Het waanzinnige jaar van Cloudsurfers: Thuiskomen in Nijmegen en doorpakken in 2023

Ze beleefden 2022 als een onophoudelijke, dolle achtbaanrit langs hoogtepunten van Noorderslag tot een eerste Scandinavische tournee en kijken nu met NMTH terug: Cloudsurfers uit… Nu ja, de plaats van oorsprong en residentie zullen we nog moeten achterhalen, maar zeker is dat de vijfkoppige band na 2021 – toen ze de meest geboekte band van de Popronde waren én het razend pakkende debuutalbum ‘Don’t Know What Hit Me’ lanceerden – dit jaar met verve de volgende versnelling pakte. Maar kunnen ze in 2023 ook vol overtuiging doorschakelen? En waarom sluiten ze 2022 eigenlijk op donderdag 22 december af in Merleyn in Nijmegen?

Het is kortom hoog tijd om te gaan zitten en Cloudsurfers het vragenvuur aan de schenen te leggen. Daarvoor schuiven twee leden aan in de Zoom-sessie: de lang(harig)e gitarist Pieter Sloot, lid van het eerste uur en medeverantwoordelijk voor de songwriting, en nieuwste aanwinst Nanne Hatzman. De eveneens blonde slagwerker trad iets meer dan een jaar geleden toe als tweede drummer. “We dachten dat twee drummers een doodzieke, vette sound zou kunnen geven.” Good call! Het opgewekte duo heeft ook een boodschap voor mensen die beweren dat rockmuziek dood zou zijn. “Vergeet classic en dad rock, garagerock is de nieuwe rock!”

Door Ingmar Griffioen

Veel vragen dus en we gooien ze maar gewoon op, waarop Sloot doorgaans als eerste enthousiast inspringt en dan – alsof hij beseft dat hij het gras wel grondig aan het wegmaaien is – vaak Hatzman voor het blok zet.

We beginnen met de meer complexe materie. De Gelderlander schrijft: “Cloudsurfers bindt zichzelf niet aan één plek, maar vindt zijn oorsprong in het noorden van het land.” Beetje vaag dus. Komen jullie nu uit Zwolle, Groningen, Friesland of Nijmegen? Hoe omschrijven jullie jezelf?
Pieter Sloot (PS): “Psychedelisch geïnjecteerde garagerock met grunge-invloeden. Nanne, wat jij?”
Nanne Hatzman (NH): “Ik vind het ook wel ‘surfy’ met voornamelijk up-tempo punk, fuzz-achtige shit.”
PS: “Een recensent noemde het afgelopen weekend ‘experimentele post-punk’. Ik denk dat de bottom line is dat als je gitaarshit vet vindt, dat er dan genoeg in zit dat je aanspreekt.
“Waar we vandaan komen? In het begin hebben we dat bewust vaag gehouden. Dan is het belangrijk waar je muzikale wieg staat, want dan kun je aan die en die wedstrijd meedoen. Maar we zeggen nu wel dat we een Nijmeegse band zijn. We merken met de shows dat daar het beste gevoel ligt, meer dan in andere steden. Daarom is Merleyn ook onze homecoming show.”

Waarom is die gig op 22 december zo’n ding? Want jullie spelen ook in Paradiso bijvoorbeeld.
PS: “Het is vooral een ding omdat we dit jaar zo teringveel en overal gespeeld hebben. Het is als kerst: Iets om het jaar af te sluiten, waarbij je nog voor je thuispubliek kan spelen. We hebben dit jaar maar een keer in Nijmegen gespeeld, op Oranjepop, en verder heel veel festivals en ook in het buitenland op nieuwe plekken. Terwijl we hier eerder wel shows hebben gedaan voor dertig man en ook livestreams. Het is cool om die groei te manifesteren in een thuisshow en te laten zien hoe je veranderd bent. Wat jij Nanne?”
NH: “Precies. En het is voor het eerst dat we een clubshow doen als ‘headlining act’. Op 22 december is dan de laatste en het is heel mooi dat je die in je thuisstad kan doen. Zeker omdat je dit clubseizoen eigenlijk overal bent geweest, behalve in je thuisstad.” Oranjepop voelde ook voor niet-Nijmegenaar Nanne ‘echt als thuiskomen’.

Hetzelfde artikel in de Gelderlander meldt dat de wieg stond in de kop van Overijssel en Weststellingwerf (Zuid-Friesland). Is de band ontstaan door een samensmelting van meerdere scenes uit dunbevolkte gebieden?
PS: “Het begon met Thom (zanger-gitarist Thom Liesing, IG) en ik. En al snel kwamen Jess (bassist Jess van der Zee, IG) en Ramses (drummer Ramses Hooymeijer, IG) erbij. Je had wat lokale bandjes die beginnen met Red Hot Chili Peppers coveren en dan eigen liedjes spelen, dan gaan sommigen studeren en vallen die bands uit elkaar. De mensen die door willen met muziek vinden elkaar dan vrij snel. Daar was een goede chemie en toen is het balletje gaan rollen. Op een gegeven moment gingen wij ook studeren en op kamers in Zwolle en Nijmegen en dat verklaart die spreiding. Maar we zijn wel echt begonnen in de kop van Overijssel en Weststellingwerf. We hebben heel veel gerepeteerd in een koude schuur in Tuk en in een oude oefenruimte in Steenwijkerwold waar de eerste plaat ook is opgenomen. Nu repeteren we in Hedon in Zwolle en ben ik niet zoveel meer in die eerste thuisbasis.”

Dat was allemaal nog pre-Nanne. Ik las dat jij ook in Joey’s Midnight Club uit Zwolle speelt, eveneens deelnemer aan Popronde 2021. Jij dacht dat je er nog wel een band bij kon doen?
NH: “Klopt. Hoewel dat niet de bedoeling was. Ik had Cloudsurfers ontmoet tijdens de Kleine Prijs van Fryslân, die we met Joey’s verloren… Maar we hebben contact gehouden en zitten op dezelfde lijn qua muzieksmaak. Misschien dat ik daarom werd gevraagd in te vallen voor Ramses. Ik wilde dat heel graag doen, want houd wel van deze band. Zo gezegd zo gedaan, ik al die nummers instuderen en toen bleek dat alle shows gecanceld werden… Toen hebben we een keer gerepeteerd met twee drummers en dat viel blijkbaar in de smaak. Sindsdien is het geëscaleerd.”
PS vult aan: “Ja en meteen ook een s/o naar Ramses’ onvermogen tot agendabeheer. Hij had een vakantie geboekt omdat hij dacht dat shows op Welcome To The Village en een skatefestival toch wel afgelast zouden worden. Maar die gingen opeens door en toen hadden we een invaller nodig.”

Of wilden jullie stiekem sowieso wel met twee drummers spelen Pieter? Want dat doet bijvoorbeeld Oh Sees ook, en dat is gewoon vet?
PS: “Toen we toch een invaller nodig hadden, wilde ik ook wel echt gaan repeteren met z’n vijven om te kijken hoe dat is. Kijk mijn favoriete band is nu eenmaal King Gizzard, en ook Oh Sees inderdaad, dus ik dacht wel dat het doodziek zou kunnen worden. We stonden in de oefenruimte in Steenwijkerwold en zij legden tegelijk een basic vierkwarts drumbeat neer. Dat is zoveel sterker samen en het klinkt ook strakker. We hebben er ook niet superveel op hoeven repeteren. Ik had meer problemen verwacht door de uitbreiding.”
NH: “Volgens mij hadden we twee repetities gedaan, de eerste show was meteen in een uitverkochte Vera en ik was echt tering zenuwachtig, want niet zeker van mijn zaak. Ook bij de repetities vond ik dat eng, omdat Ramses echt zo goed is.” Grinnikend: “Maar dat is allemaal eigenlijk wel weer vervaagd in de tussentijd. Hele grote s/o naar Ramses voor het toelaten van een tweede drummer, want ik kan me voorstellen dat het lastig is.”
PS: “We speelden toen op Zwemfest, inderdaad in Vera, de dag erna hadden we Sniester, toen Popronde Almere en meteen daarna speelden we op Iguanarama, het festival van Iguana Death Cult. Dus vier shows in drie dagen en het was allemaal supergezellig, en ook nog heel vet. Denk dat daarna wel zeker was dat we dit echt wilden gaan doen.”

Voor de leek: Hoe werkt zoiets Nanne? Neem aan dat je net als bij twee gitaristen niet hetzelfde speelt?
NH: “Nou, we spelen wel bewust hetzelfde om het extra aan te dikken, dat bevordert ook de sound. In het begin moet dat ook omdat je alles vooral strak moet zien te krijgen. Maar we proberen nu en dan af te wisselen met partijen die door elkaar heen lopen. Het is zo gegroeid dat je soms een paar partijen aanpast. Het lijkt hogere wiskunde, maar het valt ook wel weer mee. Het is gewoon een dikke vette sound, twee drummers, meer drums!”
PS: “Het is haast verbazingwekkend dat het niet vaker gebeurt.”

Jullie spelen in januari 2023 op ESNS, maar dat deden jullie in januari 2022 ook al. Waarom is het dit keer anders (naast dat er ditmaal wel publiek bij is)?
PS: “Het verschil is vooral dat we dit jaar op Noorderslag hebben gestaan. Dus toen hebben we ons vooral voor de Nederlandse industrie kunnen tonen. We hebben dit jaar ook iets van zestig shows gedaan, waarvan een groot deel Nederlandse festivals. Nu staan we op Eurosonic en dat past een stuk beter bij de buitenlandse ambities en doelstellingen. Want ja, garagerock en psych is redelijk in trek, maar het is niet een mainstream genre waar een hele grote groep mensen voor is, die internationaal wel te vinden zijn. We kunnen niet volgend jaar nog een keer zestig shows in Nederland gaan doen, zeg maar. Dus we zijn nu vooral op zoek naar kansen in het buitenland en ik denk dat Eurosonic daar heel mooi bij past.
“Zo hebben we ook net op Viva Sounds in Zweden en in Kopenhagen gespeeld. We hebben daar heel veel mensen gesproken en je merkt dat er in het buitenland veel animo is voor wat wij doen en ik hoop vooral op Eurosonic weer nieuwe kansen te vinden.”

Jullie hoopten vorig jaar wel via ESNS wat Europese shows te pakken. Hoe ging dat op een online editie?
PS: “Ik denk dat het spelen op de avond zelf niet per se wat heeft opgeleverd, maar het stempel Noorderslag is gewoon gunstig voor boekers. Denk niet dat er die avond honderden mensen voor de laptop hebben gezeten. Maar je hebt wel een zieke livevideo, die professioneel is opgenomen in de Oosterpoort. Wel cool dat het voor ons begon met een online versie, waarna we veel hebben kunnen doen. Dus ik hoop dat volgend jaar Eurosonic eenzelfde soort inwijding van 2023 gaat zijn en dat veel buitenlandse boekers komen kijken naar de geoliede machine die Cloudsurfers is.”

Een stapje terug: Jullie hebben aan een aantal talententrajecten meegedaan. Hoe belangrijk zijn bijvoorbeeld Hit The North en Popronde?
NH: “Popronde moet je gewoon sowieso doen. Dat is echt een hele goede boost voor je. Daar ontmoet je zoveel mensen en je ziet ook wat je collega’s doen. Dat is gewoon ontzettend belangrijk om je op de beste manier te kunnen etaleren in de muziekwereld. Het voordeel bij Hit The North is dat je wel coaching krijgt op de punten die je nodig hebt. Daarnaast krijg je ook een budget om je muzikale product te ontwikkelen. Dat is sowieso goed. Ik heb wel het idee dat je meer netwerk uit de Popronde haalt, dan uit een coachingstraject binnen een provincie. Maar dat kan ik compleet fout hebben, dus over naar Pieter!”

PS: “Haha. Je kunt er hele verschillende dingen uithalen. Met Popronde is het enerzijds de muzikale groei. Als ik terugdenk aan wat voor band we waren voor de Popronde en dan 35 shows later… Dat is echt het moment dat je een machine wordt, dat je aankomt en iedereen automatisch direct gaat doen wat er moet gebeuren en die show staat, ook in de meest Spartaanse omstandigheden mogelijk. Enschede was een uitgestelde Popronde. Het was april, -3 graden en wij moesten buiten spelen. Dan moet je eerst mentaal over die barrière heen: teringkoud, er is natuurlijk geen chille PA, maar uiteindelijk was het een van de leukste Popronde-shows. Er stonden honderd mensen, dus dat was supervet en nuttig. Tijdens Popronde is ook onze boeker ingestapt: Robert Koole van Goomah.
“Dat is compleet anders dan Hit The North. Daar haal je misschien minder muzikale ontwikkeling mee, maar we hebben Peter (Dijkstra, programmeur Vera en manager The Homesick, IG) leren kennen omdat hij jurylid was bij de De Kleine Prijs van Fryslân. We hebben hem gevraagd als coach bij Hit The North, en toen dat voorbij was hebben we hem als manager gevraagd. Super chill, dat was waarschijnlijk zonder dat traject niet gebeurd.
“De boeker hebben we eigenlijk al leren kennen omdat hij jurylid was bij Stairway To Hedon. Hij had bij elk vakje ingevuld: ‘Beste van de avond, mail mij!’. We hebben toen contact gehad, maar het was nog wat te vroeg. In de derde week van de Popronde kwam hij erop terug, en gingen we richting Noorderslag de samenwerking aan. Zonde Popronde hadden we vast dat momentum niet gehad. Dus Hit The North en de Popronde zijn de reden dat we nu een goede boeker en manager hebben.”

Ik hoor regelmatig bezorgde geluiden over de rockscene, mensen die vinden dat er weinig spannends gebeurt en dat er niet echt goede gitaarbands opstaan. Hoe denken jullie daar over?
PS: “Ja, hoe zie jij de rockscene anno nu Nanne?”
NH: “Ik denk dat het voor iemand die niet geïnfiltreerd is in de rockscene of het genre, lijkt alsof er veel rockbands zijn. Maar in werkelijkheid kennen we elkaar allemaal. Daar komt het wel op neer. De bands die daadwerkelijk stappen ondernemen, naar grotere podia toe, kennen elkaar allemaal: Bongloard, Wasted Youth Club….”
Sloot vult aan: “Paceshifters, Tramhaus, Magnetic Spacemen, Money & The Man enzovoorts. Je bedoelt dat mensen zich zorgen maken over de aanwas?”

Ja. Wellicht is het ook een kwestie van etiketten, kun je rock, punk en garage op een hoop vegen? Qua scene is er best een verschil tussen garagepunk en hardcore punk bijvoorbeeld. En gebeurt er alleen al op het gebied van garage niet best veel in Nederland?
PS: “Ja. Toen we een support moesten uitzoeken voor Merleyn bijvoorbeeld, dan heb je toch zo een stuk of tien bands die je daarvoor wel zou willen vragen.”
NH: “Ik denk eigenlijk dat garage tegenwoordig gewoon de populaire rock is. Zeker voor een Popronde-selectie. Je ziet er niet echt classic rockacts tussen staan. En ook ‘dad rock’ zit er niet bij. Ik denk juist dat garagerock de nieuwe rock is.”
PS: “Ik heb altijd het gevoel dat garage een soort vrije rockvorm is, waarin het streven naar vernieuwing ligt. Als je naar onze drie grote voorbeelden kijkt, Thee Oh Sees, King Gizzard en Ty Segall, dat zijn dan garagebands, maar die maken zulke absurde, experimentele shit. Dat is geen rock volgens het boekje. Dat vind ik heel inspirerend, dat het simpele rauwe muziek is, maar dat het wel vrij aanvoelt. Thee Oh Sees maken krankzinnige shit….” “Maar wel heel breed”, valt Hatzman bij.
PS: “Grappig, want ik bedacht afgelopen weekend in Zweden dat de rockbands daar juist wel klassiek zijn, zoals je hier niet ziet. Bands waren in de venue in Gothenburg aan het soundchecken en je hoorde allemaal bluesrock-licks en veel Led Zeppelin- en Sabbath-invloeden. Dan bedenk je dat Ghost daar een van de grootste bands is, dat vind ik een interessant onderscheid. Ik heb het gevoel dat die garageshit daar nooit echt geland is.”

Wat betekent (singletitel) ‘Yaggerdang’ eigenlijk?
PS: “Onze teksten worden geschreven door Thom, dus dat is niet helemaal aan ons. Maar ik denk dat  ‘Yaggerdang’, net als vele andere nummers, gewoon Thom is die zijn persoonlijke struggles van zich af schrijft. Cloudsurfers is voor hem een therapeutisch platform, om al die shit er gewoon uit te gooien. In het begin veelal op een soort lichtvoetig positieve manier, in het nieuwere werk is het vaak wat vuiger, omdat de muziek ook wat harder is.”
NH: “Is het niet ook zo dat ‘Yaggerdang’ is vernoemd naar het Instagram-account van de gitarist van The Who?”
PS: “Ja, Pete Townshend heet op Instagram Yaggerdang en het is zijn…. [springt op, hangt gitaar om en slaat akkoord aan] geluid. Dat noemt hij ‘Yaggerdang’ en we hadden nog geen titel voor dat liedje. Ik had ook net zijn bio gelezen, dus ik denk dat het daarmee te maken had. Goede bio trouwens.”

Het valt op dat jullie in 2021 veel hebben uitgebracht, maar dat het stil is sinds single ‘Yaggerdang’  in december dat jaar uitkwam. Maar er ligt dus een nieuw album op de plank!
PS: “We hebben dit jaar zoveel shows gedaan, en daarnaast werkt en studeert men ook nog, dus daar ging alle energie heen. Dan heb je minder tijd om veel te schrijven. We hebben de plaat over twee etappes opgenomen, deels in juni. Dat was wel zwaar. We speelden toen op zondagavond op Vestrock in Hulst, helemaal in het zuiden, en de dag erna zaten we om 11.00 uur in de studio in Leeuwarden. Nanne, hoe kijk jij terug op die opnames? Dat was natuurlijk ook jouw eerste keer opnemen met Cloudsurfers.”
NH: “Het was… alsof je gaat opnemen in een studio. Niet heel bijzonder, maar ik vond het wel heel gezellig om ook daar samen te werken.  Het ging allemaal heel goed, in een natuurlijke flow. We hadden ook een hele goede producer, echt wat een gast die Abel. Het voelde gewoon heel normaal voor mij, alsof het nooit anders is geweest.”
Sloot valt in: “Dat komt misschien omdat we het live hebben opgenomen. We zaten in de controlroom, met twee drumkits en alle versterkers in een kleine ruimte, en het was gewoon liedje spelen totdat het er in een keer goed op stond. Als er een kutfout in zat, dan deden we het helemaal opnieuw. Daardoor klinkt het album ook super live. Het zit best dik op wat wij live doen, denk dat het daarom heel natuurlijk voelde. Het live-aspect is sowieso het belangrijkste voor ons als band en dat zit heel erg in dat tweede album verweven.”
“Absoluut!”, beaamt Hatzman.

Is er ook een releasedatum?
PS: “Nog niet. Maar we mikken op september/oktober, met de eerste single een heel stuk eerder. We zijn echt blij hoe het klinkt. Het is gemixt door Michael Badger, die heeft gewerkt met SONS en Amyl & The Sniffers, en ook ‘Murder Of The Universe’ en ‘Nonagon Infinity’ van King Gizzard heeft geproduceerd, wat echt mijn favoriete ooit albums zijn. Heel vet om die Australische psychsound over je eigen product te horen. Het is echt… heel erg vet geworden!”

Het is uitgezocht op jouw favoriete album?
PS: “We hebben serieus op de hoes gekeken wie dat gedaan heeft en contact opgenomen. Gewoon een mail gestuurd, eerst was hij te druk en daarna kon het wel. Nee, we zijn helaas niet daarheen gegaan. We hebben het dus eerst in Leeuwarden opgenomen in de Cloud Mind-studio met Abel de Grefte. Daarna hebben we de bestanden naar Melbourne gestuurd en hij heeft het daar gemixt.”

Hangt die releasedatum af van een hengeltocht naar een label?
PS: “Je zit met vinyldruktijden, daardoor zit er altijd 8 of 9 maanden tussen. We gaan voor een independent release, maar wel met een aantal distributiepartners in bepaalde territoria. Je merkt dat er bij labels echt weinig ruimte is voor bands. Dat heeft me persoonlijk wel verbaasd, als je kijkt naar onze ‘credentials’ als meest geboekte Popronde-band en grote festivals. Wellicht dat door corona de reserves leeg zijn en dat mensen het niet aandurven.”

Je kunt het als band toch prima zelf doen?
PS: “Zeker. Als je weer als voorbeeld naar King Gizzard kijkt, die hebben hun eerste album ook maar zelf uitgebracht omdat er echt geen label interesse had. Toen is hun drummer Flightless Records begonnen, waar ze nu al 23 album uitbrachten. Het kan gewoon.”

2022 was echt een waanzinnig jaar voor jullie waarin echt veel gebeurd is. Wat doet dat met de doelen voor 2023?
PS: “Het geeft mij sowieso een hele bak energie. Ondanks dat je dan een superdruk jaar hebt, levert het toch altijd meer energie op dan dat het kost. Dat is supervet, je hebt ook bands die aan de einde van de Popronde elkaar aankijken en concluderen dat het niet helemaal hun ding is. Wij hebben nu een cool album af. En ik denk dat het een logische stap is om na het succes in Nederland nu meer naar het buitenland te gaan. We merken dat het daar werkt, dus we gaan sowieso terug naar Frankrijk, we zijn in gesprek over wat UK-dingen, hebben de eerste Duitse shows en een Kroatische gig op de planning staan en naar aanleiding van afgelopen weekend gaan we waarschijnlijk weer terug naar Scandinavië. En er spelen nog wat zaken.
“Daarnaast richten we het vizier op: singles en een album in het najaar met een Europees clubtourtje. We zijn ook alweer hard aan het schrijven aan nieuwe dingen, hebben nu alweer twee nieuwe liedjes die bijna livewaardig zijn. Dus ik denk dat we het derde album sneller kunnen laten volgen.”

Jullie hebben in Zweden meteen de basis gelegd voor meer Scandinavische avonturen?
PS: “Viva Sounds is eigenlijk een kleine Eurosonic. Het is een showcasefestival en ook een conferentie. We hebben vooraf heel goed in kaart gebracht welke mensen daar rondliepen die ons eventueel nog verder kunnen brengen. Zo hebben we goed genetwerkt en nu ook al wat concrete leads om weer terug te komen met mensen die de show heel vet vonden. Wat wel grappig was: journalist Dom Gourlay van Under The Radar Magazine schreef: ‘Cloudsurfers explosive finale is arguably the most exciting fifteen minutes of music we witness all weekend’.”
NH: “Hij zei dat het klonk als een samensmelting van Mudhoney met Black Country, New Road.”
PS: “Onze manager Peter merkte het ook op: Je bent daar eigenlijk de enige Nederlandse band en je maakt gare, intense muziek met twee drummers, dus er zitten best veel haakjes in waardoor je opvalt. We wisten er wel uit te springen.”

We gaan nog een keer terug naar het einde van het verhaal in De Gelderlander (30-12-21). Daarin zegt Pieter dat het ‘in deze scene lastig is om volledig van muziek te leven’, maar Nanne blijft optimistisch: ‘Je weet maar nooit. Als je in het buitenland een harde klapper maakt, dan kan het snel gaan.’ We zijn een jaar verder Nanne, hoe kijk je daar nu tegenaan?
“Ik ben nog steeds optimistisch. Het kan nog altijd en ik heb geen haast. Als je erin gelooft, en er volledig achter staat, dan komt het vanzelf echt een keer goed.”
Sloot valt bij: “Ja, als die intrinsieke motivatie erin blijft zitten, en je vindt dat je doodzieke shit maakt… We hebben nu overal wat kleine stapjes gemaakt. Stel dat je op die plek blijft terugkomen en je bokst je gage omhoog naar een paar duizend euro, dan zou het ook echt kunnen. We hebben ons een tijdje terug voor het eerst uitbetaald uit de bandpot, wat eigenlijk best een mijlpaal is. Wel grappig dat we een jaar verder zijn en dat het gewoon echt de goede kant opgaat. Benieuwd hoe dat over een of twee jaar is.”

Is het belangrijk voor de consistentie van de band dat er wel geld uitkomt?
PS: “Het voordeel is dat we allemaal nog studeren, alleen Thom is net afgestudeerd. Ik heb een studie met weinig contacturen, dus je hebt gewoon veel tijd om muziek te maken. Dat is superchill. Het zou wel heel nice zijn als je een of twee dagen per week minder kunt werken en die op de band kan gooien. Zo’n financiële bodem is dan inderdaad wel echt gunstig voor je consistentie.”

Hebben jullie op basis van de geniale, wilde show van Bumble B. Boy op het Popronde Eindfeest besloten hem als support te vragen voor Merleyn?
PS: “Nee, helaas niet, wel heel vaak gezien tijdens de Popronde. Ik heb Bumble B. Boy ontmoet in november 2020 bij een seated show voor 30 mensen in de grote zaal van Doornroosje, heel raar, en hem een jaar later voor het eerst live gezien bij een lokale talentavond. Hij is Australisch en maakt een beetje surfpunkshit, dus het ligt ook dichtbij. Hij heeft dit jaar een hele goede Popronde gedaan, komt ook uit Nijmegen en doet volgend jaar Noorderslag. Het is een goed moment in zijn carrière denk ik en ook muzikaal een goede fit. Het toffe is dat hij altijd wat anders doet, elke keer heeft hij weer een ander trucje, gast of moment. Dus we zijn heel benieuwd wat hij voor Merleyn in petto heeft.”

Cloudsurfers sluit het jaar donderdag 22 december af met een ‘homecoming show’ in Merleyn, Nijmegen. De support wordt dus verzorgd door Bumble B. Boy, een van de NMTH-talenten tijdens deze Popronde en begin deze maand nog goed voor onderstaande Video van de Week:

---