Bell Witch kwam in 2015 met één van de meest opmerkelijke doom metal-releases van dat jaar. Twee lijvige tracks – elk in twee sub-tracks uiteenvallend en met twee composities die over de 22 minuten heen gaan – leken op tweede album Four Phantoms de ultieme omhelzing te zijn van lijden, dood en verlies in het menselijk bestaan. Een conceptueel vierluik dat plechtige funeral doom bracht met een fraai evenwichtige gevoelige snaar. De gelaagde sentimenten ervan krijgen nog meer navolging op Bell Witch´ nieuwe plaat Mirror Reaper. Een plaat die maximaal monumentaal gaat. Eén track van welgeteld 83 minuten sleept je aan de doom-oren door panoramische triestheid.
Door Jurgen de Raad
De tweemans-formatie uit Seattle beperkt zich op louterende wijze tot het instrumentarium bas en drums, het gehanteerde concept sinds de bandoprichting in 2010. Zes-snarige bassist Dylan Desmond kleedt hierbij zijn warme en melancholische melodielijnen en grommende basdieptes aan met diverse effecten. Jesse Shreibman doet naast het drumwerk de ‘gutturals’ (diepe keelklanken) en kleurt de atmosfeer verder in met Hammond orgelspel. Erik Moggridge – de dark folkie van Aerial Ruin – levert een gastbijdrage, evenals op de vorige twee albums, met geheel passende gevoelige en fragiele tenorzang.
Hoewel Mirror Reaper uitslaat als één lang requiem, heeft het een opdeling in twee stukken. De compositorische tweespalt van de thema´s leven en dood vertaalt zich bij het eerste deel – als As Above benoemd en net over de 48 minuten zittend – in meer heftige sludgy doom. Tweede deel So Below karakteriseert vooral verlossing en berusting en is met troostende ambient-nuances eerder lichter van toon. Luchtiger daarentegen niet. Helemaal met de kennis van de vorig jaar overleden zanger/drummer en man van het eerste uur Adrian Guerra, die er nog op is te horen. Zijn Words of the Dead-passage werd ingebracht. Het was een niet gebruikte vocale track van Four Phantoms. Het geeft een mooi gewicht aan de plaat en is tegelijkertijd het eerbetoon aan de veel te jong gestorven muzikant (Guerra werd 35 jaar).
De immense track bouwt de treurnis op met plechtig bewegende, galmende tonen, om uit te komen in verder slepende doom. Dronend doorklinkende riffs stromen over van Bell Witch´ kenmerkende sfeer van verlatenheid en melancholie. Pompeus neergelegde drumaccenten steunen de minimalistische maar o zo rake sfeertonen. Het neerslachtige beeld krijgt een goed donkere rand bij het binnentreden van de diep reutelende gutturals.
Naarmate het opus verder uitstrekt, neemt verfijnde dramatiek je steeds meer mee in mooie emotionele mijmeringen. Bell Witch spreidt de sfeerlagen perfect uit. De breekbare sentimenten gaan moeiteloos over in het doomend stampende basgeronk van Desmond.
Statig voortschrijdend komen machtige basmelodieën in het verdere verloop van de track alsmaar meer samen met uitgesponnen ambient- en drone-texturen en dito cleane zang plus grunts. Orgelklanken – Dead Can Dance knipoogt om de hoek, is niet de eerste keer dat het gebeurt – stippen in So Below de droeve atmosfeer nader aan. Wauw. Dit komt zeker binnen, hoor… In het slotgedeelte zwelt de tragiek dan nog éénmaal aan, totdat de brede doom-klanken je opnieuw achterlaten in een verstilde ontreddering.
Met Mirror Reaper bewijst Bell Witch wederom tot de buitencategorie van de hedendaagse metal te behoren. Dit is niet een gevalletje zware metal die je alleen maar stevig van je sokken blaast. Nee, Bell Witch is veel meer dan dat. Het zoekt ook diepgaande integriteit en kwetsbaarheid op. De doom heeft je geleidelijk aan klem in een meditatieve overgave. Voor menigeen zal die overgave ook ongetwijfeld vroegtijdig stranden of er weinig tot geen sprake van zijn, met de lange tracklengte die zeker enig geduld vraagt. Maar zij die openstaan voor de grandeur en het intense en oprechte gevoel waarmee de Amerikanen hun funeral doom benaderen, zullen Bell Witch´ oorstrelende duistere uiteenzetting van het leven en de dood zeer waarschijnlijk voor de volle 83 minuten in de armen sluiten. Mirror Reaper is een indringende reflectie van de menselijke geest. Het levert een bijzondere en overweldigende plaat op.
Mirror Reaper kwam 20 oktober uit bij Profound Lore Records en is zoal via Spotify te beluisteren (zie hieronder). Je kan het album onder meer bestellen op Bandcamp.
Bell Witch brengt in april zijn doom-lekkers naar Roadburn in Tilburg. Het zal daar twee shows geven:
– 21 april in 013, met gast-vocalen van Erik Moggridge.
– 22 april in Het Patronaat, alwaar Mirror Reaper integraal zal worden gespeeld.
Nog geen reacties!
Er zijn nog geen reacties geplaatst.