The Gaslight Anthem in 013, foto: Dani Silva
Het is 37 graden. Tilburg flikkert in het gekleurde knipperlicht van de kermis en de pompende bassen van de attracties en biertenten worden bijwijlen onderbroken door doodskreten van mensen die zich van gruwelijke hoogtes naar beneden laten storten in iets wat ‘The Tower’ heet. Wij en een paar duizend anderen zijn hier vanavond voor een andere attractie. The Gaslight Anthem speelt zijn tien jaar geleden uitgekomen album The ’59 Sound in zijn geheel in 013.
Tekst: Lisa Gritter / Foto: Dani Silva
In Brabant krijg je altijd een warm welkom, maar vandaag verwelkomt 013 ons in een met een airco gekoelde zaal. Waarvoor onze dankbaarheid niet in woorden is uit te drukken. Met de helse temperaturen buiten leek een uitverkochte grote zaal de sauna te worden waar je nooit in wilde belanden, maar het valt gelukkig allemaal reuze mee. In ieder geval tijdens de twee supports. Als een volle zaal even later luidkeels staat mee te zingen met The Gaslight Anthem is het niet alleen de liefde voor deze band wat ons bindt, ook zweet plakt ons aan elkaar.
Matthew Ryan in 013, foto: Dani Silva
Opener Matthew Ryan is goed, maar houdt onze interesse niet lang vast. Tweede support Dave Hause doet dat al stukken beter en heeft wat fans in de zaal, maar het is toch vooral tijd uitzitten tot Brian Fallon en zijn band het podium betreden. Het is natuurlijk The Gaslight Anthem, niet een van Fallon’s side projects, maar dat is aan de uitstraling van de heren niet echt te zien. Het eerste uur wordt er weinig tot niets gezegd en titelsong The ’59 Sound komt wel erg snel voorbij. Ja, ze spelen alle nummers die we willen horen, maar hebben ze er zelf wel zin in?
The Gaslight Anthem in 013, foto: Dani Silva
We twijfelen. Vooral omdat er dus niks wordt gezegd en dat het geluid niet echt hard staat helpt ook niet mee. En wie is eigenlijk dat vijfde bandlid die meespeelt? Dan blijkt de frontman toch in te zijn voor een praatje. Terwijl hij een waaier van iemand in het publiek leent en een grapje vertelt roept iemand uit het publiek: “Play The ’59 Sound!”, waarop Fallon droog antwoordt: “We already did, where were you?” we lachen gezamenlijk en gemoedelijk.
The Gaslight Anthem in 013, foto: Dani Silva
The ’59 Sound is een album vol fan-favorieten en er wordt dan ook bijna non-stop luidkeels meegezongen. Als het gitaarloopje van Even Cowgirls Get The Blues wordt ingezet staan onze nekharen wel even omhoog en bij The Backseat wordt er zelfs in de uiterste hoekjes van de zaal gesprongen. Het publiek lijkt het dan ook echt enorm naar zijn zin te hebben, na afsluiter American Slang volgt luid applaus, en dat is uiteindelijk waar het om draait. Toch voelen wij het niet helemaal. Misschien kwamen we met te grote verwachtingen, heeft melancholie ons de das om gedaan of was het toch de hitte. Wij zagen een ontzettend goede band die alles speelden wat we wilden horen, maar voor echte spanning hadden we toch beter in The Tower kunnen gaan.
Nog geen reacties!
Er zijn nog geen reacties geplaatst.