Der Weg einer Freiheid in Little Devil, foto Paul Verhagen
Het is altijd gezellig om doordeweeks naar de Little Devil Bar in Tilburg te mogen. De sfeer is gemoedelijk en zeker als er een toffe naam, zoals Der Weg Einer Freiheit, langskomt is het toch altijd erg knus in de kleine zaal. Voor een goede pot atmosferische black metal zat je donderdag dus goed in Tilburg.
Tekst: Guido Segers / Fotografie: Paul Verhagen
The Devil’s Trade in Little Devil, foto Paul Verhagen
THE DEVIL’S TRADE
De avond start met The Devil’s Trade en dat is toch even andere koek. Dávid Makó speelde vroeger in Stereochrist en HAW, maar doet het nu alleen met gitaar en banjo en dat voelt loodzwaar. Deels is dat de manier hoe hij zijn apparatuur en stem inzet, maar misschien nog wel meer hoe zijn set aanvoelt alsof de beste man fysiek een last op zijn schouders draagt. Als hij tussen de nummers door spreekt is het op een zachte toon, vermoeid en met een stuk duisternis. Zo klinken de nummers ook, vaak folky in het Hongaars of Engels, maar altijd vol bezieling. Zelf vindt hij het niet lekker gaan deze avond. Het doodstille publiek lijkt een andere mening te hebben.
AU-DESSUS
Au-Dessus is een pareltje uit de atmosferische black metal, afkomstig uit Vilnius. Litouwen staat niet echt bekend als metal land, wat misschien verklaart dat de band net wat anders lijkt te klinken. De melodie in de muziek is duidelijk overheersend, terwijl de heren gehuld met wel heel diepe capuchons een statige performance neerzetten. De actie zit dan ook in de muziek bij Au-Dessus, niet in de podiumpresentatie. De muziek is zeer gepolijst en er lijkt een artistieke inslag achter de band te zitten met een zeer gestijld imago en visuele stijl, wat in alles doorgetrokken wordt. Eigenlijk is het dus lekker meevaren op de klanken van deze band, die nog steeds teert op hun debuut uit 2017.
Au-Dessus in Little Devil, foto Paul Verhagen
Der Weg einer Freiheid in Little Devil, foto Paul Verhagen
DER WEG EINER FREIHEIT
Wanneer Der Weg Einer Freiheit het podium betreedt, is het echt met de benen buiten in de kleine zaal. De Duitsers speelden nog niet zo heel lang geleden in de kleine zaal van Poppodium 013 als support voor Primordial en wist met hun laatste plaat zeker een impact te maken. Live is dit ook veel meer dreigend en venijnig in de uitvoering. Ferme blast beats en gedegen gebruik van dat tremolo gitaarspel maakt dit toch een wat intensere set, die zeker laat zien dat deze mannen inmiddels de nodige podiumervaring hebben. Maar ergens is het ook gewoon oerdegelijk, een strakke vertolking die niet per se de enerverende ervaring mag heten die je bij zal blijven. Dat zit ‘m toch in die atmosferische kant, die je maar net op de juiste manier moet raken. Ondanks al die ruwe precisie is voor mij Der Weg Einer Freiheit daarin juist het sterkst. Dat is dan ook de rode lijn van de avond, bands die je raken met het gevoel in hun geluid. Maar het is zeker goed zwelgen in het grimmige geluid van de heren.
Nog geen reacties!
Er zijn nog geen reacties geplaatst.