Suicidal Tendencies, S.O.D., M.O.D., Excel… Allemaal iconische namen in het crossover genre. Maar tot diezelfde reeks behoren zonder meer die Californische dirty rotten imbeciles van D.R.I.. Met een handvol invloedrijke cultklassiekers als 4 Of A Kind, Thrash Zone, Dirty Rotten LP en Crossover, staan ze garant voor een heerlijke pot thrash metal en hardcore punk. Vandaag brengt het ze dan ook voor de tweede keer naar dB’s in Utrecht. En hoe!? Want binnen zeven minuten zijn alle kaarten uitverkocht voor het optreden. Hoewel het je doet afvragen of een grotere zaal niet beter was geweest, blijkt dit al gauw een goede keuze. De intieme, gemoedelijke locatie ontaardt binnen no time in een zweterige massa lijven.
Tekst: Merijn / Fotografie: Roy Wolters
STRANDED
Nog loom van de bijna veertig graden die menigeen het zweet opeist, staat het lokale Stranded voor een halfvolle zaal op verdienstelijke wijze hun ding te doen. Terwijl de rest van de bezoekers zich heeft verkast naar buiten voor de eindelijk ondergaande zon en ietwat dalende temperatuur, knallen deze heren er met nummers als Ground Zero en Booze Patrol een giftige reeks bondige hardcore songs doorheen. De opvolger van hun albums Booze Patrol en Seven Songs to Break Their Face is op komst en wordt vanavond doodleuk integraal gespeeld. D.R.I. is naar eigen zeggen een grote invloed en dat is te merken aan de vele opgefokte ritmes en hier en daar hakkende midtempo thrashriffs. Niet mis dus, dat Stranded en een lekkere binnenkomer om de honger naar D.R.I. alvast te stillen.
D.R.I.
Hoe dB’s het überhaupt voor elkaar krijgt om legendes als Pro-Pain of Crowbar te strikken, is al een goed bewaard geheim. Maar dat D.R.I. in zeven minuten uitverkocht raakte, is helemaal een verrassing. Maar niet zo gek dat deze cultband veel bekijks trekt, want vorig jaar was het eveneens in luttele uren uitverkocht. Dat ligt zonder meer aan hun mix van thrash metal en hardcore, die hun grondleggers maakten van het genre in de jaren tachtig. Het heeft dan ook een overvloedig arsenaal aan compacte nekbrekers voortgebracht, geëtaleerd op deze vlammend hete vrijdagavond. Een royale set van zo’n dertig crossoverkrakers wordt in negentig minuten over de snikhete zaal uitgesmeerd. En zo’n setlist is meer dan gerechtvaardigd, getuige het muzikale recept. D.R.I. kenmerkt zich door uiterst snelle songs, gebracht met venijnig gitaarwerk, groovy baslijnen en minutieuze drums. Tevens hebben ze frontman Kurt Brecht in hun gelederen, die nergens in de loop van de jaren aan kracht ingeboet heeft met zijn karakteristieke stem. Zijn zang heeft een rauwe rand, maar wordt nergens te schreeuwerig of onverstaanbaar, of dat nu bij de glasharde meezinger Against Me is of een klassieker als Fun And Games.
Maar waar deze thrashende imbecielen zich nog het meest mee onderscheiden van hun jaren tachtig collega’s, is het vermogen om vaak genoeg gas terug te nemen voor een heerlijk snedige thrashmetalriff. En dat maakt D.R.I. zo karakteristiek, terwijl veel collega’s zijn blijven hangen in onsubtiele snelheden of Suicidal Tendencies die zich dan meer onderscheidde met klassiekere metalelementen. Dat brouwsel van genadeloos rammen, maar met uitgewerkte songstructuren en genoeg veelzijdigheid, laat simpelweg zien waar hedendaagse helden als Municipal Waste, Insanity Alert of Iron Reagan de mosterd vandaan halen. Qua podiumpresentatie is er eveneens weinig nodig bij deze veteranen. Langgerekte anekdotes of geroep over waarom Nederland zo mooi is, blijven achterwege en dat knap staaltje ‘niet lullen, maar spelen’ siert de show. Want of het nu het vlammende Acid Rain is of het prettig gestoorde Mad Man; er zijn genoeg heldhaftige metalheads aanwezig die een uiterst glibberige moshpit niet schuwen, met weinig behoefte aan een lange adempauze. Zelfs een paar stagedivers of toeschouwers headbangend op het podium blijven niet uit. Als het nog niet duidelijk is dat we ons in een gloeiendhete Thrash Zone bevinden, concluderen onder andere publieksfavoriet Thrashard en het fenomenale Beneath the Wheel een uitputtende avond.
Een uitzonderlijk goede afsluiter dus van een broeierige week vol hitte. Hoewel D.R.I. een ei kan laten koken op menig bezweet voorhoofd, flikken deze culthelden het toch een kleine frisse bries te doen waaien. Wanneer menigeen dan ook met het afgekoelde zweet onder het genot van koud pils staat na te genieten op het terras, kan het niet anders dat een optreden als dit de boeken ingaat. Volgend jaar nog een keer alstublieft! Maar graag met een paar graden minder…
Nog geen reacties!
Er zijn nog geen reacties geplaatst.