Dat Corey Taylor een druk baasje is, moge duidelijk zijn. Twee bands runnen, die beide flinke bekendheid in de heavy wereld hebben verdiend, dat lukt niet iedere muzikant. Met zowel Slipknot als Stone Sour heeft Taylor goud in handen. Laatstgenoemde doet vanavond het Klokgebouw in Eindhoven aan, en het wordt al snel duidelijk dat Corey ook op het podium flink wat energie kwijt moet. Iets dat zeer aanstekelijk werkt op het aanwezige publiek.
Tekst: Tamara Scholten, fotografie: Roy Wolters
THE PRETTY RECKLESS:
‘HOLLAND!’ Zangeres Taylor Momsen maakt in ieder geval duidelijk dat ze weet in welk land ze speelt, bij aanvang van ieder nummer roept ze dit door de zaal. Een zaal die al vroeg goed gevuld staat voor de blonde frontvrouw en haar band. Aan fans geen gebrek, zo is vanaf het eerste nummer duidelijk. Momsen krijgt het publiek wel aan het zingen en klappen. Helaas blijft het daar qua interactie verder wel bij. Een groot contrast met de amicale en energieke Corey Taylor die even later het podium betreedt.
Ze heeft een fijne; getalenteerde band achter zich die zich direct laat zien. Ben Phillips bouwt al in het eerste nummer een flinke gitaarsolo en het publiek staat flink te genieten. Bij eerste hit ‘Make Me Wanna Die’ wordt dat nog meer duidelijk, de zaal draagt het nummer en dit enthousiasme slaat over. Momsen heeft een prettige stem maar na een aantal nummers is het trucje wel aardig duidelijk. Haar stem begint nasaler te klinken en qua zang-opbouw lijken de nummers erg veel op elkaar. Weinig afwisseling in stemming en sfeer en veel lange, loze stiltes tussen de nummers. Hierdoor is de dynamiek in de show ver te zoeken.
Bij ‘Sweet Thing’ wordt het eindelijk interessanter als gitarist Ben Phillips ineens een verdienstelijke tweede stem levert en zo het patroon van de zang van Momsen even doorbreekt. Een welkome afwisseling. Als voorprogramma doet de band het goed, al heeft TPR moeite om een uur vol te krijgen.
STONE SOUR
30 minuten later stormt Corey Taylor met band het podium op. Als een volleerde energieke stuiterbal danst hij het podium over en zet meteen de toon van de avond qua tempo en energie. ‘Taipei Person/Allah Tea’ wordt ingeluid met vuurwerk én Taylor die een enorm confettikanon bestuurt (met een enorme blije bakkes als een klein kind in de speelgoedwinkel). Hierna volgt met ‘Knievel has Landed’ nog een nummer van het nieuwe album Hydrograd. Gelukkig bestaat de set niet louter uit nieuw materiaal en maakt Stone Sour genoeg uitstapjes naar ouder werk. Dat geeft een fijne mix.
In een van de vele praatjes bekent Taylor wat ziek te zijn en last te hebben van keelproblemen. Hier is echter weinig tot niets van te merken, hij haalt nagenoeg alle noten met veel overtuiging. Aan het eind van het concert hoor je hem hoesten in de coulissen (microfoon nog aan?) en wordt toch duidelijk hoe erg zijn keel eraan toe is. Des te meer respect voor het feit dat hij het ruim anderhalf uur durende concert heeft volgemaakt, zonder veel in te boeten aan zangkwaliteit.
De altijd zeer spraakzame Taylor geniet duidelijk van het enthousiasme van het Eindhovense publiek. De zanger laat merken erg blij te zijn weer in Nederland te spelen en het publiek smult van de muziek en de vibe van de Amerikaanse muzikanten. Er wordt gemosht, gecrowdsurft en – natuurlijk – luidkeels meegezongen met de grootste hits van de band. ‘Of het publiek zin heeft in ‘wat nieuws’ van Stone Sour’? Ja hoor en zeker als de band ‘Say You Haunt Me’ aftrapt met het intro van ‘Walking on the Moon’ van The Police. De overgang naar ‘Say You Haunt Me’ blijkt erg goed te passen en werkt zeer aanstekelijk. Voor het eerst zingt het publiek luidkeels mee om de groep bij te staan.
De gewone set wordt afgesloten met misschien wel grootste commerciële hit van de band: ‘Through Glass’. Het is een wat steviger versie van de hit met net wat meer tempo en dat maakt het juist zo fijn om te beluisteren. De muzikanten laten zien meer te kunnen dan binnen de lijntjes te kleuren. Stone Sour sluit de toegift af met ‘Fabuless’. Bij de aankondiging zie je Taylor met een enorme glimlach het publiek opjutten en twee seconden stijgen enorme ‘skydancers’ op het podium op die, samen met het laatste restantje vuurwerk en een veel te vrolijke, over het podium rennende Corey Taylor, het plaatje van de avond compleet maken.
Stone Sour bewijst zich, met grote hoofdrol voor zanger Taylor, als een erg goed ingespeelde en energieke live-act. Het enthousiaste publiek zorgde voor de perfecte stemming. Het is naturlijk altijd jammer als een aantal favoriete nummers niet gespeeld worden (zoals Bother bijvoorbeeld), maar deze mix van nieuwer en oud materiaal zorgt voor een heel prettig concert.
Stone Sour in het Klokgebouw Eindhoven, foto Roy Wolters
Nog geen reacties!
Er zijn nog geen reacties geplaatst.