Uada @ Hall of Fame, foto Paul Verhagen
Uada @ Hall of Fame, foto Paul Verhagen
Op de dag des heeres is het altijd fijn als er een goed black metal orkestje speelt. Gelukkig weet 013 van deze behoeften, en heeft met dat vrome gedachtegoed de bands Afsky en Uada in de Hall of Fame geboekt. Beiden bands met een geluid wat afwijkt van de norm, en bovendien veel ‘bang for your buck’ (maar dan is die bang een blastbeat, en die buck een euro).
Tekst: Guido Segers / Fotografie: Paul Verhagen
Als de laatste keer dat je de Hall of Fame van dichtbij zag, Roadburn 2022 was, dan staat je toch een verrassing te wachten. De zaal heeft nu een eigen ingang en is compleet vernieuwd met dempend materiaal op de wanden, een bollend plafond en een puik geluid (zoals we weldra zullen ontdekken). Zoals dat gaat mist het allemaal nog wat ziel, maar met zulke bookings zal dat zeker goedkomen. Ook leuk is dat de barkassa nog op 2020 staat met prijzen die we niet meer gewend zijn. Nu Roadburn om de hoek komt kijken, zal dat niet lang meer duren helaas. Afijn, maar daarvoor zijn we niet in de Spoorzone beland, waar steeds meer hoge gebouwen met fancy, techy namen opduiken. We zijn hier voor black metal!
Het duurt wel allemaal wat langer voor de ‘Crepuscule Europa’ toer van start gaat in de Hall of Fame. Waarom, dat blijft een raadsel, maar er gonzen geruchten rond over vechtpartijen, crashende merch busjes… Ondertussen ontstaat bij de merch van Afsky al snel een rij; geen pin, wel Paypal. Beide bands gaan we snel terugzien trouwens, onder andere op Roadburn. Afsky gaat met Panopticon op pad later dit jaar (Namur is je dichtsbijzijnde stop helaas), en Uada met Rotting Christ en ons eigen Carach Angren.
Afsky @ Hall of Fame, foto Paul Verhagen
Afsky @ Hall of Fame, foto Paul Verhagen
Het Deense Afsky start iets voor negenen pas. Deze band is een vreemde eend. Er zijn niet zoveel Deense metalbands van formaat, hoewel Ole Pedersen Luk wel even z’n land rept met een Mercyful Fate t-shirt. Het geluid is ook bijzonder; een muur van geluid die gelijk met de artificiele rook optrekt in de zaal. Gesamplede akoestische gitaar knalt daar hard over heen, maar ook de hogere regionen zijn goed hoorbaar bij het gezelschap. Luk is een eenmansband, maar heeft voor het toeren een live gezelschap wat rommelt als een goed gesmeerde motor. Zijn screams zijn hemeltergend, vol wanhoop, en de muziek voelt als een vreemde waas. We horen veel van ‘Om hundrede år’, het laatste wapenfeit van Afsky. Volgend op het fantastische ‘Ofte jeg drømmer mig død’ horen we daar nog meer folkinvloeden op terug, en hoewel dat altijd een riskant domein is, pakt dat goed uit voor de atmosfeer-heavy band. Het is 1-0 voor Denemarken na een dikke 45 minuten, dat op zeker.
Het lijkt vervolgens na een wel heel snelle ombouw of Uada een inhaalrace wil maken. De band uit Portland, Verenigde Staten, is eigenlijk de headliner, maar het volk druppelt maar langzaam terug de zaal in. Met mooie doeken op het podium en de inmiddels bekende heftige hoodies, zijn de Amerikanen een voorbeeld van de recentere golf black metal, die de genregrenzen uitwaards duwen. Na een ‘Droomvlucht’ intro (en dat bedoel ik positief, Uada neemt je mee op reis naar een geheel eigen domein), lijkt de band goed op gang te komen. Veel werk van het latere album ‘Djinn’ uit 2020. En dat lijkt niet zo ontzettend te bekoren. Mensen lopen eerder weg, er wordt wat meer gekletst (je mag je afvragen of het dan niet net zo makkelijk is om in de voorruimte van de zaal te gaan staan zodat je niet elkaars hete adem in de oren hoeft te voelen).
Crowd & Vibe @ Hall of Fame, foto Paul Verhagen
Uada @ Hall of Fame, foto Paul Verhagen
Maar heel gek is het niet… Uada is een stuk ‘muzikaler’ met wilde, rockende gitaarpartijen, maar het eerste deel van de set pakt dat niet. Het is pas later in wat ook niet heel veel meer dan 55 minuten dat de band je echt begint mee te trekken in hun dwalende, hemelrijkende spel, wat black metal elementen vaak wat naar de achtergrond brengt. We gaan dan ook als het ware terug de tijd in met als hoogtepunten ‘Cult of a Dying Sun’ en ‘Black Autumn, White Spring’, wat tevens de afsluiter is. Hier horen we toch zeker hoe goed deze band eigenlijk is. De zaal is dan echter al een stuk leger en het einde lijkt voortijdig te komen. Een kort geroep om meer heeft daar vervolgens geen effect op. Denemarken wint dus met 1-0 van team USA, wat toch zeker in de slotfase mooi voetbal liet zien.
Props naar de Hall of Fame, waar ik al een tijd niet was geweest. Zaaltje om in de gaten te houden op 7 minuten van station Tilburg!
Uada @ Hall of Fame, foto Paul Verhagen
Crowd & Vibe @ Hall of Fame, foto Paul Verhagen
Crowd & Vibe @ Hall of Fame, foto Paul Verhagen
Uada @ Hall of Fame, foto Paul Verhagen
Nog geen reacties!
Er zijn nog geen reacties geplaatst.