Hardhitting Albumreviews: Chief of Smoke, Oi Ain’t Dead vol.8, The Color of Rain en MASSA

Het waren drukke maanden als het om kwaliteitsspul uit eigen land ging. Een week geleden nog recenseerden we moddervette Nederlandse releases van Bismut, ZALM en RRRags, vandaag doen we dat eveneens. Sterker nog, redacteurs Martijn Welzen en Merijn Siben legden vier uiteenlopende Nederlandse platen onder de loep. Zo is het Groningse Chief of Smoke terug met een dikke plak stoner metal, lieten we ons verzwelgen door de vadsige post-rock van MASSA, maakten we kennis met de proggy black metalbazen van The Color of Rain en doken we diep in de Oi!-scene van ons kikkerlandje met de Rebellion Records compilatie Oi! Ain’t Dead vol. 8! Kortom, benen omhoog, headphones aan en lees hieronder onze bevindingen…

Tekst: Martijn Welzen en Merijn Siben

Naast de Spotify-links kun je natuurlijk ook terecht bij onze 666 Hardhitters Spotify-lijst, waarmee je op de hoogte blijft van dikke nieuwe tracks!

Chief of Smoke – Short Cuts
It’s about damn time! Chief of Smoke bracht in december 2018 het vettige Rice Paddy Rodeo uit, een psychedelische stonerdoom plaat van heb ik jou daar! Die tevens in onze allereerste Bruut Nationaal Product playlist terecht kwam. Sindsdien is het een lange tijd rustig geweest rondom de band uit Groningen, maar geduld is een schone zaak: bijna zes jaar later is daar het ondeugend getitelde ‘Short Cuts’. Waarom ondeugend? Omdat Chief of Smoke met slechts vier nummers van gemiddeld 9 minuten zeker geen korte routes pakt. Epossen is misschien het juiste woord, want man, wat klappen die tracks er toch maar even vettig in! Burnt Cloth and Rancid Gardenias is al meteen een opener van jewelste, een track die van midtempo mokerslagen zo naar uptempo stoner metal boordevol branie toewerkt. Om dit vervolgens gedurfd met het atmosferische Embracing the Serpent te vervolgen. Erg fraai ook hoe die leads zich machtig mooi over die adembenemende grooves heen krullen. De vocalen ook overigens, heerlijk spacend doch rauw. Het hoogtepunt is voor het laatst bewaard, wanneer het massale Horsehead er een furieus, sludgy einde aan breidt. Een van de beste stonerplaten van eigen bodem dit jaar, dus gun hem zeker een luisterbeurt of meer. (MS)

V/A – Oi! Ain’t Dead Vol. 8 – Chaos in Nederland
Vanuit de Noord- Nederlandse polder tot aan de niet al te hoge heuvels van Limburg zijn er 16 bands bij elkaar geroepen om de achtste editie van ‘Oi! Ain’t Dead’ vol te proppen met Oi! die hier en daar doorspekt is met hardcore, punk en metal. Sinds 2012 is Rebellion Records al bezig een encyclopedie van nieuwe en opkomende bands samen te stellen. Voor het eerst mogen we genieten van zo’n groot aantal Nederlandse bands op één stuk vinyl. Dit is het soort verzamelaar dat een prachtig tijdsbeeld van 2023 / 2024 gaat worden. Enkelen zullen relatief groot worden, terwijl anderen een bescheiden bestaan gaan leiden. Het is nu eenmaal de aard van onze organische muziekwereld. Dat maakt deze audio-collage ook zo mooi met tracks die, op het moment van verschijnen, exclusief voor de compilatie zijn. On The Rampage opent met de heel klassiek klinkende Oi! anthem Breaking Free, waarna het ongelooflijk rauw klinkende Diamond Dogs de boel heerlijk bij elkaar brult, gevolgd door The Young Ones en The Reapers. March or Die van Live By The Sword springt er dan weer uit met een dik strijdlied voor de vikingen onder ons. Bullbar en Bent Out Of Shape duiken wederom terug de kroeg in voor onvervalste meezingers. De tweede helft knipt uit het laken eenzelfde platte pet met bijpassende bretels. Trek ik heel even Day Drinker eruit die met We All Must Die een onverwachte opbeurende meezinger tussen het zwaardere werk als Armistice, Riot City en Complaint plaatsen. Malad levert met Dode Democratie als enige een Nederlandstalige track. Dat hadden er meer mogen doen. (MW)

The Color of Rain – Oceans Above
Als we Oceans Above van The Color of Rain horen, is het bijna ontdenkbaar dat we met een debuutalbum te maken hebben. De post-black metal van deze band klinkt namelijk al dusdanig verfijnd en immens, alsof de leden al heel wat jaren samen spelen. Een blik op het persbericht en het begint te dagen waarom Oceans Above zo’n verpletterende plaat is. Deze is namelijk gemaakt door leden uit o.a. Cthuluminati, Asgrauw, Teitan en Schavot. Allerlei bands die op hun eigen manier aan het Nederlandse metallandschap hun bijdrage leveren. En daar komt dit debuut ook bij, een verrassend en avontuurlijk totaalpakket, die toch ook een scherpe focus met zich mee draagt. Corrosion of the Flesh valt bijvoorbeeld op, variërend van dreigende black metal passages naar eigenaardige proggy uitstapjes. Ook het titelnummer weet zoveel elementen in een coherent geheel te stoppen, zonder daarbij de intensiteit uit het oog te verliezen. Simpel: in de muziek van The Color of Rain gebeurt veel, maar de productie en het musiceren is zo krachtig, dat de langspeler met elke luisterbeurt lagen blootgeeft. Translusence weet bijvoorbeeld een oorstrelende gitaarmelodie op een vuige blastbeat te gooien, terwijl Pillars of Creation een grimmige midtempo kraker is. Kortom, Oceans Above is er een die zich gestaag naar de oppervlakte wurmt, hevig blastend en wel. Een verrassend en magistraal debuut van dit trio! (MS)

MASSA – Psyche
Het is alweer even geleden dat we van Massa hoorden. Meer dan 5 jaar geleden kwam de band namelijk met de meeslepende EP Walls. Een fijn staaltje sludgy post-rock van deze Hagenezen en Rotterdammers. Hoog tijd dat ze weer eens wat van zich lieten horen en afgelopen oktober was het dan ook zover: nieuwe plaat ‘Psyche’. Een comeback waar je u tegen zegt wel. Uitgebracht via Vadsige Platen Inc. is ‘Psyche’ 40 minuten aan wervelende post-rock in een sludgesaus. Tweeklapper Ochtendgloren/Karma is een goed voorbeeld: het eerst nog rustig aandoen op midtempo, om vervolgens uit het niets ineens met een blastbeat op de kroppen te komen. Dit wordt knap vervolgd door die Russian Circles-achtige riff massage van Sexy D’Uhm. Ook niet mis is het dreigende Nyx, die als een stortvloed op het gehoorstelsel komt klappen met diens deinende spanningsbogen. De plaat wordt overigens mooi afgetopt door het titelnummer, dat al die elementen nog eens krachtig samenvat. Erg fijne plaat voor de liefhebber van post-rock en sludge! (MS)