Düsseldorf madness, foto Erik Luyten
De jongens van Afterpartees, een toffe, wilde en een beetje gekke garagerockband uit het schemergebied tussen Lim- en Tilburg, mochten naar Deutschland. Nadat ze hier zowat ieder zaaltje tot zaal al hadden platgespeeld, gingen ze voor een ongekende schaalvergroting bij de oosterburen. Groot was onze Lust dan ook toen we frontman Niek Nellen konden strikken voor een stuk tekst over de veroveringen met Kraftklub. Tourmanager/fotograaf/social media fanaticus Erik Luyten beloofde bovendien foto’s. Toll.
Over naar Nellen: Iedereen in Nederland die 3FM luistert of een bovenmatige interesse in muziek heeft, kan zo wel de grootste bands van het land opnoemen. Maar ga 20 kilometer naar rechts (vanuit Horst), de grens over, en ik zou de grootste Duitse rockbands niet op kunnen noemen. Rammstein en Kreator tellen niet. Één van die grootste rockbands uit Duitsland op dit moment is namelijk Kraftklub, en wij mochten drie keer supporten op hun “kleinschaligere” clubtour.
Door Niek Nellen, foto’s Erik Luyten
Met Kraftklub in EmslandArena in Lingen, foto Erik Luyten
Kraftklub spelen een energieke punkrock mix, ergens tussen Franz Ferdinand, Dropkick Murphy’s en The Hives. Met vooral veel anthems. Echt een gigantische hit in Duitsland. De eerste show van hun kleinschalige clubtour vond plaats in een hal van 7000 man, stijf uitverkocht. De band had 40 man crew mee die vijf vrachtwagens aan spul uit moesten laden. En deze band was, zo werd me later verteld, pas 5 jaar bezig. En ik had nog nooit van ze gehoord. Nou is dit ook niet zo heel gek aangezien Kraftklub volledig in het Duits zingt, iets wat blijkbaar heel veel grote Duitse bands doen, en wij Nederlanders dat dus niet zo waarderen.
Kraftklub kondigt aan in Lingen, foto Erik Luyten
Nu waren wij dus uitgenodigd, op persoonlijk verzoek van de band -die al hun supports zelf boekt; een erg goede zaak- om drie avonden te supporten in zalen van 4000-7000 capaciteit. In Duitsland. Waar niemand ons kent. Nu heb ik genoeg shows gezien waar de aandacht voor de support varieert van matige interesse tot ‘ik doe actief mijn best om er zo hard mogelijk doorheen te praten zodat de support nooit een ballad kan spelen’. Daarom waardeerde ik het ook zeer dat de zanger van Kraftklub (der Felix, aanbeden door de hele zaal, zowel man als vrouw) elke keer het voorprogramma aankondigt. Mooi dat zo’n grote band nog steeds de moeite doet om voor het voorprogramma het publiek te hypen.
En als er dan 7000 Duitsers staan te klappen, dan kan er al niet veel mis gaan. Ja, de bassist kan plots arrogant worden en in een plotselinge opwelling de zang-riser van het hoofdprogramma gebruiken, maar dat is het dan wel.
Ringlokschuppen, Bielefeld, foto Erik Luyten
Ringlokschuppen in Bielefeld, foto Erik Luyten
Nou wil ik niet zeggen dat alle Duitsers tof zijn, er zitten ook best een paar foute tussen, maar die mensen in die hallen zijn zeker erg goed voor ons geweest. Klappen, dansen, een spontane pit met een diameter van een meter of 20, en zelfs nog flink wat merch kopen en selfies vragen. Dat laatste was onze band niet gewend. Raar, om met mensen op de foto te moeten. De hoeveelheid selfies die de frontman van Kraftklub moest maken, toen hij met gevaar voor eigen leven bij de merch aan kwam zetten, was echt ongelofelijk, al was de angst voor spontane dood door verdrukking niet op zijn gezicht af te lezen.
Het begon eindelijk rustig te worden bij de merch -nadat er letterlijk twee uur lang duizenden shirts over de toonbank vlogen- toen de meeste fanmeisjes (en jongens) weer vliegensvlug naar binnenkwamen gevlogen voor der Felix die, zonder de gimlach ook maar een seconde kwijt te raken, wel een uur lang foto’s heeft staan maken.
De vibe na de show in Lingen, foto Erik Luyten
Terwijl de selfie-bonanza binnen was losgebarsten heb ik vooral veel buiten rondgelopen om met wat mensen te praten over de Kraftklub show. Iedereen die ik sprak had al minstens twee keer een Kraftklub show bezocht. Het was voor niemand de eerste keer. De stoepen voor de grote hal waren verder dik bezaaid met veel pappa’s die op de dochter stonden wachten; een vader waar ik in dramatisch slecht Duits een praatje mee maakte, wees me op zijn dochters die op een veilige 10 meter afstand stonden te wachten, omdat ze niet bij hun vader wilde staan. Op een bepaald moment werd ik echter herkend als de zanger van “die Vorband” en moesten er foto’s gemaakt worden. Pappa mocht er niet op.
De EmslandArena in Lingen, foto Erik Luyten
De volgende twee dagen lijken erg op elkaar. Aangenaam erg. De luxe van een tourende band van dit formaat (Größ) is iets waar een band van ons formaat (kleinisch) wel aan kan wennen. Elke dag fijne backstage, lekkere lunch, strakke soundcheck, veel bier en Duitsers die onze hospitality rider waarschijnlijk verkeerd begrepen, want in plaats van de drie sigaretten die er op staan krijgen we vaste prik drie pakjes. En onze shows worden elke avond met open armen ontvangen.
Ringlokschuppen in Bielefeld, foto Erik Luyten
En voor Kraftklub: elke avond staan de zalen ramvol, wordt er echt UITZINNIG meegezongen en gedanst en trekt de band alle trucs uit het boek om er een entertainende show van te maken. Met een paar creatieve bedenksels zoals crowdsurf wedstrijden en rijdende plateaus met de band erop.
Conclusie: es war schön.
Hier kan een band wel aan wennen. Even wat Duitstalige knallers schrijven.
De EmslandArena in Lingen, foto Erik Luyten
Losse observaties:
– In Duitsland verkopen ze op gammele rolwagentjes bier buiten de venue. Er wordt vooral veel cola gekocht.
– Kraftklub fans kopen erg, erg, erg veel merch. Niet ongebruikelijk dat mensen met drie shirts naar huis gaan.
– De bassist van Kraftklub houdt van klimmen in mergelgrotten.
– Een van de gasten van de andere voorprogramma’s is een bier-parasiet maar kan wel gekke shotjes maken.
– In een club in Bielefeld hadden ze een strippenkaart bier-systeem dat erg gevaarlijk kan zijn. De abstracte waarde van geld wordt zo nog abstracter.
– Travelpussy’s bij het tankstation blijven grappig. Google maar eens (SFW).
– Mijn Duits is zo slecht dat ik de hele avond tegen een meisje, toen ik wilde zeggen “dat ik iets wist”, “ja, das witz ich” zei. Grappig.
Tot snel Duitsland.
Meer foto’s van Erik Luyten in de galerij
In EmslandArena in Lingen, foto Erik Luyten
Nog geen reacties!
Er zijn nog geen reacties geplaatst.