Het jaar komt nu finaal ten einde, maar niet voordat we nog een aantal keer terugblikken. We zitten namelijk volop in de lijstjesmodus, met eerder al onze favoriete shows en albums van het jaar. Maar er is een uit de hand gelopen traditie die we nog steeds in ere houden: onze favoriete Nederlandse EP’s en albums. Voordat de kurken open schieten blikken we terug op het moois dat ons kikkerlandje op heavy muziek te bieden had dit jaar. Want sinds 2020 is het vaste prik: de vetste releases uit het Nederlandse gitaarlandschap, gekozen uit een poll van maar liefst 65 albums en 35 EP’s. 13 redactieleden brachten hun stem uit, en hoe! Want in drie delen presenteren we de komende dagen de 10 beste EP’s en de 20 beste albums van eigen bodem, want er kwam potverdorie weer kwaliteit uit dit jaar. Eerder vandaag brachten we onze 10 favoriete NLse EP’s naar buiten, maar we vervolgen dit Hollandsche drieluik nu met positie 20 t/m 11 van de beste Nederlandse albums van 2025, op de voet gevolgd door de Top 10 van de 20 beste Nederlandse albums morgenmiddag. Tijd om de benen omhoog te gooien en deze dikke releases een draai te geven…

Tekst: Merijn Siben

Ook in 2025 viel er verbluffend veel moois te horen qua releases. Van hardcore tot black metal, sludge tot stoner rock: er kwam meer dan genoeg uit waar we erg blij van werden, dusdanig dat veel krakers het net niet haalden. Zo kregen bands als Money & The Man, Cryptosis en Magnetic Spacemen zeker een aantal stemmen, maar vallen ze net buiten de Top 20. Ook Neroth, Blossom & Wither en Outahead kwamen dichtbij. Flink wat puzzelwerk dus, maar de uiteindelijke Top 20 mag er zeker wezen! Daarom hoog tijd voor nummer 20 t/m 11 van onze favoriete Nederlandse albums van het jaar, gegroeid uit onze vakkundig bemeste Nederlandse bodem…

Lees en luister ook:
– De 10 beste Nederlandse EP’s van 2025
– Het NMTH album van 2025 + individuele jaarlijstjes
– De 66 hardste hitters van het jaar op Spotify!
– De bruutste shows van 2025

20. AFTER TASTE – HUNGRY FOR LIFE
Gothic metal blijft altijd een wat ondergewaardeerd genre. Vooral in Nederland trekt het genre te weinig aandacht, maar er is een Eindhovense band die daar eindelijk verandering in brengt. After Taste bracht dit jaar Hungry For Life uit, precies het soort vampirische Type O Negative-achtige metal die we missen in ons kikkerlandje. Meer bands blijken de gemene deler: het latere werk van Paradise Lost, Tiamat en A Pale Horse Named Death. Hungry For Life ademt atmosfeer uit, met slepende tracks als Mind Over Body en Morning XTC tot eigenaardige melodielijnen in Centrepiece Concubine. Kortom, aangename doomy goth composities die we niet vaak horen:

19. CASHMYRA – STERVEN DOE JE TOCH WEL
sterven doe je toch wel is al direct een aardig zwartgallige titel. Cashmyra bracht alweer vijf jaar geleden Moreel Verwerpelijk uit, gevolgd door een EP. Ooit nog begonnen als spoken word indie project van Cashmyra Roozendaal, is het anno nu uitgegroeid tot een eigenzinnig post-punk trio. Een track als spijt heeft dreunende beats en drones, terwijl mist noisy gitaarlijnen met dubstep in de mangel gooit. Deze nieuwe van Cashmyra is een wervelende achtbaanrit, die van ronkende punktracks als rust en altijd maar naar experimentele industrial als demigod dendert. Sterven doe je toch wel is uiterst uniek:

18. REFORMIST – VOYAGES
Reformist heeft heel wat werk gestoken in langspeler Voyages, zo blijkt meteen. Al vanaf opener Refraction horen we vernietigende, hondsbrutale metalcore met tonnen groove en proggy uitbarstingen. Vettige productie, ijzersterke songwriting en brute vocalen wachten je op in tracks als Don’t Even Try en The Arrival. Maar Voyages is niet alleen een zorgvuldig in elkaar gezette knaller, het is ook nog eens een team effort, dankzij gastbijdrages van andere artiesten uit de scene als Distant, Swanslaughter en Sugar Spine. Dikke plaat dit:

 

17. GREEN POLICY – FROM THE GUTTERS
Green Policy is al even in de underground bezig, maar met het sterke From The Gutters heeft de psychedelische stoner metalband eindelijk een langspeler in handen. Ze doken met Pedro Speedrock de studio in voor een heerlijk rokerige fuzzed out plaat. Opener Mumbria zegt alles al: springerige metalriffs, grooves die op je neerdalen als hallucinante hasjdampen en vocalen die iets weghebben van de metalplaten van King Gizzard. Het resultaat is er naar: van People of Rust tot hekkensluiter From The Gutters, I Say Hello is dit debuut simpelweg heerlijk:

 

16. INHERITED – NO REGRETS
We waren erg tevreden met het harde aanbod op Popronde dit jaar. Van punk, tot noise tot metalcore: maar liefst 18 NMTH Talenten maakten menig podium onveilig. Zo ook Inherited. Deze jonge gasten wonnen de Wacken Metal Battle vorig jaar, maar met het uitkomen van No Regrets brengt het vijftal een krachtig mission statement. Machine Head, Sepultura en Hatebreed zijn gemene delers, maar die invloeden creëren iets nieuws. Dit album is een doelgerichte aanval, met pompende breakdowns op songs als Purge tot immens klinkende thrash passages op Spiritual Butcher en Urban Guerilla. Dit is metal zoals we het graag horen: pisnijdig, groovy en verpletterend. Oftewel: No Regrets laat een band horen die aan hun oorlogspad is begonnen.

15. KOMATSU – BREAKFAST FOR CHAMPIONS
Eindhovense bulldozer Komatsu is inmiddels een gevestigde waarde in het Nederlandse stoner metallandschap. En met vijfde plaat A Breakfast For Champions wordt die status nog eens bevestigd. De vadsige sludgekannonades van weleer hebben plaatsgemaakt voor melodie, warme grooves en sterke songwriting. En dat pakt uit: nummers als Savage en The Devil’s Cut genieten een volle productie, die lekker door het gehoorstelsel klappen. What Lies Underneath is dan weer een dreigende doomer, terwijl hekkensluiter Climb the Vines er heerlijk op los jamt. Op album nummer vijf doet Komatsu opnieuw waar ze goed in zijn:

14. LIJKSCHOUWER – ALL WHAT DID THE BLADE REVEAL
Het Rotterdamse Lijkschouwer wist eerder al interesse te wekken met debuut Lamentations of Cosmic Absurdity en de opvolgende EP This Clamour Serpentine. Maar met supportshows voor o.a. Modder wist de band live helemaal te overtuigen. En die livesound zit gegoten in nieuwste langspeler All What Did The Blade Reveal. Black metal met een universele sound, die niet zou misstaan tussen het traditionele, maar dankzij diens atmosferische passages ook net zo goed bij een experimentele metalavond zou kunnen passen. Lijkschouwer biedt gelaagde black, rijk aan ideeën en creativiteit. Tracks als Irredeemable herbergen doomy passages, die al gauw in de overtreffende trap schieten met ijzige blasts. Terwijl afsluiter Querencia na alle hectiek op kalme, bedwelmende wijze ten einde komt. Kortom: uiterst dikke plaat die het (her)ontdekken waard is:

13. ABDOMEN – YES, I DON’T KNOW
Dat is lang geleden alweer: Ljouwertse garagepunkers Abdomen keerden dit jaar eindelijk terug! En hoe. Yes, I Don’t Know, het vervolg op de 2019 EP Rash, knalt en schuurt aan alle kanten. Vanaf opener Damage Tool horen we fuzzy garagepunk van de bovenste plank, resulterend in een plaat die je niet meer loslaat. Een track als Dazed imponeert met spacende, atmosferische gitaarlijnen en vocalen, terwijl Salmon opgejaagd en intens uit de hoek komt. Met terugwerkende kracht maakt Abdomen hun tijdelijke  afwezigheid goed, dankzij een royale speelduur van 50 minuten. Dikke plaat dit:

 

12. AN EVENING WITH KNIVES – END OF TIME 
Het was even wachten op de tweede langspeler van An Evening With Knives. De opvolger van het uitstekende A Sense of Gravity uit 2020 is echter het wachten waard gebleken. End of Time ontpopte zich dit jaar tot een van de beste doom/post-metal releases van Nederland, en dat is niet zo gek ook. De songs zijn bondiger, meer to-the-point, maar aan intensiteit is er nog steeds geen gebrek. Tracks als Pride of Lions, Death en Voices bieden pure Eindhovense metal, pompend door de aderen. Een epos als S21 weet dan weer met fraaie wendingen en spanningsbogen eveneens te overtuigen. Laat End of Time zich blootgeven aan je gehoorstelsel hier:

11. NOCTAMBULIST – NOCTAMBULIST II: DE DROOM
Noctambulist wist in 2021 met Noctambulist I: Elegieën behoorlijk indruk te maken op onze redactieleden. Sterk opgebouwde post-black metal, die op fraaie wijze atmosfeer en agressie in een intrigerend album goot. Op het langverwachte vervolg Noctambulist II: De Droom borduurt de Tilburgse band voort op die sound. Het klinkt allemaal nog wat intenser, resulterend in een bloedmooi werkstuk dankzij indrukwekkende songs als Petrichor en Godvormig Gat. Maar belangrijker nog is de experimentele kant van Noctambulist die veelvuldig opgezocht wordt. Tracks als Aderlater bevatten post-punky gitaarlijnen en warme cleane vocalen, terwijl Lichteter met diens bloedmooie melodielijnen een van de vele hoogtepunten vormt. De Droom loont met elke luisterbeurt:


Deel dit artikel