Raketkanon op Harlequin Fest 2019, foto Bart Notermans
Terwijl Rotterdam zich voorbereid op de jaarlijkse marathon staat Baroeg in het teken van het derde Harlequin Fest. Een jaarlijks festijn uit de koker van Kid Harlequin en georganiseerd door en voor de lokale scene. Zeg maar de fijnere buitenbeentjes van de Lage Landen. Dit jaar onder leiding van de Gentse noiserockers Raketkanon en Fleddy Melculy, hilarische hardcore uit Helgië.
Tekst: Lodewijk Hoebens / Fotografie: Bart Notermans
Boskat op Harlequin Fest 2019, foto Bart Notermans
BOSKAT
Voor de eerste band zijn we jammer genoeg te laat. Volgens de aanwezigen wist Venhill het feest wel aardig in gang te zetten, maar helaas zat het openbaar vervoer niet mee. Tijdens de reeds aangevangen set van Boskat is er echter geen tijd om bij de pakken neer te zitten. Een hardhitting drumsolo verwelkomt ons waarna single Work Weak Baroeg stevig in de greep houdt. Het Antwerpse duo was een van de NMTH vertegenwoordigers tijdens de recente Popronde, en in Rotterdam laten ze nogmaals zien waarom wij zo zwaar voor het tweetal zijn gevallen. Drummer Fabian van Doorslaer met tweede stem bepaalt de koers, terwijl de frontman Vincent van Santfoort lustig buiten de lijntjes kleurt met zijn gitaar. Zijn amps lijken ook hemzelf regelmatig onder stroom te zetten. Als je maar met twee personen in een band opereert, moet je soms even een tandje bij zetten, maar bij sommige blikken van Van Santfoort voelt het alsof hij ieder moment een nervous breakdown kan krijgen. Het beeld past gelukkig helemaal bij de snoeiharde rock vol tempowisselingen, effecten en interactie. Zo brengt Boskat een ode aan hun wiskundeleraar. Zelf haten ze wiskunde, maar de songs zitten wel vol ritmische calculaties plus een beetje Royal Blood, Biffy Clyro en Queens Of The Stone Age. Voorbeelden zijn legio zoals de ode aan Rage Against The Machine of afsluiter Fake Walls (of Playdough). De zanger tuurt naar boven, snuift de vibe op en zet het om in een volgend stukje meeslepend gitaarspel. Straf!
MY PROPANE
De volgende band staat ondertussen te popelen en gebruikt het halfuurtje ombouwen om alles nog even goed na te kijken. Tijdens de show wordt al gauw duidelijk waarom: My Propane zit vol technisch vernuft, vandaar de tiptop instelling. De gitaren bevatten dan ook allemaal een snaartje meer. Niet zo gek met Jord Otto in de gelederen, bekend van VUUR en een ware gitaarheld. Met gemak strooit hij met riffs door Baroeg. Natuurlijk kan de rest van de band er ook wat van, dat bewijzen ze onder meer op hun laatste album Antidote. Bijna de gehele plaat komt langs met fijne tracks als Medusa en A Dog Is A Dog Is A Dog. Drums trekken regelmatig de aandacht, maar de frontlinie met twee gitaristen op de flanken en een flamboyante frontman met fraaie Zappa-snor brengen de songs heerlijk tot leven. Denk aan Deftones, Dillinger Escape Plan, Gojira en Alice in Chains. Het publiek is nog niet helemaal mee. Velen zitten gezellig bij de bar of kijken wat naar de aangeboden merchandise. Zelfs bier van Kid Harlequin is er te koop! Misschien is het etenstijd? Het alcoholpercentage nog te laag? Hoe dan ook… My Propane doet er alles aan om Baroeg in beweging te krijgen. De gitaarsolo’s gieren ons om de oren. Tot slot klinkt A-Ha door de speakers met Take On Me. Ik zou zeggen: neem een albumpje mee, want dit is me wel een klinkende release en smaakt naar meer.
My Propane op Harlequin Fest 2019, foto Bart Notermans
Kid Harlequin op Harlequin Fest 2019, foto Bart Notermans
KID HARLEQUIN
Halverwege de muzikale marathon in Baroeg brengt Kid Harlequin een ode aan Trent Reznor en zijn Nine Inch Nails. The Downward Spiral bestaat vijfentwintig jaar en debuut Pretty Hate Machine mag zelfs dertig kaarsjes uitblazen. Kid Harlequin heeft al eerder laten zien in Rotown dat ze de songs meester zijn. Toch zorgt de focus soms voor wat verstijving binnen de band, want het blijft immers Nine Inch Nails met al die synths en effectjes. Na klassiekers als Head Like a Hole en Burn verdwijnt al vlug de schroom. Met hulp van de zangers van Order of the Emperor en My Propane spat het plezier er af.
“Bow down to the one you serve…”
Even later brengt ’the kid’ Julien Graute een intieme versie van Hurt. “Geen Johnny Cash cover overigens”, vermeld hij er nog even bij voordat een hartstochtelijke versie wordt gebracht vol pijn en emotie. Pas op het einde vergezellen zijn bandmakkers hem tot een mooi slot. Na het bedanken van de bands, alle hulp en iedereen aanwezig, kan er nog een verrassinkje tegenaan. Naast de tribute speelt het vijftal ook de nieuwe single Apoca_politics. Het past wel goed bij de set, want NIN blijft een duidelijke inspiratiebron voor Julien en zijn band. Dat hoor je ook in de nieuwe single. Kid Harlequin is lang aan het toeren geweest, zowel in binnen- als buitenland. Nieuw materiaal is onderweg en 2 mei is de release in V11 te Rotterdam.
FLEDDY MELCULY
Den Fleddy en zijn Leger des Hels stonden vorig jaar nog op Baroeg Open Air, maar zonder enig probleem willen ze best even hun evangelie in de Rotterdamse metaltempel komen verkondigen. Ze spelen voornamelijk materiaal van het debuut met klassiekers in wording als Pinker, Geen Vlees Wel Vis, Feestje In Uw Huis en Brood. Een perfecte set opener met de ‘dansen in de moshpit’ breakdown. De eerste pit van de avond is na enkele minuten een feit en Fleddy Melculy weet de boel met gemak draaiende te houden. Fleddy’s broer op bas zorgt eveneens voor het aanstekelijke enthousiasme: “Baroeg! Are you ready to sail on?” Nieuwer materiaal als Ik Wil Niet Gaan (voor de mannen) en Voor Altijd Jong (voor iedereen) worden even gretig ontvangen als het uiterst herkenbare Ik Ben Mijn Sleutels Kwijt en T-Shirt van Metallica, de single waar het allemaal mee begon. Een shout out naar Kid Harlequin volgt, Apu van de Nightshop komt langs (helaas niet in levende lijve), jazz wordt even met de grond gelijk gemaakt en de buurman van de beast krijgt een ode in 668. Je maakt wat mee tijdens een Fleddy Melculy concert. De vocalen zullen voor de meesten aanwezig nogal onduidelijk klinken, maar het is perfecte munitie voor de snoeiharde hardcore.
Fleddy Melculy op Harlequin Fest, foto Bart Notermans
RAKETKANON
Met een gloednieuwe derde plaat die pas één dag uit is, kun je de show van Raketkanon in Baroeg wel uiterst exclusief noemen. Het is de ideale afsluiter van Harlequinfest, alleen al vanwege het feit dat ze een van de weinige Belgische bands zijn die de intensiteit van Fleddy kan toppen. De opbouw verloopt net als enkele jaren geleden tijdens Baroeg Open Air nogal stroef. Wie daarbij was, weet dat de Gentenaren hun tijd nemen, want alles moet in orde zijn. De veters worden gestrikt, een bandana wordt omgeknoopt, nog snel even rekken en strekken en de kisten inwisselen voor comfortabele sneakers. Na een broederlijke omhelzing volgt drie kwartier energieke noise van de bovenste plank.
Raketkanon op Harlequin Fest 2019, foto Bart Notermans
Gelukkig weet men in de zaal ondertussen wel wie Raketkanon is en wat er verwacht mag worden. Jong en oud staat vooraan om mee te feesten met Judith, Florent, Herman en Abraham. Nieuwelingen Hannibal, Fons en Ricky vallen niet uit de toon, ook al is de band even van het toneel verdwenen. Als laatste band van de avond, weet de meerderheid in de zaal een laatste beetje energie naar boven te halen om beukend deze derde editie van Harlequinfest af te sluiten. Raketkanon doet vrolijk mee met op de achtergrond het altijd energieke duo achter de toetsen en drums. Vooraan zorgen Jef Verbeeck, immer stoer op gitaar en Pieter-Paul Devos, boeiende brulboei achter de knoppen, voor het entertainment.
Een uitgebreid bedankje aan de organisatie tot slot en dan snel afbouwen, want het heerlijk avondje is nogal uitgelopen. Voor wie Raketkanon graag nog eens wil zien, is 11 mei van harte uitgenodigd voor editie nummer vijf van DOOMSTAD in het Utrechtse EKKO waar de Vlamingen samen spelen met GOLD.
Nog geen reacties!
Er zijn nog geen reacties geplaatst.