Tourblog: Lesoir met Poolse prog-sterren Riverside door Europa

Strakke planningen, daar zijn we inmiddels in getraind. Met uitzondering van een enkele kleinigheid, is de eerste helft van onze trip tot nu toe behoorlijk voorspoedig en succesvol verlopen. Lesoir in Europa. We zagen en deden al veel de afgelopen 10 jaar, ook stukjes van Europa. Maar vier weken giggen in heel het eigen continent is tot nu toe wel de max. Niet in de zin van het maximaal haalbare, het tegenovergestelde bedoelen we dan. Benieuwd naar de verhalen van de eerste helft van onze tour? Lees verder!

Eigenlijk nog maar heel recent, op 8 januari om precies te zijn, krijgen we de definitieve ‘go’ om met Riverside mee te reizen als support van de tweede Wasteland Europe tour.
Groot nieuws. Toch? Uhhh, jazeker! Deze kans laten we niet liggen. Maar eerst wel nog even een paar essentiële zaken regelen. Zoals het vrijmaken van de agenda’s, het organiseren van vervoer (mininightliner.be check it out!) en op zoek naar wat externe financiering via subsidies. Alles lukt en het gaat zo snel. Want hier staan we dan. 22 maart om 9 uur ‘s morgens (UK time), op de zoveelste parking, alweer op de helft van onze reis.

POOLSE HOOFDROLSPELER RIVERSIDE
De Poolse band Riverside geldt al jaren als een van de hoofdrolspelers in de hedendaagse prog en artrock. Met hun gestage groei als band in de scene en vooral ook met hun hoogwaardige muzikale kwaliteiten is Riverside voor ons een grote inspiratiebron. Terecht uiten we dan ook ieder avond onze dankbaarheid aan het publiek voor deze kans. En daarnaast is het oprecht erg leuk om met de Poolse mannen onderweg te zijn; we worden omarmd en ook succes wordt ons van harte gegund.

Nu staan we hier in Donington, Leicestershire. Vandaag maken we een kleine detour om te lunchen met vriend en producer John Cornfield die deze week toevallig met zijn zoon te vinden is op de racetrack in Donington Park. Lekker! Even iets anders dan de binnenkant van een donkere venue, een welkome afwisseling. En het is altijd leuk om John te zien, niet alleen voor zakelijke aangelegenheden. Wat overigens niet betekent dat we geen zaken hebben besproken vanochtend ;-).

Videocompilatie:

AFTRAP IN PRAAG
We vertrekken nu naar Leeds voor de tweede show op het Britse eiland. We hebben inmiddels twaalf shows achter de rug. Het voelt als een eeuwigheid geleden sinds we de eerste show speelden in Praag in de Palac Akropolic op 6 maart. Die show was meteen een mega binnenkomer. Voor het publiek als ook zeker voor onszelf; want hoe zouden de fervente Riverside-fans op Lesoir reageren? No one knows yet! Maar na vandaag weten we dat dit wel goed zit. Met een beetje geluk mogen ook wij rekenen op wat nieuwe fans, in ieder geval wel als het publiek in Praag het gemiddelde type concertganger van deze tour weerspiegelt. Praag blijkt de perfecte aftrap.

De dag erna vertrekken we richting Bratislava, de MMC Club. In 2015 speelden we hier ook al met Evergrey, de plek staat nog in ons geheugen gekerfd (dit vooral dankzij het slivovitz avontuur van Maartje destijds) en deze keer is het niet te doen in de club maar in de grote zaal. Het is een avond met een goed gevulde venue (Jack lives here!) en een zeer toffe respons van uiterst vriendelijke mensen. De verkoop van merchandise valt vanavond ook niet tegen. Wij zijn overigens in heel de Balkan verbaasd over de verkoop van onze geluidsdragers; ons beeld van de Oost-Europeanen blijkt wat dat betreft een vooroordeel te zijn geweest.

Waarin ook een vergissing is gemaakt, is de status van de nightliner waarmee Riverside reist. Het vervoermiddel is in het bezit van de band zelf, maar blijkt helaas niet helemaal hobbel-proof. In de avond tijdens het vertrek uit Bratislava, slaat het noodlot toe. De nightliner rijdt niet meer. Een specifiek onderdeel is kapot en ter plekke niet te repareren. Het zou zo maar eens 48 uur kunnen kosten om dit te laten vervangen. Morgen is dan wel een off-day, desalniettemin moet er tanden bijgezet worden om oplossingen te vinden. Wij kunnen met onze eigen mini-nightliner wel gewoon doorrijden, maar zonder Riverside ook voor ons geen show.

Wij reizen die avond alvast vooruit naar Boedapest, daar is een fijne parking voor ons voorzien en aangezien het weer meezit, lijkt ons dit een ideale locatie om onze vrije dag door te brengen.

BOEDAPEST
Boedapest is een fantastische stad. De hele dag hangen we de toerist uit. We doen flink wat sightseeing, bezoeken de Irish pub – waar Eleën en Maartje op de bardame na letterlijk de enige vrouwen zijn tussen wel zeer temperamentvolle Ieren – en gaan voor een goede maaltijd naar een lokaal restaurant om uiteindelijk redelijk kansloos te eindigen in een of andere discotheek (ROBOT Instant) waar ze de top-100 discoklassiekers goed in de smiezen hebben. Voetjes van de vloer! Zelfs Wouter doet een bescheiden dansje. Ondertussen horen we dat Riverside ook onderweg is. Gelukkig. Voor de komende dagen met een gewone touringcar, en ondertussen wordt achter de schermen druk verder gezocht naar een nog wat degelijker transportmiddel.

De volgende dag blijkt dat Pieter Smit de reddende engel gaat zijn vanaf Ljubljana, én dat de show in de A38 in Boedapest is uitverkocht! Die boot jongens, we kennen de verhalen en zagen de foto’s, maar in real life overtreft het alles. De backstage area bevindt zich in de oude machinekamer, met de oude motor als eyecatcher, en is uitgerust met een artiestenbar mét barista die de hele dag de meeste verrukkelijke koffiecreaties voor ons maakt. ‘Hospitality all-in; a well-fed band is a joy on stage!’ Onze show deze avond is te gek en vol gezonde energie vertrekken we richting Boekarest voor ons eerste Balkanfestival.

ROEMEENSE URBEX-TRIP
Touren is reizen. Eindeloze wegen. Eindeloze vergezichten. Met de opkomende zon, voor wie van ons vroeg wakker is. Landen als Roemenië en Bulgarije zijn geen straf voor je ogen, voor wie een beetje door het zwerfafval langs de wegen kan kijken. De weg naar Roemenië is een grote urbex-trip. Grote verlaten fabrieken in het landschap, afgewisseld met boerderijtjes waaraan je kunt aflezen dat het familievermogen duidelijk niet in de stenen maar in de hoeveelheid schapen zit.

Aangekomen in Boekarest spelen we op het Soundart Festival; 750 man in de tent, en wij zijn de laatste act voor Riverside! De show wordt live gestreamd en de reacties online én offline zijn hartverwarmend. Een fantastisch verjaardagsfeestje voor Maartje; het publiek zingt happy birthday… zomaar, uit het niets. Wow!

STUITEREN RICHTING SOFIA
De dag erna is weer een off-day en we besluiten om na een lunch en biertje in de zon – thuis sneeuwt het dat moment horen we – alvast richting Sofia te vertrekken. De trip naar Sofia is een grote stuiterbedoening. Geen autosnelweg en de trip duurt langer dan gedacht. Geen avondje uit in Sofia maar een (heerlijk!) lokaal restaurantje op de route. En vervolgens tientallen meters aan losgeklopte darm… Eenmaal aangekomen in Sofia is de nood dan ook hoog en de zoektocht naar het toilet wordt gestart. Het is 2 uur ’s nachts. Onze parking bij het overheidsgebouw biedt uitkomst. De parkeerwachter toont ons de weg langs de portier in het gebouw, en daarmee is de dreiging maar nét op tijd geweken.

Bulgarije. We waren er nog nooit en dachten er ook nooit over na. Maar wat een mooi land, en wat een mooie stad is Sofia! Het is bruisend en er wordt hard gewerkt om er nóg iets mooiers van te maken. De stad vernieuwt wegen en (monumentale) gebouwen, en achter ramen en deuren en in de etalages van de winkelstraatjes zie je duidelijk dat de inwoners hun steentje bijdragen door het tonen van ondernemerschap en creativiteit. We’ll be back Sofia! Al dan niet als toerist.

De show die avond is weer volle bak. Het jeugdige publiek is opvallend, en de passie die deze bezoekers uitstralen is ongekend. De handen gaan vanaf de inzet van het eerste nummer in de lucht en er wordt keihard meegezongen. Ook hier zie je dat Riverside met recht de progtrots van het oosten is. Tot verbazing en tot groot genoegen van de band zelf. Dit, evenals het jonge publiek, valt hen op en we praten erover. Een nieuwe markt openbaart zich en nieuwe ideeën worden geboren. Zo moet het zijn. Jan Raikovic heeft gelijk. De Balkan heeft de toekomst.

FATAAL ONGELUK IN SERVIË
Op naar Servië. We hebben een monstertrip voor de boeg. We verlaten de EU, dat betekent dat we het ATA-carnet uit de tas moeten halen. Enig oponthoud aan de grens én een trip van 550 kilometer zouden wel eens veel tijd in beslag kunnen nemen. Maar uiteindelijk is het niet de douane of de afstand die impact maakt, maar een ongeluk op de snelweg waar we in verzeild raken. Vlak voor ons wordt een vrachtwagenchauffeur met panne van de weg geschept door een bus. Het is waarschijnlijk de panikerende buschauffeur die ons doet stoppen en om hulp vraagt. Jurgen, onze tech, chauffeur en inmiddels ons zesde bandlid, stapt uit en neemt polshoogte. Wat er precies gebeurde was op dat moment onduidelijk, even later realiseren we ons dat we wegrijden van ongeval met dodelijke afloop. Een zwaargewonde man wordt meegenomen door de ambulance. We worden met beide voeten even steevast terug aan de grond genageld.

De volgende dag komen we aan in Belgrado. Vanwege de moeilijke bereikbaarheid van de zaal met groot vervoer in het stadscentrum, doen we een cross-load vanaf een parking buiten de stad en worden met kleinere busjes naar de venue gebracht. Vorig jaar zouden we al in Belgrado hebben gespeeld, ware het niet dat één van Lesoirs bandleden (we noemen even geen naam ;-)) die Balkan tour begon met een verlopen paspoort en we de show in Belgrado moesten cancelen. We hebben dus iets goed te maken hier! De show van vanavond is geregeld door promotor en inmiddels onze vriend Jan Raikovic, een superdude met een hart van goud. We worden met open armen ontvangen en de hospitality is hier Balkan style: overdadig en keuzerijk. De show is intens, en onze vinyl vliegt de deur uit.
Dankjewel Jan!!

MAGNA CARTA IN LJUBLJANA
We rijden door naar Ljubljana, de hoofdstad van Slovenië. Vanavond verkopen we geen merchandise. In Slovenië hanteren ze namelijk magna carta, wat zoveel betekent dat er alleen via een externe partij verkocht kan worden welke een percentage van je winst neemt. Daarnaast moet je over ieder verkocht item 20% belasting betalen en ter plekke achterlaten. Met veel pijn en moeite kun je die belasting in eigen land weer terugvorderen. Te veel gedoe, te weinig winstmarge. Riverside slaat ook over. De band is in haar nopjes want de Pieter Smit nightliner is gearriveerd! De crewleden weten dat ze vannacht eindelijk weer horizontaal zullen liggen en daarmee zal iedereen vanaf morgen weer een beetje meer uitgeslapen zijn. De zaal van vanavond is groot, doch goedgevuld. Het podium is mega, en we hebben zowaar bewegingsruimte op het podium. Inmiddels zijn we getraind in compact spelen, dus we zijn vandaag een beetje uit onze comfortzone, vreemd genoeg.

De volgende show is over twee dagen in Rome en Pieter Smit heeft een depot halverwege de route in Verona. Beide travel parties besluiten de vrije dag daar te spenderen. Dit doen we met wasjes, bier, BBQ, een potje voetbal en een cursus wodka drinken. Wodka, connecting people…

ROME EN MILAAN
Met een kater van hier tot Tokio arriveren we een dag later in Rome. Italië schijnt op het moment geplaagd te worden door inbraken in bussen, dus we zijn on high alert. Gelukkig valt alles reuze mee. Het weer is perfect, het zonnetje schijnt, de zaal heeft een fijne binnentuin en goede koffie. Langzaamaan vertrekt de kater en krijgen we weer energie. Vanavond is het wederom full-house en daar de verkoop van merch onze bron van inkomsten is en we een dag hebben moeten skippen in Ljubljana, zijn we erop gebrand om de best mogelijke show te geven. We beginnen om 21.00 uur, een lekkere late showtime, en vanaf het eerste nummer is het raak. De Italianen laten van zich horen en wij worden letterlijk omvergeblazen door een uitzinnig publiek. ‘The vibe is present tonight!’ Italië…. we moeten hier terugkomen.

De volgende dag spelen we in Milaan. Deze pop-upachtige setting doet in de zomermaanden ook dienst als locatie voor buitenconcerten. Het heeft iets van een festivalsetting. De buschauffeur van Riverside weet ons te vertellen dat De Staat hier ook heeft gespeeld en de tent had afgebroken…nice! Vandaag is het ook matchday met AC tegen Inter Milan, en we verwachten niet bijster veel van de opkomst. Hoe fout kunnen we het hebben. De deuren gaan open, het zaaltje stroomt vol en Italië stelt wederom niet teleur!

TO TOU(DE)LOUSE
We zijn deze morgen alweer vroeg opgestaan om richting Toulouse te vertrekken. Een lange rit van 800 kilometer hebben we vandaag te gaan. Maar het uitzicht maakt heel veel goed. We rijden een flink stuk langs de kust en passeren Monaco, Cannes en Nice. Het is inmiddels maandag 18 maart en we zijn nu 13 dagen onderweg. Le Rex heet de zaal van vanavond. In 2013 deden wij een tour door Frankrijk met The Gathering en dat waren de best verzorgde shows in de carrière van Lesoir. De verwachtingen zijn daarom hooggespannen. De deceptie vanmiddag bij aankomst is echter groot. Alle toiletten zijn verstopt, en de douche is overgelopen. Alles stinkt naar putlucht en de backstage is een waterballet. Na wat Pools gevloek worden er vlot oplossingen gevonden en het restaurant naast de venue wordt omgetoverd tot kleedkamer voor beide bands. Later volgen nog een paar extra ‘kurva, kurva’s!’ van de crew want de lichtshow bij Riverside valt uit bij het eerste nummer.

Niemand die het merkt. De mannen zijn zo snel en plichtsgetrouw; duidelijk is wat een goede crew voor een band kan betekenen. Niet alleen tijdens de show, ook ervoor en erna zien wij het werk dat er iedere dag weer wordt verzet. Letterlijk alles wat de band meesleept weegt een ton en de hoeveelheid aan materiaal is gewoon ongelooflijk. Hoe klote de load-in en load-out soms is met te steile trappetjes, liften die niet werken en lokale stagehands die niet altijd geestelijk of fysiek aanwezig zijn, de crew van Riverside is altijd op tijd klaar met opbouw en soundcheck, en het geluid is iedere avond om door een ringetje te halen. De show ‘s avonds is wederom degelijk en de zaal is echt goed gevuld, en dat voor een maandag!

De volgende dag spelen we in Cognac. Wij nippen van deze ‘enige parfum die je kunt drinken’, zo vertelt ons de grand chef van de venue. Hij overhandigt ons een flesje na een mooie show. Bij aankomst werden we al verwelkomd met een uitstekende lunch en een koelkast gevuld met lokale biertjes. Het diner was extraordinaire… zo kennen we jullie weer Frankrijk! Vanavond is tevens de laatste show met Wouter op drums. Onze vaste drummer Bob is net papa geworden en kon daarom niet de hele tour meemaken. Gelukkig vonden we in Wouter een fijne vervanger. Beest on stage, relaxed off stage. Bedankt Wouter!

FERRY NAAR DE UK VOOR DEEL 2
De volgende dag vertrekken we vroeg naar Dieppe. Onderweg zetten we Wouter af op het station van Tours en als alles meezit, zitten we binnen 4 uur op een ferry richting Newhaven. Ware het niet dat er een vloek rust op Lesoir als het gaat om het halen van de ferry. Een verkeerd geboekt ticket, een klapband, benzine op, roadworks en file… you name it. We hebben echt alles al meegemaakt. Vandaag is het de douane. Controle, gewoon op de snelweg in Frankrijk, nét nadat we Wouter hebben afgezet. Tu est Hollandais? Oui. Cannabis? Non. Ongevraagd duiken, na een full body search van ieder van ons, drie mannen de camper in. Alles wordt omgegooid en uitgekamd. Men neemt de tijd. Er wordt wat zeik gemaakt om het merchandise-geld dat we bij ons hebben. Of het meer dan €10.000 is. ‘Mais non.’ ‘We wish…’ We zuchten en tellen tot tien. Meer dan één keer. Pfffff. Een half uur later mogen we weg en de kleine marge die we hebben in de planning, is verdwenen. Tel daar een ongeluk en mist op de weg bij op en je raadt het al…

We maken een detour naar Calais en arriveren na een trip van meer dan een etmaal eindelijk in de UK, waar we Bob treffen in het fantastische Bristol. Dat maakt een hoop goed. Het is fijn om weer compleet te zijn! Op naar de tweede helft van de Wasteland tour, met UK, Nederland en Scandinavië nog in het verschiet.

Wordt vervolgd

---