Een contrasterende avond vol DDR: Duitse Desert Rock in Doornroosje

Colour Haze in Doornroosje, foto Marcel Helder

My Sleeping Karma in Doornroosje, foto Marcel Helder

Voor een luie zondag is het toch aardig druk in Nijmegen. De stad zit vol hardlopers die op de Stevensloop af zijn gekomen. Echter, ’s avonds kunnen liefhebbers van stonerrock en psychedelica hun hart ophalen bij de Duitse bands Colour Haze en My Sleeping Karma, in de Rode Zaal van Doornroosje. Men kan rustig op gang komen in het café of de zaal waar de stonerrock-dj al warm staat te draaien. Kijken bij de uitgebreide merchandise-tafel van Elektrohasch Records, het Duitse label van beide bands, is ook een goede optie.

Tekst Timothy Aarbodem, fotografie Marcel Helder

MY SLEEPING KARMA
My Sleeping Karma bestaat uit vier grote doch lieve gasten; Voordat ze hun set beginnen doen ze nog even een group-hug-ritueel en tussendoor geven ze elkaar af en toe een boks. De toon wordt gezet als er een hindoeïstische chant klinkt, de muziek van My Sleeping Karma heeft namelijk dezelfde repetitieve kwaliteiten. De band maakt veel gebruik van Hindoe-symboliek, zo komt de god Ganesh regelmatig voorbij in de visuals evenals het verbasterde Om-symbool. De nummers zijn instrumentaal, lang en uitgesponnen. Het is hierdoor lastig om als band spannend te blijven, na een tijdje beginnen de nummers echter ook veel op elkaar te lijken, helaas. Toch moet de man achter de synthesizer en effecten hier worden uitgelicht, hij legt immers mooie, haast Pink Floydiaanse soundscapes neer.

My Sleeping Karma in Doornroosje, foto Marcel Helder

Colour Haze in Doornroosje, foto Marcel Helder

COLOUR HAZE

Na een korte ombouw komt de imposante Sunn-backline tevoorschijn en gaan de analoge visuals en vloeistofprojecties aan. Al sinds 1998 is Colour Haze in deze samenstelling bezig en de groep mag zich inmiddels wel tot een van de groten in de stonerrockscene rekenen. Als zanger/gitarist Stefan Koglek het nummer ‘Aquamaria’ aankondigt met “Think you know this one…”, eet het publiek dan ook gretig uit zijn hand. Het blijft niet alleen bij klassiekers, nummers ‘Skydancer’ en ‘Labyrinthe’ van de aankomende plaat ‘In Her Garden’ worden ook gespeeld.

Het nieuwe werk biedt wat we kennen van Colour Haze: een fijne groove zonder dat de melodie uit het oog verloren wordt. Grillige melodieën weliswaar, zoals in de traditie van oude, Duitse Krautrock-bands als Amon Düül. Drummer Manfred Merwald houdt het geheel bij elkaar, à la Mitch Mitchell is hij jazzy en volgt de gitarist, maar hij weet ook goed samen te werken met bassist Philipp Rasthofer. Het is te merken dat de band al lang bestaat, qua dynamiek blijft het tot het laatste moment boeien. Het ene moment komt Colour Haze aan als een sneltrein, het andere moment zit je in de Greyhound-bus ergens in de klamme woestijn van Californië.

Het is in dit geval misschien een beetje jammer dat Doornroosje in een uithoek van het land zit. Ondanks de locatie vlak naast het station is de zaal toch voor het einde van de avond al halfleeg gelopen. Dat is zonde, want Colour Haze deed nog twee nummers als toegift, die ondergetekende ook moest missen vanwege de laatste trein naar huis. Helaas ging deze trein niet naar de Duitse woestijn, maar gelukkig bleven de klanken nog lang nadreunen in het hoofd. My Sleeping Karma en Colour Haze waren al eerder samen op toer. Een contrasterende combinatie, waar de een zo strak en haast mathematisch te werk gaat, en de ander juist losjes en organisch. Het gaat er bij het publiek in ieder geval allebei in als zoete koek afgaande op de vele headbangers.