Toto in 013, foto Erik Luyten
Weer een Brabants onderonsje. Voor Never Mind The Hype gaan wij, Niek en Joep, naar shows waar je ons normaliter niet snel zo verwachten. Eerder gingen we naar Slayer om verslag uit te brengen, ditmaal staat Toto op het programma. Je kent ze natuurlijk van ’s werelds meest epische hit Africa. Toto heeft vorig jaar een nieuw album uitgebracht dus is op wereldtournee. Ze spelen twee dagen achter elkaar in een uitverkocht 013 en wij mogen erbij zijn.
Tekst Joep Schmitz en Erik Bus, foto’s Erik Luyten
Niek is ziek en moet helaas op het laatste moment aftaaien. Dus moet Joep op zoek naar iemand die hem alsnog zou kunnen helpen deze recensie tot een goed einde te brengen. Nou is Tilburg één groot dorp en alle muzikanten kennen elkaar, dus een vervanger is snel gevonden. Naast muzikale “collega’s” zijn er ook een aantal collega’s bij iets anders. Niek (Afterpartees), Joep (Cairo Liberation Front), Malenzie en Erik (The Black Marble Selection) en Thomas (PingPongPoëzie) werk(t)en allen samen bij een afvalverwerkingsbedrijf in Tilburg. Joep belt naar Erik om te vragen of hij mee gaat. Hij klinkt nogal verward omdat hij ligt te slapen op de bank… Maar een middagdutje is gedoogd in de week na carnaval.
Toto in 013, foto Erik Luyten
We spreken een half uur voor aanvang af bij 013, kaartjes opgepikt; er is geen weg meer terug. Wij gaan naar Toto. Het eerste dat ons opvalt zijn de kale 50-plussers waar we over heen moeten duiken om bij een kluisje te komen voor onze jassen. Het balkon lijkt ons wel een goede staanplaats, daar gaan we achter de bestuurders van de volglichten staan. Je weet wel, die je ook in de intro van de James Bond films ziet.
Toto in 013, foto Erik Luyten
De intromuziek begint en een lichtprojectie schijnt op het witte doek dat het gehele podium bedekt. Waar dat doek zou moeten vallen zodra de band Running Out of Time (zie hieronder), de titeltrack van het laatste album XIV inzet, blijft het hangen. Andere bands zouden in deze situatie in paniek schieten, maar frontman Joseph Williams lost het probleem op en trekt het doek zelf open alsof het zijn eigen gordijn van z’n slaapkamer is.
De valse start deert het publiek niet, want als gitaarvirtuoos Steve Lukather de eerste akkoorden van I’ll Supply The Love inzet, wordt er voluit meegeklapt. De avond kan niet stuk. Ook niet voor ons, want wij zien Gandalf glijden over de hals van z’n basgitaar. We hebben naderhand research gedaan en Gandalf (echte naam Leland Sklar) blijkt een echte legende te zijn. Denk aan samenwerkingen met Phil Collins, The Doors, Diana Ross en Dolly Parton (voor compleet overzicht, zie zijn Wikipedia-pagina). Sick!
Gandalf in 013, foto Erik Luyten
Bij het nummer Stranger in Town neemt toetsenist David Paich de leadvocals van Williams over en voert een toneelact op, zie hier, die niet erg veel toevoegt aan de show. Wat wel heel veel toevoegt is hoe goed Williams bij stem was. De 55 jarige klinkt nog exact hetzelfde als op de platen die wij van de radio kennen. Loepzuiver. Datzelfde geldt voor de backing vocals. Bij megahit Hold The Line schuift zangeres Jenny Douglas op de voorgrond en gaat een duet aan met Williams. Ondertussen schuurt ze ook nog tegen Gandalf aan. Hij bewijst wederom dat hij een legend is.
Toto in 013, foto Erik Luyten
Alle nummers van Toto klinken als hits, ook al kennen we ze niet. Ze spelen zelfs vier nummers van het nieuwe album. Burn is het favorietje van Joep. Luister hier hoe schtevig en episch die is. Eigenlijk is al het materiaal van Toto schtevig. Verder is het tof dat Georgy Porgy, het meest funky nummer van de set, wordt opgedragen aan de pas overleden Maurice White van Earth, Wind & Fire.
Toto in 013, foto Erik Luyten
Het publiek is vrij muf en komt eigenlijk pas los bij Without Your Love, het laatste half uur van de set. In datzelfde half uur volgt ook Rosanna. En natuurlijk is het allerlaatste deuntje deze (hieronder). Toto weet het maximale uit hun monsterhit te halen en verlengt het nummer 10 minuten zodat er plek is voor meezingmomenten en een lange percussiesolo. Africa live zien is van ons afvinklijstje, sick!
Toto is fucking goed. Daar valt niet over te twisten. Williams is goed bij stem, het publieksparticipatiegehalte ligt hoog, nummers worden vlekkeloos aan elkaar gespeeld, de lichtshow is bombastisch om epilepsie van te krijgen en we zien 10 sicke gitaarsolo’s, 2 drumsolo’s, 1 percussiesolo, 1 pianosolo en een ballad. De show heeft alle ingrediënten en clichés om de beste rockshow te zijn die we ooit hebben gezien, maar daar ligt ook het probleem. Alles is zo goed en zo gelikt dat het na een uur saai begint te worden, en dan moeten we nog bijna een uur wachten tot Africa. Bij hitmachine Toto is geen straaltje van rock ’n’ roll te bekennen en dat vinden we jammer, maar eigenlijk hadden we dat van tevoren al kunnen weten. Desondanks zijn we een mooie ervaring rijker, alleen de schtevigheid en epische momenten waren voor ons af en toe te veel van het goede.
Toto in 013, foto Erik Luyten
Voor je dosis vuigheid: op 4 maart spelen Sex Jams, The Black Cult en Bounty Island in de Hall of Fame.
Xx Erik en Joep
PS: Stop Loving You hebben ze niet gespeeld en van de acht bandleden droegen vier een zonnebril.
PS 2: Het geluid in 013 was erg goed.
PS 3: De foto’s zijn van Erik Luyten (meer foto’s in de galerij!)
PS 4: check de carnavalsingle van Erik, “Ik ben een ping pong bal”.
Nog geen reacties!
Er zijn nog geen reacties geplaatst.