Blackwater Holylight, foto James Rexroad

Helemaal verslingerd was ik aan ‘Blackwater Holylight’, het zelfgetitelde debuutalbum van de toen nog vierkoppige psychdoomgroep uit Portland, Oregon. Ze dienden de doom en heavy psychrock met shoegaze- en stoner-elementen acht nummers lang zeer meeslepend op, niet in het minst door de verslavend dromerige zanglijnen van Laura Hopkins. De eersteling kwam in 2018 uit via RidingEasy Records, werd met lof overladen (haalde de nummer 8-positie in de NMTH albumlijst), en de band zo al behoorlijk opgepikt.

Toch verrassend dat er een jaar later al een tweede plaat lag. Op opvolger ‘Veils Of Winter’ is Blackwater Holylight uitgebreid met Mikayla Mayhew als tweede gitarist. Het duurde wat langer voor de wat ruwere tweede landde. Best gek, want verder veranderde er niet heel veel aan het succesvolle contrast-recept van de vijf vrouwen: donkere, fuzzy psych en doom met lichtere dromerige zang. Waarschijnlijk was ik die hypnotiserende debuutplaat nóg grijzer aan het draaien.

Door Ingmar Griffioen

Nu dan, na een pauze van twee jaar, ligt er een derde. ‘Silence/Motion’ kwam eind oktober uit, wederom dankzij kwaliteitslabel RidingEasy. Bijzonder gegeven is dat hoewel er twee vrouwen vertrokken, Blackwater Holylight toch wederom uit vijf vrouwen bestaat. Gitariste/bassiste Alison “Sunny” Faris pakt inmiddels overtuigend de leadzang, terwijl Eliese Dorsay nieuw is achter de drumkit. De verse tweede gitarist Erika Osterhout was bij de opnames nog niet aanwezig, maar speelt live al wel mee, en dus ook op de tournee met Monolord waarmee het vijftal nu door Europa trekt.

Na die rustige en wat dreinerige eerste single ‘Around You’ twijfelden we even en ook na de pittiger tweede (‘Delusional’) waren we nog lang niet overtuigd. Want hoorden we daar niet Bryan Funck door de hemelse zang heen brullen? De Thou-frontman, die naar onze mening al meerdere tracks met Emma Ruth Rundle danig verpestte, krijgt op de albumopener nog hulp van collega-bruut Mike Paparo van Inter Arma ook. Ja ja, dat was zeker even slikken, maar bij meerdere draaibeurten gaat die track juist door die wisselwerking erg goed werken. En zeker ook dankzij de sublieme spanningsopbouw, het intro is echt bijzonder geschikt voor een thrillersoundtrack.

Na een minder enerverende, wat kabbelende psychsong, kruipt de spanning met het wat rijker georkestreerde titelnummer weer helemaal onderhuids. En ‘Falling Faster’ gaat dan heel prettig van lichtvoetig naar donker en houdt zonder ook maar een moment hard of ruig te worden een constant gevoel van dreiging vast. Het staat model voor een pracht van een album, waarop de eerder aangehaalde wisselwerking tussen dromerig zacht en hard en heavy nog verder uitgewerkt is. Het fluisterzacht openende ‘MDIII’ toont hoe goed dat ook binnen een song kan uitpakken en is voor nu onze favoriet.

De derde studioplaat is in duistere tijden gecreëerd. Die tijden hebben de leden van Blackwater Holylight aangegrepen om naar zichzelf op zoek te gaan, om ‘groot persoonlijk trauma’ en de ‘verpletterende leegheid en verdriet’ te verwerken en elkaar meer dan ooit de ruimte te geven in de songwriting, experimenten en arrangementen. Die aanpak en die thema’s hebben geleid tot een harmonieus en intens geheel.

‘Silence/Motion’ telt slechts zeven nummers, maar wel 41 minuten en is voorbij voor je er erg in hebt. Dat is in dit geval een aanbeveling, een bevestiging van de tripwaardigheid. En aangezien je in het weergaloze slotnummer ‘Every Corner’ toch weer hard gaat op de vocale duels met een brulboei (A.LN. van Mizmor en Hell ditmaal, die ook voor de piekfijne productie tekende), kun je gevoelsmatig naadloos verder gaan met de albumopener en een nieuwe draaibeurt.

‘Silence/Motion’ is 22 oktober uitgebracht door RidingEasy Records, onder meer te bestellen via de Bandcamp-pagina en ook te beluisteren via Spotify. Blackwater Holylight speelt vanavond (19-11) met Monolord in TivoliVredenburg, zaterdag 20-11 in Doornroosje en 21-11 in het Brusselse Magasin 4.



Deel dit artikel