Al een ruim aantal jaren toont de Amerikaanse stad Savannah aan enige zeer succesvolle heavy bands in huis te hebben. Naast Baroness en Kylesa heeft inmiddels ook Black Tusk zowel nationaal als internationaal veel succes geoogst. Het drietal bands grossiert in metal, die nog steeds een frisse wind laat waaien in het genre. De sludge metal is eigentijds maar slaat tegelijkertijd bruggen naar het verleden. Er wordt veel geput uit de seventies en eighties, uiteenlopend van (psychedelische) rock en heavy metal tot punk, wave en hardcore. Black Tusk is van de drie – door de jaren heen – nog de meest behoudende gebleken. De op hun albums duidelijk geëtaleerde liefde voor Motörhead is daar zeker ‘schuldig’ aan. Behalve de muzikale parallellen zijn mogelijk ook de voormalige onstuimigheid en tomeloze energie van de metal-grootheid te verbinden aan de mentaliteit van Black Tusk. Het werk van de Amerikanen loopt in ieder geval over van geestdrift, één van de aanstekelijke soort. Op hun vijfde volledige plaat Pillars of Ash is dat opnieuw het geval.
Door Jurgen de Raad
Black Tusks nieuwe plaat brengt een triest gegeven met zich mee. Op Pillars of Ash is de in november 2014 overleden Jonathan Athon nog present. De bassist/zanger en mede-oprichter van de band stierf kort nadat hij betrokken was geraakt in een motorongeluk in woonplaats Savannah. Andrew Fidler (gitaar/zang) en James May (drums/zang) hebben in Corey Barhorst (ex-Kylesa) inmiddels een waardige opvolger gevonden. Op Pillars of Ash is hij verder niet te horen, Barhorst neemt in eerste instantie live de taken op zich.
Black Tusks typische in your face benadering is wederom kenmerkend voor de nieuwe plaat. Stofzuiger-riffs in de stijl van Entombed en veel straf doorstampend drumwerk worden op je afgevuurd. De betrekkelijke eenvoud in de opbouw van de elf nummers is doeltreffend. En de vitaliteit die de tracks uitstralen, zal live zijn uitwerking hebben. Productietechnisch is het album passend voorzien van een goede live touch. Perfect voor het overwegend vlot doorrollende materiaal, dat er in 35 minuten tijd doorheen wordt geramd. Knallers als God´s On Vacation, Desolation Of Endless Times en Punkout (Tank 18 cover) zullen met hun energie stevig van het podium spatten.
Het eerder genoemde Motörhead is een sterk aanwezige invloed bij Black Tusk en zo ook bij Pillars of Ash. Het voedt voor een deel – Motörhead kende zelf immers dikke punkwortels – het punkgehalte dat rondwaart op de plaat. Vaak gecombineerd met een behoorlijke scheut hardcore. Walk Among The Sky is overduidelijk met het laatste geïnjecteerd. Het bevat passages die je misschien doen opspringen; de groovende hardcore zou niet misstaan op een Biohazard- of Sick Of It All-plaat. Onmiskenbaar punk/hardcore-gif is absoluut afkomstig van de opgefokte hogere vocalen van Fidler. Samen met de smerige growls van Athon en de meer middenhoge zang van May is er sprake van een bijzondere drie-eenheid. Het zet Pillars of Ash nog meer kracht bij. Tevens staat het geregeld garant voor een dosis opruiende spanning.
Spanning, het had op dit album toch wel meer door mogen klinken. De riffs met een death metal-ondertoon en dikke sludge-rand denderen veelvuldig onverminderd voort op doortrappende ritmes. Bleed On Your Knees heeft in het begin een verrassende wending van High On Fire-achtige allure. Jammer genoeg is die van korte duur. Damned In The Ground en Still Not Well gooien er nog de meeste spanningsbogen tegenaan. Eerstgenoemde vangt aan met een onheilspellend jankende gitaartoon, slepende midtempo’s worden vervolgens middels leuke breaks ingeruild voor uptempo gebeuk. Een botte riff duwt Still Not Well fraai een andere kant uit.
In het kader van de overleden Jonathan Athon is Beyond The Divide een ander opmerkelijk nummer. De tekst ervan heeft zo mogelijk – achteraf bekeken – des te meer wrangheid. Het gaat over het afreizen naar een hogere wereld, de grenzen van land en tijd overschrijdend.
Afsluitend mag je stellen dat Pillars of Ash niet meteen nieuwe deuren heeft geopend. De band vervolgt op dit album voornamelijk een vertrouwde koers. De punk en hardcore van Black Tusks oudere werk lijken eerder meer te zijn teruggekeerd. Hoewel Pillars of Ash een ongenaakbaar energieke kracht bezit, zou een volgende plaat van ons gevarieerder mogen gaan klinken. Met de spanning bevorderende zangpartijen heeft de band wel een sterke troef in handen. Hopelijk zal hierbij het jammerlijke gemis van Athons growls goed worden opgevangen. Om – aanvullend – nog te zwijgen over het wegvallen van zijn bepalende basspel. Opvolger Barhorst zal ongetwijfeld zijn uiterste best doen.
Pillars of Ash is nu uit via Relapse Records. Je kunt het album beluisteren op Bandcamp en Spotify (zie hieronder). Black Tusk heeft vooralsnog geen optredens in Europa staan.
Nog geen reacties!
Er zijn nog geen reacties geplaatst.