Attentie Travoltas-fans en sowieso liefhebbers van de betere punkrock en punkpop. Dacht je in 2014 dat (The) Travoltas terug was na acht martelende jaren van stilte? Dacht je dat de toepasselijk getitelde EP ‘The Longest Wait’ en die reeks uitverkochte clubshows een comeback van jewelste waren? Dan had je natuurlijk helemaal gelijk, maar de van oorsprong Dongense (zeg Tilburg en dan een paar ferme steenworpen richting Oosterhout) doet er in 2017 nog wat scheppen bovenop. Er is een heel album in elkaar gefietst: Until We Hit The Shore komt tien tracks sterk op 21 april uit op White Russian Records.
Voor de lezers die bij Travoltas vooral associaties met Amerikaanse acteurs hebben: De band is in 1990 opgericht door Perry Leenhouts en Vincent Koreman, die samen al in een punk-/metalgroep zaten. Met tweede album Baja California (1997) en de daaropvolgende Europese tour begon de groep echt serieus golven te maken. Ze speelden onder meer met Marky Ramone die aanbood de nieuwe plaat te produceren. Met Modern World (1998) brak Travoltas echt door, waarna ze ook op SXSW in Teaxas speelden en een Amerikaans contract tekenden. Meerdere albums verschenen in Noord-Amerika en Teenbeat werd in 2001 zelfs in het Japans vertaald voor een release ‘onder de rijzende zon’. Laatste album The Highschool Reunion (2005) verscheen ook via een Japans label, en de band speelde drie shows in het land. Een jaar later stopte Travoltas helaas, maar in 2014 keerden ze dus terug. ‘Voor het echie’ blijkt nu.
We hadden nu graag geschreven: de plaat laat horen, dat de heren het nog niet verleerd zijn om zeer catchy punksongs te schrijven die je zo heen en weer slingeren tussen The Ramones en Beach Boys, waarmee je wel mee moet tappen en neurieën en… hier is het eerste geluid/video! En verdomd als het niet waar is, daar is de eerste video:
De lyric video van Dying To Do That With You onderschrijft bovenstaande beweringen volkomen. En belangrijker, de promo van de rest van de plaat doet dat ook!
Op kantoor vloog er dan ook nog van alles door de bedompte kistkalvenlucht, kreten als ‘Potdomme Green Day en Sum 41 zuig hier eens even een dikke punt aan’, ‘Waarom is deze band nog niet geboekt voor de zomerfestivals?’ en ‘Hallo Paaspop?! Wakker worden!’. ‘Great Expectations’ heet een van die instant punkpop-pareltjes, waarin zanger Perry Leenhouts ons gevoel perfect verwoordt: “Can’t stop the burning sensation. Can’t stop the love and vibrations.” Even later klinkt het: “Better days are on the way.” Oh lente, kom er maar in!
Nog geen reacties!
Er zijn nog geen reacties geplaatst.