Amenra @ TivoliVredenburg, foto Jan Rijk

Marissa Nadler @ TivoliVredenburg, foto Jan Rijk

Ooit nog ontstaan vanuit de Kortrijkse H8000-scene, is Amenra uitgegroeid tot een van de meest gerespecteerde bands uit België. Het post-metal collectief verkocht alleen al dit jaar vijf dagen achter elkaar Ancienne Belgique uit en wist tevens een 15.000-koppig publiek op Lokerse Feesten moeiteloos de mond te snoeren. Dat de loyale fanschare tot ver buiten Europa reikt is dan ook niet zo gek: Amenra kent een werkelijk onverwoestbare livereputatie, met eveneens een omvangrijk oeuvre op zak. Anno 2025 heeft de band er al meerdere tours op zitten in het kader van de dubbel EP De Toorn/With Fang And Claw. Twee helften die een brug slaan tussen het oude en het nieuwe Amenra.  En een bezoek aan Nederland blijft niet uit: afgelopen dinsdag verkocht Amenra opnieuw, net als in 2022, de Ronda zaal van Tivoli uit. NMTH was erbij om deze post-metal kanonnade te aanschouwen. 

Tekst: Merijn Siben / Fotografie: Jan Rijk

MARISSA NADLER
Het is eerst maar rustig beginnen met Marissa Nadler. De Amerikaanse songwriter maakt mooie folk composities met een duister tintje. Eenvoudige opzet, met enkel tweede gitarist Milky Burgess en de vervreemdende vocalen van Marissa. Dat ze als support voor Amenra te zien is, komt niet uit de lucht vallen. Eerder al werkte ze samen met hen en Cave In aan een Townes van Zandt tribute plaat. De melancholische klanken passen goed bij het publiek vanavond, dat beleefd stil is. Af en toe wat gerommel met het geluid wel, wanneer de gitaareffecten van Milky te hard staan afgesteld, de zanglijnen van Nadler verstommend. Maar desondanks, een passend begin van de avond, sfeervol afgesloten door Dead City Emily.

Marissa Nadler @ TivoliVredenburg, foto Jan Rijk

Amenra @ TivoliVredenburg, foto Jan Rijk

AMENRA
‘Ik neem afscheid van dit stervend lichaam, dit stervend hart. De dagen zwart’, zo klinkt het in De Evenmens, een van de kroonjuwelen in de Amenra discografie. Dit epos halverwege de set vat op indrukwekkende wijze Amenra samen: die van het onmiskenbare besef dat onze tijd op deze aarde wegtikt. En het ervaren van zowel schoonheid als warmte in een kille wereld. Frontman Colin van Eeckhout bezingt beeldschone poëzie die de overweldigende composities van Amenra completeren. Die sound is zo karakteristiek: alleen al op opener Silver Needle, Golden Nail is het een subtiele dans tussen mokerharde gitaarlagen en rustiek de stilte opzoeken, tot in Razoreater de sludgende grooves breken als onstuimige golven tegen een vuurtoren. Dat de huidige line-up, met uitzondering van de recente toevoeging van Year of the Cobra bassist Amy Tung Barrysmith, al heel lang samen is hoor je terug. Ook op een nieuw nummer als Salve Mater, teruggrijpend naar die vernietigende sludgesound van vroeger.

Amenra @ TivoliVredenburg, foto Jan Rijk

Amenra @ TivoliVredenburg, foto Jan Rijk

Als er dan toch iets op te merken valt, zijn het de mooie, zuivere zanglijnen van Colin, die helaas ietwat verzanden in de instrumentatie vandaag, waardoor de breekbare passages niet met eenzelfde kracht uit de hoek komen. Maar verder is het weer overweldigend goed. De wereld van Amenra is er een die de duisternis niet schuwt, maar juist omarmt als een metgezel in het leven. En toch is het licht niet zoek: die ontroerende melodie van A Solitary Reign leidt ons de weg, als een baken. Dit gevolgd door die vernietigende dubbelklapper van Terziele, Tottedood en Am Kreuz, krachtig aan elkaar geweven, extra ingekleurd door de sublieme zangbijdrage van Amy. En net als Amenra in België hun publiek tot stilte weet te manen, wordt de ‘Dutch disease’ ook in een overvolle Ronda kundig in de kiem gesmoord.

Amenra @ TivoliVredenburg, foto Jan Rijk

Amenra @ TivoliVredenburg, foto Jan Rijk

Het is duidelijk: als je kijkt naar de hernieuwde interesse in punk en metalmuziek in alle vormen, geeft het succes van de post-metalgevaarte stof tot nadenken. Want in een wereld die soms lijkt te branden onder de vele conflicten en politieke onrust, is er behoefte aan in contact komen met ons gevoel en het kanaliseren van dat gevoel.

En daarom intrigeert en resoneert een band als Amenra. Daarom verkopen ze TivoliVredenburg opnieuw uit: mensen willen muziek voelen, en de collectieve sound van Amenra heeft de kracht stilte te brengen in een storm die woedt. Aan toegiften doen ze niet: gewoon met Diaken even finaal bulldozeren, totdat een abrupt einde men dankbaar en uitgelaten naar adem doet happen. ‘Door stilte gegrepen, van licht ontdaan’, zo prijkt het op het scherm. En hoe, want dit was weer verdomd waanzinnig.

Amenra @ TivoliVredenburg, foto Jan Rijk

Amenra @ TivoliVredenburg, foto Jan Rijk

Amenra @ TivoliVredenburg, foto Jan Rijk

Amenra @ TivoliVredenburg, foto Jan Rijk

Amenra @ TivoliVredenburg, foto Jan Rijk

 

 


Deel dit artikel