Soul Grip, foto Peter Baele

Foto Peter Baele, lay-out Rien Van Dingenen

Late in the game… nu Soul Grip het einde aankondigt, voelen we pas echt hoe zonde het is dat we dit Gentse vijftal gaan verliezen. Het is niet zo dat we nooit eerder naar de groep luisterden, Soul Grip bestaat al sinds 2014 en via kwaliteitslabel Consouling Sounds kwamen meerdere blackened post-metalreleases tot ons. Maar op de een of andere manier zijn we de groep nooit tegen het live gelopen en hebben we ze ook op plaat onvoldoende liefde gegeven. Merde! Gelukkig luiden ze dat einde nog even majestueus uit met deze klasse EP, die is opgenomen in de Much Luv Studio van Tim De Gieter (o.a. Amenra, Doodseskader).

Door Ingmar Griffioen

De Sleep EP begint met het acht-en-een-halve minuut durende titelnummer, waarin Soul Grip de fans eerst lijkt te troosten – en haast in slaap sust – “slowly sinking…into salvation” en we halverwege ook nog een beste proggy gitaarsolo krijgen (dankzij Stefan De Graef van Psychonaut). Zo schoon! Op de achtergrond voert de post-metal de boventoon, maar met ook de tweede stem van Manuel Remmerie (Cobra The Impaler) is Sleep toch een weemoedige tranentrekker van formaat geworden. Maar daar is dit dan ook de gelegenheid voor.

Op Release Me krijgen dan alle demonen de vrijheid en horen we nog eens wat een onverbiddelijke metalgroep Soul Grip is/was. Met verbluffende, atmosferische gitaar tapijten en die grunts klinken als de doodstrijd van een verwonde beer. Heeerlijk dus. Zonder die hele covid-fuckup hadden we trouwens een heel Soul Grip-album gekregen, maar helaas, zoals zoveel dit jaaar… out the window. Gelukkig is deze EP ook niet voor de poes, de tering zeg. Fucking hell, support die gasten nog even! Bijvoorbeeld via de Bandcamp hieronder. En laten we hopen dat we deze muzikanten in 2021 in andere formaties terug zien.

Artikel gaat verder onder de Sleep EP:

Band statement:
As a result of the covid pandemic, we were unable to follow the procedure we had planned out to record a new full album last April. Instead, we decided to write 2 new ‘quarantine’ songs and record them all by ourselves in our rehearsal room. The
tracks were inspired, both musically and lyrically, by the recent events this world has to deal with. Consequently, they represent two very opposite sides of living through quarantine: the quiet, the calm, the isolation, the melancholy. Opposed to the rage, the anger, the hopelessness, the frustration.

Not only will this release remain an important outcome of a weird and chaotic period in time, it also represents the ending of a chapter in our lives. Throughout the process of finishing this EP, it became clear that visions on the future of our band were not lining up, on many levels. Realizing we’d rather end this on a high note, we decided this would become our last offer.

We have so many people to thank for sticking with us and help us be what we wanted to be.
We are forever grateful.

Laatste album Not Ever verscheen in 2018 bij Consouling Sounds:


Deel dit artikel