Het Friese My Minds Mine en het Groninger Suffering Quota hebben de grindcore-handen stevig ineengeslagen. Deze puristen brengen hun old school grind-klanken alleen uit op vinyl – eerder gemeengoed dan uitzondering in die scene -, in de vorm van een nog geen tien minuten tellende split-EP met acht ziedende tracks. De plaat wordt 19 mei officieel losgelaten, maar voor die tijd kun je er al kennis mee maken via de stream die we op NMTH hosten. Die vind je onderaan. Eerst de review van:
Door Jurgen de Raad
Suffering Quota spint sinds 2009 zijn gevaarlijk springerige grindcore. De grind van het kwartet maakt striemende buitelingen, met invloeden uit hardcore, punk en death metal, en wordt messcherp en geroutineerd strak uit de zweterige doeken gedaan. Routine die deze ervaren rotten meenemen door het spelen bij andere heavy acts uit de Groninger scene, zoals Entrapment en Grinding Halt. Na een demo(-tape) en een split met Grinding Halt kwam in 2014 het titelloze full-length debuut uit.
Suffering Quota´s contributie voor de kakelverse split bestaat uit vier furieuze tracks die in een tijdsbestek van iets meer dan vier minuten er doorheen worden geragd. Rauw en spijkerhard, kort maar zeer krachtig en recht in het gezicht; grindcore in zijn pure vorm. Lekker live opgenomen, liet drummer Martin Kah weten, zonder enige opsmuk. Begintrack Infected dondert zo – net over de minuut heen durend – over je heen. Met de boosaardig brullende vokills van zanger Gerald Timmermans voorop, slaan licht bevreemdende akkoorden en typisch opfokkende drums in doeltreffende grind-songopzet op je in. Senseless Deaths tikt in amper twintig seconden de waanzin van het zinloos doden af. Komt zeker bij je binnen. Langste korte track Pressure On – zo´n anderhalve minuut – laat punkende hardcore-furie agressief collaboreren met gemeen prikkende blastbeats. Suffering Quota sluit dan af met meer hectische razernij in Fight Your Fight, waarbij de blasts zich nog even ferm laten gelden.
De grind-veteranen van My Minds Mine rammen al vanaf de tweede helft jaren negentig aan de weg en wisten ook internationaal aardig naam op te bouwen in de grindcore-scene (onder andere uitmondend in een Japanse tour). In de zomer van 2002 stopte de band, om na een afwezigheid van liefst tien jaar weer terug te keren. Tussentijds was (en is) driekwart van MMM betrokken bij Blood I Bleed, dus stilgezeten werd er allerminst. MMM tapt vooral uit meer basale, rechttoe rechtaan old school grind in de stijl van trendsetters als Napalm Death, Heresy of thrashcore pioniers S.O.B. Na onder andere twee full-lengths en meerdere splits, is er nu dus de split met de Groningers.
Daar waar Suffering Quota er in al zijn ongenadigheid al geen gras over laat groeien, veegt de immer recht op zijn doel afgaande zompige grindcore van de vier Friezen misschien nog wat meer de vloer met je aan. In een kleine vijf minuten is het veel en heerlijk rusteloos door maaien met blast-salvo´s. Blasts die aangevuld worden met een dosis hardcore punk, die er nog een beetje voor zorgt dat de boel in toom blijft. Maar het is toch vooral een afjagen wat de klok slaat. Na de verzengende veertig seconden-eruptie van Stones Of Oblivion is het gedeeltelijk doorstampen in een opgefokte hardcore-kadans bij Microsoft Warfare.
Behoorlijk gruizige baspartijen plakken in de vier tracks van My Minds Mine als dikke lijm vast aan vuige, vaak snelle, kort afgepaste gitaarriffs. Vocalist Wieger ´Rosco´Dijkstra geeft een soms bijna onmenselijke kant aan het geheel. Als een krankzinnige snijdt hij met zijn indringende krijs – vol opstandig punk-afgrijzen – dwars door de tracks heen. Dat hij daarbij nu en dan ook diepe grunts kan slaken, maakt het afrondende The Horror goed duidelijk: een opvallend donker nummer waarin Dijkstra´s lage strot dreigend contrasteert met zijn hogere krijs.
Zowel Suffering Quota als My Minds Mine komen in een kleine tien minuten met een hoogwaardige portie onvervalste grindcore. En die kraakt je volledig, zonder enige franje. Deze noordelijke alliantie neemt je te grazen met zijn aanstekelijke, tomeloze energie en grote effectieve stootkracht. Allemaal dus mogelijk in korte tijd!
De vinyl split-EP zal vanaf 19 mei verkrijgbaar zijn via Wolfsbane Records, gestoken in een fraai geïllustreerde hoes van de hand van kunstenaar Marald van Haasteren (bekend van artwork voor onder meer High on Fire, Kylesa en Ortega, dat hij recent nog op Roadburn exposeerde). De afbeelding symboliseert – heel punk/grindcore-toepasselijk voor de plaat – een rijke stinkerd die door gieren wordt kaalgevreten. De split is vanaf heden te beluisteren op Soundcloud (zie hieronder). Op 19 en 20 mei vinden achtereenvolgens in Alternative Rockcafe Mukkes in Leeuwarden en in de kelderbar van de Groninger Vera de album-releaseparty’s plaats.
Nog geen reacties!
Er zijn nog geen reacties geplaatst.