The Hickey Underworld, foto Sandra Grootenboer
The Hickey Underworld, foto Sandra Grootenboer
Rockliefhebbers konden afgelopen weekend tijdens het Antwerpse Desertfest hun hartje ophalen in de fijne woestenij van Trix. Een van de boeiendste bands uit de streek was zaterdag nochtans te vinden op een uitverkochte boot in Rotterdam. De mannen van The Hickey Underworld zijn dankzij de Vlaamse gitaarheld Tim Vanhamel (Evil Superstars, dEUS, Millionaire) helemaal terug. Het lichtschip V11 is de eerste Nederlandse show in teken van derde album ill. Hickey Ahoy!
Tekst Lodewijk Hoebens, foto’s Sandra Grootenboer
De Antwerpenaren hebben het moeilijk gehad. Met name het vertrek van belangrijk bandlid Jonas Govaerts was een serieuze tegenslag. De gitarist kreeg te veel last van ernstige gehoorstoornissen. Begrijpelijk, want de aanstekelijke noise van zijn band is niet voor de gevoelige oortjes. De Hickey is wel blijven doorgaan met het opnemen van album drie. Gelukkig dat Vanhamel zijn diensten aanbiedt. Zijn agenda moet namelijk bol staan met geplande reünies van Evil Superstars, livehows met Magnus (zijproject van vriend Tom Barman) en eigen solowerk. Vroeger werd The Hickey Underworld nog vergeleken met Millionaire maar vandaag de dag zijn de krachten gebundeld. Bovendien heeft Tim vroeger al in een bandje gezeten met zanger Younes Faltakh en Jonas Govaerts. De chemistry was er dus al. Een laatste vraag rest de frontman nog. “Gaan we vanavond zinken?”
The Hickey Underworld, foto Sandra Grootenboer
Als het aan de man, met tegenstrijdig een mutsje en hawaïhemd, ligt wel. Hij schraapt zijn stembanden en begint gretig à la Jaz Coleman (Killing Joke) met DWAMGOZ van het nieuwe iII. Slik! Zijn gitaar lijkt hem nu al te willen verlaten, want wat een aanslagen moeten de snaren wel niet verwerken. De plectrums breken er zelfs van. Toch is het juist bij Vanhamel waar een snaar knapt. De suave gitarist speelt koeltjes verder, netjes in het grijs. Geconcentreerd let hij op het spel van Younes en kleurt met ervaring een nog broeieriger gitaargeluid. Tussen de twee mannen bevindt zich de ritmesectie. Front and center! Het duo zorgt voor de meeste ongein vanavond. Muzikaal gaan ze met elkaar de strijd aan, terwijl venijnig oogcontact plaatsvindt. De baslijnen van Georgios Tsakiridis weten de aandacht te bespelen. Het wat nette publiek staat hutje mutje op elkaar en kijkt op van de onstuimige sound, afkomstig van het kleine podium. Geen probleem voor de band, dat met verve door haar oeuvre wandelt en vooral selecteert uit werk van het debuut en het nieuwe album.
The Hickey Underworld, foto Sandra Grootenboer
The Hickey Underworld, foto Sandra Grootenboer
Gelukkig kiest The Hickey Underworld na het blokje met nieuw materiaal voor de drive van Whistling, waarin de gitaren andermaal rauw op de proef worden gesteld. Ook zeker de moeite van tweede plaat I’m Under the House, I’m Dying: het benauwde The Frog dat vervolgens een stevige omhelzing meekrijgt in de vorm van Cold Embrace. Opvallend door de Arabische gitaarvibe van Younes en een rap drummende Jimmy. Ook voor hem moet roadie Liske regelmatig in actie schieten, want de drumstokjes gaan niet lang mee. Zelf blijft de drummer in contact met de geluidsman achterin, alles regelend via zijn iPad. De gebarende hartjes zijn dus niet enkel voor het kalme publiek. Niemand wil zeeziek worden want de V11 ligt aardig te schommelen in de Wijnhaven. De hoekige tweeklapper Mystery Bruise en Future Words heeft ondertussen al voor een fijne herkenning gezorgd. Blonde Fire, die andere knock out van de eerste plaat, bewaren ze slim voor de toegift.
Plots loopt Georgios prompt door de mensenmassa heen, speelt daar wat verder en besluit voor het podium zijn baslijnen richting zijn bandmakkers te sturen. Vanhamel duikt in de vrijgekomen spotlight. Dan maar een andere manier bedenken om het publiek los te krijgen. De bassist vraagt of iedereen even van rechts naar links wil gaan en weer terug. Van tevoren is er dankzij, opnieuw de bassist al een fles vodka rondgegaan. De band helpt bovendien zelf mee om een leuke bisronde te krijgen. Aangezien er geen backstage is, gaat de zanger maar langs de rand van het podium zitten en opent een biertje. Tussen het publiek begint Jimmy dan toch maar te vragen naar meer Hickey Underworld. Younes staat inmiddels weer op het podium en krijgt van de drummer het verzoek om Sacrifice van Elton John te spelen. Je ziet hem peinzen maar gelukkig komen zijn bandmakkers hem net op tijd van de ondergang redden. Na het heen en weer ontstaat er tijdens vaste afsluiter Flamencorpse nog wel een vrolijke moshpit. Blijven we met z’n allen toch fier overeind in een gezellig uitverkochte V11. The Hickey Underworld speelde geweldig, maar het is altijd leuk als het publiek ook uit zijn dak gaat.
Gezien: The Hickey Underworld, zaterdag 10 oktober in V11, Rotterdam.
Meer beeld in de fotogalerij:
Nog geen reacties!
Er zijn nog geen reacties geplaatst.