We zijn door corona al zo losgezongen van de actualiteit dat we in plaats van Dodenherdenking inschakelen voor een Doodseskader-livestream. Het duurt best even voor we er erg in hebben dat het 4 mei is en dus… Schandalig natuurlijk, dus over naar Westerbork voor de traditionele herdenking bij het Nationaal Monument. Gelukkig kunnen we een indrukwekkende documentaire van RTV Drenthe ’terugkijken’. Daarna is een moment van stilte zeer gepast en onontkoombaar.

Door Ingmar Griffioen

Stilte is niet direct waar je aan denkt bij Doodseskader, de Belgische groep presenteert eerder het tegenovergestelde. Eerder deed de formatie al een korte set bij StuBru, die we helaas gemist hebben. De ‘Spiritual Punishment Live Stream’ is echter drie keer zo lang en ook on demand aan te zwengelen (zie hieronder), dus we gaan er goed voor zitten. Terwijl we nog een flesje bier uitschenken loopt het testbeeld over in een dreigend intro wat we algauw herkennen als Lepers, de brute cross-overtrack waarmee het duo zich in september introduceerde. Tim de Gieter (o.a. ESLLY, Amenra) en Sigfried Burroughs (o.a. Kapitan Korsakov, The K.) uiten hun ‘sonische terreur’ in een nineties mix van grunge en hiphop met loodzware sludge. Ook tweede ‘single’ Meat Suit komt vanavond live gruwelijk voor het voetlicht, van de dubbele praatzang tot de screams, alleen slapt de bas nog heftiger tegen de trommelvliezen.

Net als je denkt dat Doodseskader misschien wel die hele debuutplaat MMXX: Year Zero gaat spelen, gooien ze er een verrassende Drake-cover (Nonstop) in. Zo heb je de Amerikaanse rapper zeker nog nooit gehoord. Tune in. Dan praten we je onder de stream even bij over het hoe en wat.

Doodseskader, foto Stefaan Temmerman

MMXX: Year Zero kwam een half jaar geleden uit en is nu al toe aan zijn tweede persing, zo jubelt Doodseskader terecht. “Deze stream is een “dankjewel” voor de massale steun die we de afgelopen maanden kregen”, legt het duo uit in de uitnodiging voor de stream. Voor de opnames eind maart mogen ze ook Cultuurcentrum De Herbakker in Eeklo danken. Verder tekende Johan-Jacob Verscheure voor de regie. “A.k.a. Jean-Jacques DuCraque, die onze videoclips vorm gaf, en zijn lijn van visuele terreur wederom doortrok om het eskader in al zijn glorie weer te geven.”

Dat is aardig gelukt. Hoewel we Doodseskader nooit live hebben mogen zien, is ook de visuele terreur wat we ervan gehoopt hadden, en meteen een mooie voorproef voor wat toch wel ergens in 2021 komen zal. Inmiddels zitten we in Illusion Of Self, waarin de melodieuze zang van Burroughs, samenzang en toetsen ons van nineties alt. rock naar industrial voeren, meezwepend met een swagger van elektronische percussie. Onze recensent G. Segers dacht hier overigens aan Faith No More, maar dan vreemder, en merkte terecht op ‘hoeveel Doodseskader doet met weinig, en toch een groovend en bombastisch geluid weet te produceren’. In de volgende albumtrack, Tranendal, geldt dat zeer zeker. Ook hier werkt die wisselwerking tussen traag, dreigend en fluisterend en dan weer screamend en bruut sludgend heel goed.

Alive & Notwell is nogal een heftig tweeluik, dat ergens heel bekend klinkt maar dat we toch niet helemaal kunnen plaatsen. We vliegen in 5 minuten van dark hiphop en meeslepende grungerock tot noisy sludge. Typisch Doodseskader dus en hopelijk een voorbode van… Dat was Spiritual Punishment, zoals beloofd ‘een vijfendertig minuten durende brok aan sonische terreur’ die naar veel meer smaakt. ’45 every single day’ onderschrijven we. We eindigen met een bloeddorstig spoken word outro en menen op te maken dat we eind dit jaar al een opvolger van MMXX: Year Zero mogen verwachten. Meer 45, meer DoodsEskader dus.

De stream blijft online staan, dus (na)genieten geblazen. Het debuut:


Deel dit artikel