Avatar-Feathers-and-FleshWanneer je het eind der tijden al hebt aanbeden op je vorige, succesvolle album, hoe ga je als band dan verder? Je komt met een ambitieus conceptalbum op de proppen over een Uil. Net als in het klassieke meesterwerk le Carnival des Animaux geeft de muziek een belangrijk onderdeel van het sprookje weer. Elk nummer heeft zijn eigen vibe, maar is onderdeel van het verhaal. Black Waltz en Hail the Apocalypse zijn uitstekende metalalbums, maar Avatar zoekt deze keer het grote avontuur. In geuren en kleuren te lezen in een fraai zestig pagina’s tellende boek vol gedichten en artwork.

Door Lodewijk Hoebens

Avatar mag trouwens Disturbed-frontman David Draiman wel dankbaar zijn. Eind 2013 zou de zanger met zijn nieuwe band Device de bands Avenged Sevenfold en Five Finger Death Punch vergezellen voor een Europese tour. Familie-omstandigheden gooiden echter roet in het eten, waardoor Avatar in het vizier kwam als support-act. Sindsdien is de ster van de Zweedse metalband rijzende. Vooral de deuren in de Verenigde Staten gaan open. Door het vele touren heeft Avatar met haar show en spel het publiek voor zich gewonnen. Hoe? Om te beginnen hebben we te maken met een stel zeer begaafde muzikanten. Aan het roer staat Johannes Eckerström, een flamboyante frontman met clown schmink en een soepele stem die vloeiend gaat van een grauwe grunt naar lieve vocalen. Een ware volksmenner en ook een verhalenverteller, zo blijkt.

Op het nieuwe album Feathers & Flesh blijft de zanger, op interessante wijze, elke emotie uit zijn stembanden knijpen. Regret, het intro van de plaat is eigenlijk het einde van het verhaal en een soort van terugblik. De uil heeft duidelijk spijt van wat ze heeft gedaan. Een orgel zorgt voor mineur en gitaren zwellen aan. ”Never had a dream this lonely.” Gelukkig volgt erna snel de ommekeer, het begin van het verhaal en de terugkeer van de uil. ‘’I am reborn!’’ In kloeke power metal stijl denderen we door House of Eternal Rust. Niet zo gek want de band is duidelijk beïnvloed door de idolen van Helloween. De gitaren laten onmiddellijk een trotse uil horen die hoog boven de grond siert. Koningin van de lucht.

Opvallend dat de introductie van de Arend, nemesis van de Uil, min of meer dezelfde muzikale omlijsting meekrijgt. The Eagle Has Landed is de huidige single en toont een arend met twee gezichten. Hij doet zich voor als held maar onze uil weet wel beter. Carnavaleske ritmes brengen de vorige albums in gedachten. De schwung laat het arrogante karakter en de dreiging van de arend horen. Angstig voor wat komen gaat, vliegt de uil met haar eieren richting veiligere oorden in New Land. Het broeierige tempo komt halverwege mooi tot rust wanneer de uil belooft dat ze haar eieren nooit uit het oog zal verliezen. Iets wat elke moeder heeft met haar kroost. Avatar vult het muzikaal aan met een fraaie lullaby vol fijn gitaargetokkel.

Tooth, Beak & Claw gooit de vaart er in met een aparte versie van het drie biggetjes verhaal. Met een freaky sprookjesstem vertelt Eckerström over de terugkeer van de Uil. Tijd voor wraak! Op zoek naar bondgenoten om de strijd met de Arend aan te gaan. Daverende percussie, venijnig gitaarspel en een circusorgeltje laten de strijd goed uit de speakers knallen. De bijen hebben in ieder geval geen zin om mee te doen. Natuurlijk vallen er slachtoffers. Fiddler’s Farewell laat een droevige sprinkhaan horen. Een vriend van hem is omgekomen. De luisteraar kan even op adem komen en zich verdiepen in het droevige verhaal. Tot gitaren de dramatische draad weer oppikken. De uil raakt ontroerd en ziet hoe de arend deze slag aan het winnen is. One More Hill en het is voorbij. De kletterende riff klinkt erg vertrouwd, erg Avatar. Zoals oudjes Torn Apart of Let it Burn sinds 2012 de toon van de band hebben gevormd. Zonder moeite gaat het in no time van kille, death metal naar pure power metal.

De Uil wil zich verbergen en vlucht richting de swamps. Black Waters laat zompige metal horen, inclusief mondharp en ratels. Onze protagonist ziet het niet meer zitten. Hoor die pijn in de stem van Eckerström. ‘’Drown your sorrows in black water…” Gelukkig trekt de Wolf haar net op tijd uit het moeras, want ze mag de strijd niet zomaar opgeven. Ze moet vechten voor haar doel, a Night Never Ending. Een bombastisch lied met broederlijke samenzang en een positieve instelling. Tijd voor een laatste confrontatie, gedreven door een oerkracht op gitaar. Vocaal gaat het eveneens dwars door merg en been. Tot we de Uil horen over haar plan. “The eagle brings the day, pray the sun away!” Eeuwige nacht wenst ze, maar voor welke prijs? Het maakt haar niet beter dan de Arend. The battle continues. Oehoe, een baslijn hier! Uithalen over en weer tot een laatste krijs klinkt.

Het is voorbij, de Arend is dood en ook de Wolf ligt op sterven. Net als het verhaal van de Sprinkhaan is When the Snow Lies Red een bijzondere ballade. Het heeft zowel een ingetogen kant als de stevige nasleep van de gebeurtenissen. “I will remember you !” klinkt het mooi. Hevig bloedend wil de Uil nog een keer haar nest zien. Ondertussen doet een groep raven zich te goed aan alle dode dieren. Net als in de film the Omen zijn de raven in dit verhaal erg bloeddorstig. Het toepasselijk getitelde Raven Wine flirt opnieuw met diverse metal-stijlen en zorgt voor een psychedelische high vol tempowisselingen. Er gebeurt een hoop in dit nummer. Melodieën vliegen alle kanten op en gaan over in het gefluister van afsluiter Sky Burial.

Trommels en een orgel luiden de dood in van de Uil. Kerkklokken klinken en een koor onderstreept de dramatiek. Een pompeus maar pakkende, bijna 7 minuten durende ode aan de Uil. Een metafoor voor de mens en haar evolutie. Bovendien geeft ze ook de evolutie van Avatar weer. Power metal is niet voor iedereen weggelegd en de band komt af en toe in de buurt van het genre, maar het vijftal uit Göteborg weet met veel plezier, technisch vernuft en muzikale diversiteit voor een uiterst boeiend album te zorgen. Gaat dat zien op Fortarock!

Avatar – Feathers & Flesh is 13 mei uitgekomen op via Another Century (in Europa). Je kunt artvideo’s bij bijna alle nummers bekijken op het Vevo-kanaal van de Zweden en de plaat hieronder beluisteren via Spotify.



Deel dit artikel