Motorpsycho op Roadburn, foto: Paul Verhagen

Al ruim dertig jaar voorziet het eigenzinnige Noorse driemanschap uit Trondheim – die zich vernoemde naar een sexploitation-film van regisseur Russ Meyer – de wereld van hun psychedelische, progressieve rock. Vanaf de derde langspeler Demon Box (1993) is meteen duidelijk dat de band zich niet voor één gat laat vangen, want naast alternatieve metal verwerken zij net zo makkelijk stijlen als pop, country, jazz, fusion en noise in hun geluid. Fans van Motorpsycho worden liefkozend ‘psychonauts’ genoemd en verwachten net als de leden zelf dat iedere plaat weer een uitdaging is. De kern van de groep bestaat sinds 1989 uit gitarist/zanger Hans Magnus ‘Snah’ Ryan en bassist/zanger Bent Sæther. Begin 2017 neemt jongeling Tomas Järmyr de drumstokken van geweldenaar Kenneth Kapstad (Spidergawd, Grand General) over. Diens run met de band eindigt het jaar daarvoor na bijna een decennium.

Door Wouter Hommel

Naast het herkenbare geluid is de productiviteit van de band zeer hoog: met The All Is One is men alweer aanbeland bij album nummer tweeëntwintig – als we het mini-album Barracuda uit 2001 meetellen –  en is dit tevens de afsluiter van het Gullvåg-drieluik. De andere delen van het zogenaamde drieluik – The Tower (2017) en The Crucible (2019) – worden ermee verbonden door schilderijen van de kunstenaar Håkon Gullvåg, welke tevens voor de albumhoezen gebruikt zijn. Tekstueel is er een rode draad die door de albums heen loopt: de zorg over de huidige staat van de wereld, met name over het milieu en de politiek. Motorpsycho zoekt iedere keer de balans tussen veeleisendheid enerzijds en toegankelijkheid anderzijds. Zo verklapte Sæther recentelijk in een interview dat de voornaamste invloeden voor het nieuwe album The Beatles en componist/dirigent Gustav Mahler waren.

Ga er maar voor zitten, want The All Is One duurt maar liefst 84 minuten en is alleen al de moeite waard vanwege het epische middenstuk van bijna drie kwartier genaamd N.O.X. (I t/m V). De band neemt je mee op reis door de psychedelische en progressieve wereld van de jaren zestig en zeventig, vertaald naar het heden, met behulp van zalvende meerstemmigheid, vervormde zang, mellotron, xylofoon, akoestische gitaren, blazers en strijkers. Alles komt voorbij en de drie mannen krijgen hierbij hulp van vrienden en collega’s als Lars Horntveth (Jaga Jazzist), violist Ola Kvernberg en live-gitarist Reine Fiske. Verdere hoogtepunten zijn het contemplerende The Same Old Rock (One Must Imagine Sisyphus Happy), het spannende uptempo The Magpie, het genoemde middenstuk en tot slot de riffs en melodieën van afsluiter Like Chrome. Het verrassingselement is er na zoveel albums wel een beetje af, maar de kwaliteit van de Noren staat nog altijd buiten kijf.

Beluister hier het nieuwe album dat vandaag – 28 augustus 2020 – uitgebracht is door Motorpsycho via Stickman Records: 


Deel dit artikel