De zware rockers uit Wales lieten er geen gras over groeien door bij de hoog aangeslagen Britse krant The Independent de première te doen van de verse albumstream van Machinations. Bandoprichter James ´Jimbob´ Isaac en consorten maakten op debuut Crystalline (2014) duidelijk dat er niet louter nostalgisch zou worden voortborduurd op de sludge metal-nalatenschap van underground heldenband TAINT, de vorige formatie van Isaac. Integendeel: Crystalline bleek een gedurfd eerste album en een aardige game changer in de wereldwijde sludge en stoner-contreien. Op Machinations bouwt HARK de zaken verder uit.
Door Jurgen de Raad
Bij Crystalline lanceerde HARK een formule van robuust en sterk organisch sludgende powerrock, die tegelijk progressief vernuft liet zien en overstroomde van zelfbewuste eigenzinnigheid. Een verrassende plaat, die met Machinations een verder vervolg krijgt in stootkracht en inventiviteit.
HARK heeft tussendoor een verandering ondergaan in de personele bezetting. Een andere bassist en de toetreding van een tweede gitarist – daarmee is het trio nu een kwartet – zorgen voor de gedeeltelijk andere line-up, actief ook op Machinations. De banduitbreiding vergroot hoorbaar de bombast in HARKs sound, waarop het zwaarwichtige drumwerk van Simon Bonwick weer een dikke stempel drukt.
HARKs andere opnieuw opvallende kenmerk is de ruw raspende zang van zanger/gitarist Isaac. Die spreekt weer boekdelen en bekrachtigt stevig de tekstinhoud van de plaat. Isaac drukt overtuigend angst uit voor leven in een klimaat van verzadigde mediatoevoer en economische wankelheid. De frontman van HARK, en eveneens illustrator, voorzag – net als bij het debuut – de nieuwe plaat van zijn fraaie, levendige en goed de thematiek rakende artwork. De albumhoes geeft een treffend (angst)beeld van de zekere robotisering/afstomping van de mens in een steeds verder voerende technologische samenleving.
Zoals op Crystalline al mooi het geval was, is bij Machinations weer gauw duidelijk dat HARKs typerende tempowisselingen garant staan voor plezierige verrassingen. Met wendingen die gevoelsmatig kloppen als een bus en spannend avontuur met zich meebrengen. Fortune Favours The Insane heeft de vaart erin zitten, om het bijna halverwege te laten kantelen met haakse, gedragen riffs. Of dan Disintegrate, dat middels korte proggy breaks southern-getint gitaarspel en slepende bluesy delen – opgesierd met lekker gesoleer – moeiteloos aan elkaar koppelt.
Nine Fates stoomt dan wederom meer door. Wat een Mastodon-feel bij deze track; zeker ook in de gitaarlicks. Zeg maar het type ‘dwarrel’-licks dat je trouwens ook bij een band als Baroness aantreft. HARK schermt er wel meer mee op de plaat. Helemaal goed, daar gaat een mooie spanning vanuit. Spannend zijn ook de weer langskomende gitaarsolo´s. Het blijft fascinerend hoe die op deze hele plaat boven de knap vettige fundamenten van broeierige ritmetandem en slaggitaarpartijen uitstijgen.
Tracks Speak In Tongues en Transmutation zijn weer sterke voorbeelden van – zij het gecontroleerd – opwindend fluctuerende composities: gedreven door potige rockstukken en scherpe, subtiel tempo onderuithalende prog-interventies. Nooit een saai moment, het gaat op voor de hele plaat. Machinations kleurt boeiend binnen een begrensde songopbouw. En dat is knap. Nergens is dan ook verzanding te bespeuren in de wisselende tempo´s.
Hoewel Isaacs sonore, rauwe zang wel wat eentonig is – noem het de saaiere schakel in het dus verder prikkelende geheel -, past die aan de andere kant prima bij de overwegende met hardhitters gevulde plaat. Dat geldt ook zeker voor de scanderende, naar hardcore neigende zang in het opstandige Premonitions. De mooie inkeer komt achterin het album met instrumental Comnixant 3.0. Een uitgesponnen David Gilmour/Pink Floyd-achtige gitaarschoonheid toont een meer zachte kant van HARK.
Het bijna negen minuten klokkende The Purge gooit afsluitend de registers nog eens flink open. De track bevestigt eens te meer het behoorlijk sterke midden dat HARK op Machinations heeft gevonden tussen zeer krachtige en ruwe, sludgy rock (stoner-sausje on top) en progrockend ge-avonturier. Vergeleken met de vorige plaat uitgewerkt in beter afgeronde, meer gestroomlijnde songs, daar waar Crystalline eerder opvalt door losse songstructuren en op bepaalde momenten vrij fragmentarisch klinkt. De luisterbaarheid of – beter gezegd – toegankelijkheid maakt bij Machinations zodoende een grotere stap vooruit. HARK gaat ongetwijfeld zijn fanschare zien groeien. Prachtplaat van deze eigengereide Welshmen.
Machinations is nu uit bij Season of Mist. Je kan het album onder andere beluisteren op Spotify (zie onder) en te bestellen via Bandcamp.
23 maart: Baroeg, Rotterdam
25 maart: Magasin 4, Brussel
26 maart: Willemeen, Arnhem
Nog geen reacties!
Er zijn nog geen reacties geplaatst.