Horisont in de Melkweg, foto Rob Sneltjes

En de winnende vertaling van het Zweedse woord Horisont naar het Nederlands is… *tromgeroffel*… horizon. Behalve dat men er graag een stip op zet, is het ook de naam van een uit Göteborg afkomstig quintet. Een stad die – naast de hitmachine uit de jaren negentig: Ace Of Base – hoofdzakelijk death metalbands voortbracht, zoals At The Gates, Dark Tranquillity en In Flames. Horisont werd halverwege de jaren ’00 in het leven geroepen als antwoord op de steeds digitalere producties van destijds in rock en metal. Samen met landgenoten Graveyard, Ghost en The Devil’s Blood vanuit Nederland stonden zij aan de wieg van de herleving van de retrorock. Hoewel minder bekend en occult dan de bands van Papa Emeritus en wijlen Selim Lemouchi, was de drang naar het warme, analoge geluid van de jaren zeventig de verbindende factor, maar bovenal de ambacht van het lied van weleer. Beklijvende liedjes schrijven is sowieso wel aan de Zweden toevertrouwd, want: ABBA. Dat is gelijk wat dit zesde album Sudden Death van Horisont zo verslavend maakt: de simpele doch sterke melodieën en refreinen die zich als oorwurmen in je hoofd nestelen.

Door Wouter Hommel

Het uitgangspunt was om een album te maken dat zij wilden maken en niet zozeer te maken wat er van hen verwacht zou worden, valt er in de promo te lezen. Naast dat de albumtitel Sudden Death een term uit de sport- en spelwereld is (in dit geval ijshockey bij het zien van de hoes), verwijst het voornamelijk naar de plotselinge dood van een vriend van zanger Axel Södelberg. Door hierover te schrijven, hielp Axel zichzelf om het verlies te verwerken, liet hij weten in een Duits interview. Free Riding, dat de eerste paar seconden doet denken aan Roundabout van de Britse progband Yes, is één van die nummers. In datzelfde interview laat de zanger ook weten niet de gitaar, zoals bij het riffgeoriënteerde vorige album About Time (2017), maar de piano gebruikt te hebben bij het schrijven van de nieuwe plaat. Niet zo vreemd dus dat er geopend wordt met vrolijk klinkende klavierakkoorden die gelijk aan de zomer doen denken bij het horen van Revolution. De blazers en synthesizers verder in het nummer zijn hier ook debet aan. De bijbehorende videoclip, gemaakt door kunstenaar Costin Chioreanu (bekend van zijn werk voor onder andere Carach Angren, Leprous en Borknagar), is werkelijk verbluffend. De vergelijking met ABBA ligt op de loer, maar Alex probeerde eerder zijn liefde voor ELO (Electric Light Orchestra) in het nummer te verwerken.

De elf nummers op het album, die ruim vijftig minuten beslaan, lijken geschreven te zijn voor volle arena’s en stadions. Referenties genoeg ook, zoals de gitaarharmonieën à la Thin Lizzy in nummers als Pushin’ The Line en Into The Night, of de sfeer van een Heart-nummer in Standing Here. Traditiegetrouw staat er ook een nummer (Gråa Dagar) in de eigen moerstaal op, welke dit keer niet door bassist Magnus werd gepend, maar door Axel zelf. Gelukkig wordt de progressieve rock van bands als Rush, Kansas en Yes ook nog flink aangehaald op Breaking The Chain en het laatste en tevens instrumentale Archaeopteryx In Flight. Conclusie: een verslavende plaat die beter wordt na iedere luisterbeurt. Chapeau Axel, Charles, David, Magnus en Pontus.

Horisonts zesde album Sudden Death kwam op 15 mei 2020 uit via Century Media Records en is onder meer te beluisteren via Spotify:


Deel dit artikel