Met møl’s ‘Jord’ hebben we een debuutalbum dat het potentieel heeft om in menig jaarlijstje te eindigen. De combinatie van black metal in de lijn van Deafheaven en dromerige shoegaze à la Slowdive is niet nieuw natuurlijk, maar het is een plaat die boven de gemiddelde (atmosferische) black metal uitspringt, dankzij de catchy songs, grootse sound en melodielijnen die je bij blijven. Daarnaast is de muziek van de Denen opvallend triomfantelijk en positief en wordt goed gecombineerd met een verrassend helder en majestueus geproduceerd geluid. Er is wat dat betreft iets compleet nieuws gedaan met de oorspronkelijke, gestripte black metal esthetiek waar eigenlijk alleen de ijzingwekkende krijsen van vocalist Kim Song Sternkopf van overblijven.
Door Daan Holthuis
Na de indrukwekkende ‘II’ EP (In Eigen Beheer uitgekomen in 2015) is møl opgepikt door het altijd boeiende Britse label Holy Roar Records, bekend van bands als Bossk, Svalbard, Employed To Serve en Rolo Tomassi. Sindsdien gaat het vooral hard in het Verenigd Koninkrijk, maar het is enkel een kwestie van tijd voor dit het geval is voor de rest van Europa. Hoewel de band onlangs een Britse toer aankondigde, waarbij het onder andere op het toonaangevende indiefestival ArcTanGent in Bristol staat, zijn er helaas nog geen Nederlandse data bekend. De band zou echter niet misstaan op een Roadburn bijvoorbeeld.
De band uit Århus kent z’n wortels in het uiteenvallen van de dreampopband van drummer Ken Klejs en gitarist Nicolai Hansen, Antennas to Nowhere. Invloeden die zeker in het huidige geluid terug te horen zijn. Møl debuteerde in 2014 met een gelijknamige EP om een jaar later door te pakken met de al eerder genoemde ‘II’ EP, geproduceerd door Hatesphere’s Jacob Bredahl. Een werk dat vergelijkbaar is met de blackgaze sound van bands als Deafheaven, Wolves In The Throne Room, Ghost Bath en Oathbreaker. Met het debuutalbum ‘Jord’ (‘Aarde’ in het Nederlands), dat vrijdag 13 april uitkwam via Holy Roar Records, staat de band voor haar eigen internationale doorbraak. De langspeler is vastgelegd met Christian Alex Petersen, die onder andere werkte met Mew, en gemixt en gemasterd door Chris Kreutzfeldt. Het resulteert in een debuut met de al eerder aangekaarte, voor black metal ongewone heldere productie. De songs en plaat zijn relatief korter dan van de meeste vakgenoten, wat de plaat ook makkelijk behapbaar maakt en waardoor het fijn wegluistert. Tenslotte zijn het de pakkende en aangrijpende songs met de manische vocalen van Sternkopf die het totaalplaatje afmaken.
De plaat opent met ‘Storm’ dat wordt getypeerd door een intro dat wat weg heeft van het door Angelo Badalamenti gecomponeerde Twin Peaks thema. Daarna gaan ze vol gas verder met singles ‘Penumbra’ en het meeslepende en melancholische ‘Bruma’. Het eerste deel wordt afgesloten met het vlammende ‘Vakuum’. Het tweede deel van de plaat is misschien minder pakkend dan het eerste, maar des te dynamischer. Het opent met het instrumentaal voortkabbelende ‘Lambda’ om vervolgens aan zowel de meest brute als dynamische song te beginnen. ‘Ligament’ laat wat mij betreft horen hoe veelzijdig en goed møl wel niet is: vlammende blastbeats, grommen en krijsen vormen een nauw contrast met de dromerige melodieën, cleane vocalen en de etherische gitaarpartijen.
‘Virga’ blijft niet hangen; misschien omdat de blackgaze-trucjes volgens het boekje gespeeld zijn. Het tegendeel wordt echter bewezen met de afsluitende titeltrack. De opening is dreigend, maar voor je het weet ontvouwt zich een prachtige song, die af en toe doet denken aan het oude Katatonia en eindigt met een mysterieus getokkel dat doet denken aan de conclusie van Ghots Bath’s ‘Moonlover’. Afsluitend, ‘Jord’ is geen vernieuwende plaat, maar wel eentje met songs die je bijblijven.
Jord is op vrijdag 13 april verschenen via Holy Roar Records en onder meer te beluisteren en bestellen via de Bandcamp-pagina:
Nog geen reacties!
Er zijn nog geen reacties geplaatst.