The Afterveins op Sleazefest, foto Ingmar Griffioen

The Afterveins op Sleazefest, foto Ingmar Griffioen

Shit: Slechte berichten uit het Rotterdamse, waar The Afterveins het bijltje erbij neergooit. We zagen de band grillige, vurige shows geven en vooral intens jammen van de Grote Prijs van Nederland en Popronde tot Sleazefest en Into The Great Wide Open. De pijp is echter leeg voor het trio, dat wel twee sterke platen achterlaat en de enige meevaller is verder dat ze nog een afscheidsshow doen met de geweldige Night Beats op vrijdag 17 juni in Rotown, Rotterdam.

Gitarist Xander van Dijck zit een beetje in de put en reageert:
“We hebben er allemaal gigantisch veel van geleerd en aan gehad. Zo’n keuze als deze hoop je nooit te moeten maken maar we hebben één hele mooie gedachte in ons hoofd: we kwamen als vrienden bij elkaar en we zullen ook als vrienden uit elkaar gaan. Een mooi knallend einde van een tijd die we nooit meer zullen vergeten.”

Bekende Rotterdammer Jasper Willems baalt er ook van en schreef onderstaande bericht:

Maar eerst die eerste plaat nog eens:

Ik vind het zo ontzettend jammer dat The Afterveins stoppen. Zij waren eens te meer het bewijs hoe snel het kan gaan met een bandje. Zag ze voor het eerst in Roodkapje, vier jaar geleden. Toen hadden ze nog een keyboard mee, wat eigenlijk totaal niet paste bij de noisy liedjes die ze toen speelden. Toch mocht ik die koddigheid en puurheid wel. Plus de liedjes en die onnozele energie, en vooral ook hoe enthousiast Xander over muziek kon praten. Deze band had ontzettende jeuk om heel snel goed te worden, en tot mijn eigen verbazing lukte het ze binnen de kortste keren.

Die eerste releaseshow in Rotown gaat in de boeken als een van de gaafste optredens die ik daar zag. The Afterveins balanceerden continu op het punt van uit elkaar vallen, maar het ging telkens weer net een tandje sneller, harder en dynamischer. Ze konden je omver maaien met psychedelisch geweld, maar ook een prachtig puur, dissonant popliedje schrijven, zoals (mijn persoonlijke favoriet) The Places. Muzikaal in het verlengde van de beste R.E.M.-platen, en de smachtende zangdelivery van Maks op standje Roy Orbison. Het is gewoon zo’n song die iedereen moet horen.

Ik wens Xander, Aswin en Maks bij deze veel succes bij toekomstige projecten…bedankt, it’s been one helluva ride!

PS, ze gaan nog een keer spelen: samen met Night Beats in Rotown op 17 juni. Wees daar in elk geval bij!



Deel dit artikel