Tourblog: Lesoir met Poolse prog-sterren Riverside door Europa, DEEL 2

Deel één van de tour van Lesoir met de Poolse vrienden van Riverside zit er alweer op. Maar we zijn er nog niet. Er liggen nog heel wat podia op de route in Groot-Brittanië, Scandinavië en Nederland. Waar waren we gebleven? Oh ja, eindelijk op de ferry naar de UK! Het was een hele toer op zich om op de boot te belanden, maar het is gelukt. Klik op de link voor het verhaal over de tergend vertragende elementen om überhaupt in Bristol te belanden én uiteraard alles wat zich daarvoor afspeelde in onder andere Sofia, Rome en Boedapest: Tourblog DEEL 1). 

NIET MOPPEREN IN BRISTOL
Bristol, mighty Bristol. We zijn fan van de UK en Bristol is wel één van de tofste steden om te vertoeven. Vanaf het begin van het bestaan van Lesoir en zelfs daarvoor waren we al ontelbare keren in Engeland voor festivalletjes en tourtjes.  En hoewel we weten dat de hospitality niet veel soeps is, is er in de UK een markt die we dolgraag verder willen bedienen. En het Engelse volk is gewoon om van te houden. Daarom doen wij het zonder mopperen met Deliveroo en bier. Wat wil een mens nog meer?! Het is de eerste van vier shows in de UK en vanavond is het meteen volle bak ambiance vanaf het eerste nummer. De respons van het publiek is waanzinnig, en onze merch is heter dan de heetste chilisaus. Het is de eerste avond met onze Bob achter de drums. Tijd dus voor een welkomstfeestje, samen met een aantal vrienden uit Cornwall. Up next is Leeds!

LEEDS
De zaal ligt midden op de campus van de universiteit van Leeds. Wie hier studeert, hoeft in principe nimmer de campus te verlaten; het omvat een compleet winkelcentrum met kroegen, eettentjes, supermarkt en een sportcomplex… Geniaal! Een beetje minder is de vroege curfew van vanavond. De reden hiervoor is dat de zaal vanaf 22.00 uur wordt omgetoverd tot discotheek. Als we om 18.30 uur aan onze show beginnen, staat de zaal gelukkig toch al redelijk vol en het duurt niet heel lang voordat alle concertgangers compleet zijn. De meesten hebben ons online opgezocht en willen ook de support van vanavond niet missen. UK just keeps on giving!

GLASGOW IS GOUD
We blijven niet te lang hangen, want morgen spelen we in Glasgow (bucketlistje!). De zaal, genaamd SWX, is nog maar net een jaar open en potverdorie, hier zijn de voorzieningen goed op orde. Naarmate je langer op tour bent, worden je behoeftes dan wel steeds banaler, maar toch zijn we erg blij met het schone toilet, de warme douche, de koffie en de WiFi en de bank. Even bijtanken.
Het wordt een memorabele avond. De respons is mega. Glasgow is goud! Er zijn fans van thuis speciaal voor ons naar hier gereisd om erbij te zijn en we ontmoeten fans uit Schotland die ons voor het eerst komen zien. Deze avond eindigt dan ook in het bijzijn van al deze mensen. Ze komen een praatje met ons maken, vragen om een groepsfoto of selfie met een van ons, of willen een handtekening op een vers aangeschafte geluidsdrager. Dit is zoveel leuker dan de hele avond in je backstage blijven zitten! Daarom doen we dat ook bijna nooit. Om die reden, want je maakt vrienden voor het leven na zo’n show. Welkom in de Lesoir familie!

DANSEN IN BIRMINGHAM
Op naar Birmingham. Voor ons bekend terrein, hoewel we voor het eerst spelen in deze zaal genaamd The Mill. Lekker puur en rauw hier, lekker Birmingham style! Je moet hier niet van de vloer willen eten… toch liever dit dan een steriel buurtcentrum met tl’s aan het plafond, bij wijze van spreken. Overdag hebben we een lunchdate met Fred, een oude bekende waar Ingo en Maartje vroeger banduitwisselingen mee organiseerden. In eerste instantie in het kader van een Europees talentontwikkelingsprogramma waarbij we jonge, regionale bands op tour stuurden. Later werd Fred ook een van de spelers voor Lesoir in de UK. We flaneren wat door de binnenstad, kletsen bij, lunchen samen en vergapen ons aan de voorbijgangers. Zo doden we een beetje onze tijd tot aan showtime. De bühne vanavond is erg krap, wat betekent in onze comfortzone, en vanaf het eerste nummer wordt er geklapt, meegezongen (mensen kennen onze lyrics!) en gedanst door de dames op de eerste rij. Dansen op Lesoir? Het kan! Een beetje vreemd maar wel lekker.

Voor het aftershow eten met onze buy-out kiezen we voor het lokale Indische restaurant. Iets wat gedaan moet worden als we in de UK zijn, en een welkome afwisseling naast alle fish & chips en Engelse ontbijtjes, mjamjam. Morgen is een off-day, dus we nemen het ervan!

Videocompilatie:

CHILLEN
Vandaag, maandag 25 maart, hebben we zeeën van tijd. We besluiten die zee dan ook op te zoeken en prikken blind een plek aan de kust op de kaart van Zuidoost Engeland. Isle of Sheppey it is! Klinkt exotisch. Helaas. We kunnen hier veel over schrijven, maar niets om over naar huis te schrijven. De zee is er wel; we lopen over de winderige betondijk en kijken ernaar. Vervolgens doet de korte wandeling door het dorpje ons verder beseffen dat we ons beter door Tripadvisor hadden kunnen laten leiden. We drinken een pint in ‘The Flying Sheep’ en op de vraag waar er hier iets te eten valt, antwoordt de pubeigenaar ons: “If we go out for dinner, we go as far away as possible from this place”. Wij trekken daarop definitief een ander plan en stappen de camper in naar Canterbury op zoek naar degelijk pubfood. Een ijsje ‘to go’ en een kort bezoekje aan de Cathedral maakt de dag nog enigszins noemenswaardig.

AANWAAIEN IN ZWOLLE
Op naar de Hedon in Zwolle, de stop op de route het dichtst bij huis. Een deel van ons treft vrienden, familie of partner hier; we keken ernaar uit. Het is dinsdag, maar dat maakt voor de ticketsale niet uit. Het wordt volle bak vanavond (sold-out?). We spelen niet zo veel in eigen land en vanavond zien we zeker voor 80% nieuwe gezichten in het publiek. We presenteren ons vanavond – vreemd genoeg een beetje ongemakkelijk – in het Nederlands aan het publiek en zetten ons uiterste beentje voor. We vinden vele nieuwe fans en de flightcase met merch is na vanavond een stuk draagbaarder. Het voelt goed om welkom te zijn in eigen land!

HET LAATSTE DEEL: SCANDINAVIË
De dag na Zwolle hebben we een reisdag in de camper en op de ferry naar Denemarken. We spelen morgen in Kopenhagen, maar willen nog wat van de stad zien dus besluiten de trip zonder stops te maken. Jurgen (onze one-man crew d.w.z. chauffeur, geluidsman en zoveel meer inmiddels) heeft een tijd in Kopenhagen gewoond en geeft ons een paar kroegtips. Charlies Pub it is! Een bruiner dan bruine kroeg, overmatig gedecoreerd met oud-Engelse pamfletten, spreukbordjes, tinnen bierpullen en meer authentiek tierlantijn. En met meer dan 18 wisselende bieren op tap. We zijn in Scandinavië en dat voelen we bij het eerste rondje direct aan de portemonnee. Maar voor een keer maakt dat niet uit. We hebben het verdiend. Skoll!

 

 

---

Deze diashow vereist JavaScript.

---

Na Charlies pub snel wat Libanees eten proeven en door naar de beroemde haven van Kopenhagen. Daar belanden we in een Ierse pub met muzikaal entertainer. Na drie minuten luisteren en kijken, blijkt het eerder een professioneel verkrachter van klassiekers. Zowel gitaar als stem zijn out of tune en de man brabbelt teksten – die Ruben normaal allemaal mee kan zingen – naar willekeur door elkaar, afgewisseld met eindeloze gitaarsolo’s bovenop zelf ingespeelde loopjes waarvan wij weten dat de akkoordprogressies vaker zelfverzonnen zijn dan origineel. We laten ons echter niet kennen en zingen uit volle borst mee. Of ja, doen een poging. Dat ze Leffe op de tap hebben is mooi meegenomen. Sowieso worden we deze tour verwend. We hebben een bescheiden hospitality rider waar acht lokale biertjes op staan. Deze ‘nice to haves’ maken een optreden altijd net wat specialer en warempel, we krijgen – anders dan in de UK – bijna iedere show het fijnste lokale goud voorgeschoteld. Kopenhagen was een topavond, de meer dan vriendelijke promotor deed alles om iedereen de beste tijd te bezorgen en dan lukte. Na het samen aansnijden en eten van de speciaal gemaakte Riverside taart, wat onderling gekeuvel in de backstage en de semi-party (mind the neighbours) in en rondom onze camper met rood sfeerlicht (thanx Jurgen ;-)) vertrekt de complete Riverside travel party richting Göteborg, Zweden.

HOME OF THE METAL: GÖTEBORG
Home of the metal. Maar vandaag even niet. Het betreft een theater met stoelen. En dat is maar wat vreemd… voor zowel de bands áls voor het publiek blijkt naderhand. De respons is goed tijdens de show, maar je mist de energie die je terug krijgt van staand publiek. De hele ambiance was ook echt zoals je dat kent van een theater. Drankje voor, tijdens de pauze en na de show. Alles mooi gepoetst en strak gecoördineerd. Vanavond geen rock-‘n-roll, maar ook wel weer een verademing. Na deze ietwat onwennige show verkopen we verbazingwekkend genoeg toch mooi wat uit ons winkeltje en babbelen na met de tevreden aanwezigen. Maartje ruimt alles netjes op en doet… klik…het hangslot op de de merch kist. Sjiiips!! Maartje slaakt een kreet en meteen weet iedereen wat er is gebeurd. De sleutel zit ín de kist! Met ook de reservesleutel, het geld, haar telefoon… Jurgen krijgt een ingeving en niet veel later komt hij aangelopen met een joekel van een betonschaar. “Ergens zien liggen”, zo zegt hij. It does the trick, en Lesoir kan met een gerust hart naar bed. Het moest een keer gebeuren. Gelukkig was er Jurgen. Met vandaag een betonschaar in de buurt. Toevallig.

OSLO
De rit naar Oslo is fabelachtig, de omgevingen zijn prachtig. We besluiten onderweg te stoppen bij MAX, de MacDonalds van Scandinavië. Conclusie van het verhaal? Lekker, maar wel vette penspijn. Chili fries als ontbijt is toch geen succes. Gelukkig hebben we ’s avonds rijst op het menu staan. Zoals bijna iedere show. Rijst met kip en groenten. We missen de gekookte aardappel.

Oslo was wederom volle bak en na de show worden we gevraagd voor een festival in 2020. De organisator is fan van ons en wil dat heel Noorwegen ons leert kennen. We voelen ons ontzettend vereerd!We wisselen contacten uit en laten wat promomateriaal achter. Eerst maar eens deze tour afmaken… Na de show blijven we niet te lang hangen, want we hebben een rit van 650 km richting Stockholm voor de boeg. Nadat we alle dronken fans een handje hebben gegeven rijden we het eerste stuk alvorens we wat slaap krijgen op een willekeurige tussenstop, tankstation numero 33 in the middle of nowhere.

STOCKHOLM
We arriveren op tijd in Stockholm en gaan binnen eens polsen hoe alles erbij hangt. De Riverside crew is druk in de weer en er klinkt wat ‘kurva’ hier en daar. De PA heeft kuren, de speakers zijn kapot.  De zaal was een bende bij aankomst van Riverside eerder deze middag.  Maar Riverside heeft een dreamteam mee, en we zeiden het al eerder; we weten niet hoe ze ‘t doen, maar ze fiksen het en tijdens de soundcheck klinkt alles weer als een klokje. Ons optreden is te gek, het publiek is uitzinnig. We praten lang na met nieuwe fans na onze show en die van Riverside. Vanavond hebben we ook de drummer van rostergenoten Pain Of Salvation op bezoek. Leo is een topgozer, één van de vriendelijkste muzikanten die wij kennen, en samen kijken we vanuit ons privé balkon naar de show van Riverside. Nog vier shows en het avontuur is alweer voorbij, maar voor nu genieten we nog van het moment.

VOLLE BAK UIT JE PLAAT GAAN IN HELSINKI
Vandaag zitten we de hele dag op een boot van Stockholm naar Helsinki. We hebben cabins en iedereen is zo slim geweest om ieders favoriete Netflix-serie offline te zetten. We halen onze slaap in, genieten van het truckersbuffet met zowaar een gekookt aardappeltje en genieten van de intense Finse zon op het achterdek die maar niet lijkt onder te gaan. Heerlijk! Nog even zwaaien naar Riverside die op de ferry vertoeft die ons inhaalt vlak voor het aanmeren. Tot straks!
Eenmaal aangekomen in Helsinki knallen we door naar de zaal, want vanavond gaan we stappen. Samen wandelen we, met enkele crewleden van Riverside en onze tourmanager, richting het centrum.

We beginnen bij het Hardrock Café, waar onze tourmanager de pins van Hardrock Cafe Helsinki scoort omdat hij die spaart, drinken er eentje en vervolgens vertrekken we naar de Molly Malones. Ierse pubs zijn altijd een succes en de maag begint te rammelen. We vragen de uitsmijter aan de deur waar we iets kunnen eten op dit late tijdstip en hij geeft ons een routebeschrijving en een handgeschreven papiertje mee en zegt: “Dit moet je bestellen, dat is lekker en van hier”. We strompelen de kroeg uit, richting de foodtruck een stukje verder op de hoek, geven het briefje af, krijgen een burger met veel ongedefinieerd goed erop en genieten… Vraag ons niet wat we gehad hebben, want het briefje is kwijt, maar het was lekker. Tijd voor de club! Milli Club is the place to be, zelfs op een maandag avond. Voor de entree worden we al begroet door een zwaarverdoofde dame met de nodige kotskruimels op haar veel te korte truitje… Legendarisch. Bob en Jurgen hebben een pact gesloten en blijven met Maartje nog wat langer dansen dan de rest. Volle bak uit je plaat gaan op een maandag, het kan in Helsinki.

Met een veel te zwaar hoofd beginnen we de dag erna aan onze showdag. Vandaag spelen we in de Nosturi, een fameuze tent die aan het einde van dit jaar tegen de grond gaat. Meer dan 700 kaarten verkocht vanavond en ondanks de brakke bedoeningen gaan we weer aan de slag. Geheel vlekkeloos loopt het vandaag niet. We spelen goed, daar niet van… Het is een gevoelskwestie. De consequentie van een zware avond uit. Niet dat het publiek het gemerkt heeft, maar je bent zelf de zwaarste criticaster van je eigen werk. We zullen ons vanaf nu gedragen.

JYVÄSKYLÄ
Jyväskylä is de volgende stop en is de meest noordelijke stad van deze tour. De aanblik van deze plek is ietwat troosteloos. Het publiek vanavond is super daarentegen! De backstage heeft een sauna waar Maartje en Eleën na de show duchtig gebruik van maken, en we zijn weer wakker. We maken er nog even een feestje van! Op naar de laatste Finse show van deze show in Tampere.

TAMPERE
De zaal is in een voormalig hotel, genaamd Olympia. De helft van het hotel is omgebouwd tot studentenkamers en de rest is zaal, restaurant, bar en backstage. Ook vandaag hebben we weer een sauna tot onze beschikking. Buiten is het fantastisch weer, dus we maken een kort rondje door de stad, een beetje vitamine D slurpen doet ons goed. Het centrum is klein, maar een stuk beter is dan Jyväskylä, dus de moeite om er even rond te kijken. Op de weg terug spotten we een platenzaak en besluiten even in de vinylbakken te neuzen, alvorens terug naar de zaal te keren. Buiten bij de load-in treffen we nog een uitwisselingsstudent uit Nederland. Hij weet ons te vertellen dat Tampere feeststad nummer 1 is van Finland. Heel even balen we dat we de dag na het optreden weer vroeg uit de veren moeten om de ferry naar Tallinn te nemen. De show die avond is er eentje voor in de boeken. Er staan zelfs fans in de zaal die Riverside niet kennen, maar een kaartje hebben gekocht om ons eens een keer live te zien. We blijven het een magische gedachte vinden.

Na de show blijven we iets te lang backstage hangen met de mannen van Riverside. De gesprekken zijn diepzinnig en de wijn vloeit rijkelijk. Het blijkt dat de rit naar de ferry daarnaast ook nog een stukje verder is dan we dachten, en Jurgen heeft de bok vet. Sorry!! Een aantal van ons blijft solidair wakker met hem en slaan de nacht over. Morgen op de ferry halen we wel weer wat slaap in.

De volgende morgen rollen we met dikke wallen onder onze ogen uit onze bunk, want we mogen niet in ons busje blijven tijdens de overtocht van Helsinki naar Tallinn. We zoeken snel een plek op het vaartuig en iedereen probeert een comfortabele slaaphouding te vinden. De tocht vliegt voorbij en voor we het weten moeten we alweer terug naar onze camper. Maartje gaat nog even snel naar het toilet en de rest loopt alvast door. Echter na tiwn minuten wachten in de camper is Maartje nog steeds nergens te zien en we worden gesommeerd van de ferry af te rijden. Wat we niet weten is dat Maartje ons ziet wegrijden en niet meer over het autodeck mag lopen. Ze moet terug naar boven. We proberen te bellen, maar ze is onbereikbaar. Gelukkig zien we haar vervolgens zwaaien vanaf de passagiersbrug. Richting de terminal dan maar, geen keuze, de brug wordt al afgesloten. Geërgerde security houdt haar tegen wanneer ze vanaf de terminal terug het dek op wil, waar de rest staat te wachten. “Je wil naar buiten? En je kómt net van Helsinki? Kun je dat bewijzen?”
“Uhhh, wacht even, ja… het ticket zit in m’n broekzak!”
Verbaasd wordt ze aangekeken en vervolgens niet terug naar het dek maar door de hoofdingang naar buiten geëscorteerd. Telefoon aangezet, 2% batterij. Het is genoeg. Een minuut later komt de rest de hoek omgereden en na een beetje te spannend half uur is de travel party gelukkig weer compleet.

TOT SLOT: TALLINN
Vanavond Tallinn, de laatste van de tour! Enerzijds zijn we opgelucht dat we weer naar huis mogen, anderzijds zijn we droevig dat dit alweer het einde is. What a ride it was… Vanavond geven we nog een keer gas, alvorens we afscheid nemen van al die mensen die ons  ondersteund en toegejuicht hebben de afgelopen vijf weken. Rest ons voor de laatste keer het glas te heffen, onze bunk in te duiken en om ons mentaal voorbereiden op de 36 uur durende rit terug naar Maastricht. Deze tour heeft ons veel gegeven. De band is nog hechter geworden, we hebben geleerd met elkaar te leven en hebben echt te gekke nieuwe herinneringen en vrienden gemaakt. Thuis gaan we niet stil zitten en meteen aan de slag voor album vijf!

THE END

---