Het industriestadje Jonquière ligt ruim 2 uur noordwaarts rijden van de Canadese hoofdstad Québec. Daar richtten in 1981 Michel ‘Away’ Langevin (drums; had zijn bijnaam te danken aan het feit dat hij vaker in de collegebanken te vinden was dan in de oefenruimte met zijn band), Jean-Yves ‘Blacky’ Thérauilt (bas) en de wat oudere gitarist Denis ‘Piggy’ D’Amour (RIP, 2005) de band VoiVod op. Het duurde ongeveer een jaar voordat Away en Blacky hun instrumenten enigszins beheersen. Nog een jaar later vinden zij in Denis ‘Snake’ Bélanger een geschikte zanger en is de klassieke bezetting een feit. Het besluit om in het Engels te zingen, werd ze van meet van aan door hun Franssprekende omgeving niet in dank afgenomen. Inmiddels zijn ze verworden tot de culthelden van Canada.

Door Wouter Hommel

De ommezwaai ontstond toen de band in 1986 een Amerikaanse tour deed met Celtic Frost. Diens bassist, Martin Eric Ain (RIP, 2017), zorgde ervoor dat zijn Canadese vrienden onderdak kregen bij het destijds grote Berlijnse label Noise Records. Daar brachten zij tussen 1987 en 1989 de drie klassiekers uit: Killing Technology, Dimension Hatröss en Nothingface. De ratelende, punkachtige thrash van de eerste twee platen – War And Pain (1984) en Rrröööaaarrr (1986) – had plaatsgemaakt voor een gestroomlijnder en progressiever geluid. Het leer, de spijkerarmbanden en de kogelriemen werden langzamerhand vervangen door futuristische elementen en verdwenen uiteindelijk helemaal. Altijd gebleven zijn de door Away gemaakte hoezen en het doorlopende verhaal rondom de vampier uit de ruimte, waar de band naar vernoemd is.

Lost Machine – Live biedt een mooi overzicht van de carrière van het Canadese cultinstituut Voivod. De perioden met bassist/zanger Eric Forrest (1994-2001) en ex-Metallica-bassist Jason ‘Jasonic’ Newsted (2001-2008) schitteren door afwezigheid, maar het is begrijpelijk dat er keuzes gemaakt dienen te worden: er zijn immers veertien langspelers en maar één dubbelalbumlengte van 75 minuten om te vullen. Er is een gevarieerde set te horen met legio hoogtepunten, zoals het poppy nummer ‘The Prow’, het proggy ‘Into My Hypercube’ en de geniale Pink Floyd-cover ‘Astronomy Domine’. Wat opvalt is hoe goed al het materiaal bij elkaar past. Zo gaat het recente ‘The End Of Dormancy’ naadloos over in oudje ‘Overreaction’ en houdt de licht overstuurde bas van Dominique ‘Rocky’ Laroche (die Blacky in 2014 verving, na voor de tweede keer uit Voivod te zijn gestapt) alles bij elkaar en soleert Daniel ‘Chewy’ Mongrain er lustig op los. Snake wisselt af tussen rauwe krijsen en cleane zang en doet met zijn uithalen soms aan Johnny Rotten (ex-Sex Pistols, Public Image Ltd) denken. Met name Away moet hoorbaar op stoom komen tijdens het tweede nummer ‘Psychic Vacuüm’ en hier en daar hapert zijn rollende dubbele basdrum, maar dat stoort verder niet. Het is immers live en dus mensenwerk. Ook deze keer komt de hoes voor Lost Machine – Live van de hand van de Canadees met de oh zo herkenbare stijl.

Dat de band niet alleen op oude successen teert, wordt bewezen met de sterke uitgaven Target Earth (2013), de EP Post Society (2016) en The Wake (2018). Dit recentere werk wordt met een zestal nummers vertegenwoordigd. Voor diegenen die Voivod nog niet kennen, is dit een prima instap-album om zich verder te verdiepen in het rijke oeuvre van de Canadezen. Fans zijn weer een degelijke live-plaat rijker van een band die nog steeds keihard weet te leveren: live en op plaat. Regisseur en filmmaker Sam Dunn (o.a. bekend van Metal: A Headbanger’s Journey, de serie Metal Evolution en Banger TV) is bezig met het maken van een documentaire over de band die hopelijk volgend jaar te zien zal zijn. Iets om naar uit te kijken dus. Vooralsnog moet men het doen met dit live-album.

Voivod – Lost Machine – Live kwam 27 november uit via Century Media Records, is in Europa bijvoorbeeld op dubbel zwart vinyl te bestellen via Nuclear Blast, en is onder meer via Spotify te beluisteren:


Deel dit artikel