hij produceerde, maar Hail the Apocalypse was onze eerste samenwerking. Vroege opnames van het nummer klonken niet zoals we hoopten. Daarom hebben we demo’s naar verschillende mensen gestuurd en Jay was daar een van. Hij kreeg het voor elkaar om er iets moois van te maken. Die manier van werken hebben we ook toegepast op Hunter Gatherer. Avatar Country was een heel ander opnameproces. Mede vanwege het concept, wisten we al wat we wilden.”

Hunter Gatherer heeft Avatar anders aangepakt, dankzij de band met de producer. Er ontstond iets moois en was een reden om vaker samen te werken. “We wilden er vooral meer tijd voor pakken. Het is een serieuze en persoonlijke plaat geworden. Wij wisten dat we nog meer songs met Jay konden opnemen. We waren nog niet klaar na Avatar Country.”

Avatar op FortaRock 2018, foto Rob Sneltjes

“Samen zijn we bij het begin begonnen en iedereen raakte zeer betrokken. Je vertrouwt elkaar en verstaat elkaar. We zijn een zeer democratische band, maar soms heb je dan een extra stem nodig.” Silence In The Age Of Apes is een gezamenlijke keuze om als eerste single te gebruiken. “Het vat het concept van het album perfect samen en is een muzikaal statement. De plaat is sneller, donkerder, gevarieerder en agressiever. De lyrics gaan over de toekomst en technologie en het zijn belangrijk thema’s van het album.” Het opvallende A Secret Door (met gefluit van Corey Taylor) is veel persoonlijker. “Het mooie van kunst is dat iedereen er iets anders in kan zien of horen. Bovendien zijn er genoeg nummers over geliefden die samen iets trotseren…” 

Hier had ik graag verder over gepraat, maar de volgende interviewer uit Italië staat al in de wacht. “Sorry maar ik moet er vandoor!” De verbinding valt andermaal half weg en het beeldscherm bevriest. Nog even een goedendag en daar eindigt m’n eerste Zoom interview een beetje in mineur. Ik heb nog zo veel te vragen, maar helaas… Máár het album is uit en zeker aan te raden om te beluisteren. Voor mijn eigen bescheiden mening kan je zeer binnenkort de review van het album lezen op de site van NMTH.

Beluister hier het nieuwe album Hunter Gatherer van Avatar dat 7 augustus 2020 uitkwam via Century Media Records:


Deel dit artikel