Wat is er allemaal aan de hand in nu-metal land? Rage Against the Machine bassist Tim Commerford verontschuldigt zich voor Limp Bizkit. De ene na de andere act maakt een comeback. Slipknot kondigde eerder een break aan, maar blijkt toch weer naar Europa te komen en de gloriedagen van Linkin Park lijken te herleven dankzij Bring Me the Horizon. De mannen uit Sheffield hebben een nieuw album uit en kruipen verder en verder weg van de noeste metalcore.
Let op: Je kunt deze week nog een BMTH-box met onder meer de cd en een beanie winnen.
Door Lodewijk Hoebens
Niet dat Bring Me the Horizon met nieuwe plaat That’s the Spirit een volstrekt nieuwe weg inslaat. Tweede album Suicide Season werd onder handen genomen door diverse muzikanten zoals brostep-guru Skrillex en rapper Travis McCoy. Vijf jaar geleden maakte BMTH nog een metalcore-anthem maar ook op album There is a Hell… werd Skrillex erbij gehaald. Gitarist Jona Weinhofen maakt plaats voor toetsenist Jordan Fish. Meewerkend aan Sempiternal weet hij met zijn elektronische achtergrond de sound van Bring Me the Horizon aardig te veranderen. Samen met frontman Oliver Sykes duikt hij achter de knoppen van het nieuwe album.
Single Throne heeft als basis een duidelijke BMTH-stempel, het nummer lijkt zelfs een vervolg op Sempiternals Empire, maar het krijgt door de immense synths een gigantische boost. Throne vertoont gelijkenissen met Faint van Linkin Parks klassieker Meteora. Toch is het label van nu metal veel te kort door de bocht. Alhoewel het genre zich door de jaren heen heeft ontwikkeld, kiest de band ook voor andere invloeden.
So let’s all sing along
A little God damn louder
To a happy song
And pretend it’s all ok
De band exploreert op tracks zoals het stevige, met kinderkoorrefrein gevulde, Happy Song, de hiphopbeat in Follow You of de indiepop feeling inclusief saxofoonpartijtje van afsluiter Oh No nog verder met het mixen van hun sound met emo, dubstep en electro. Het explosieve blijft en Oli Sykes weet zijn stem meer te laten variëren, van Chester Benningtons geschreeuw tot Chino Moreno’s gezucht, zodat het prima past bij de tempowisselingen. Ingetogenheid en rauwe kracht liggen perfect horizontaal in balans.
Nog altijd is Sykes de belangrijkste songschrijver. Hij blijft liedjes gebruiken als persoonlijke uitlaatklep. Net als vorig album Sempiternal staat ook That’s the Spirit in het teken van zijn drugsverslaving en alle emoties die daarbij komen kijken. Luister maar naar What You Need of Run.
So take a deep breath, let’s disappear
No one will listen so why are we still here
Wie zijn je echte vrienden? Ben je bang om dood te gaan? Bestaat god, vraagt Oli zich af in Blasphemy. Voor je het weet slaat het nummer om richting gothrock. Opener Doomed staat bol van de kreuntjes, snuifjes en andere verslaafde trekjes. Onheilspellende drums en synths ondersteunen de vocalen. De gitaar hoor je wel maar is net als de rest onderdeel van een sterk geheel dat voor een eerste hoogtepunt zorgt.
“I think we’re doomed!’ Nee hoor, fans van het eerste uur hoeven zich geen zorgen te maken. Een kwestie van wennen. Nummers als Avalanche en True Friends hebben zeker nog de oude metalcore klank. Zowel de samenzang als het gekrijs bieden diepgang. Eerste single Drown, vorig jaar al uitgebracht, maar voor That’s the Spirit in een nieuw jasje gestoken, kan ook bij dat rijtje. Op YouTube is het nummer ondertussen ruim 28 miljoen keer bekeken.
De kans dat de band fans verliest is trouwens klein want zowel shows op festivals als Reading en Leeds als een uitverkocht Wembley stonden in vuur en vlam. Het grootse geluid van de nieuwe plaat past perfect bij dat soort arena’s. Ook al heerst de elektronica, Bring Me the Horizon weet haar stijl te evolueren, zodat niks geforceerd lijkt. Vooral het fuseren van metal met dance-invloeden is al vaker gedaan, denk maar aan het debacle van Korn met Skrillex. De laatste jaren hebben echter steeds meer bands de juiste manier gevonden om hun eigen muziek te verrijken met synthesizers.
Collega’s Of Mice & Men, vorig jaar nog met Linkin Park in de Ziggo Dome, hebben met hun laatste wapenfeit al laten zien dat de mix perfect mogelijk is. Zelfs de oude rotten van Papa Roach klinken fris dankzij een scheut elektronica in het bloed. BMTH kiest ervoor om zichzelf te blijven ontwikkelen en dat betaalt zich goed uit. That’s the Spirit klinkt misschien minder metal dan de vorige vier albums, maar het vijftal behoort toch nog altijd tot de Britse top van het genre. Benieuwd hoe ze het nieuwe materiaal op 21 november in een vernieuwd 013 gaan brengen.
Ter afsluiting een treffende quote uit prijsnummer Throne:
So you can throw me to the wolves
Tomorrow I will come back
Leader of the whole pack
That’s The Spirit is uit op RCA/Warner en onder mee te beluisteren op Spotify, ook in een track by track commentary versie.
Nog geen reacties!
Er zijn nog geen reacties geplaatst.