Wolves in the Throne Room @ Graveland festival 2024 Paul Verhagen Photography
Deathless Void @ Graveland festival 2024 Paul Verhagen Photography
In ons land zijn er een aantal kleine gespecialiseerde festivals, die het meer dan waard zijn eens te bezoeken. Een er van is Graveland Festival in Hoogeveen. Bescheiden, maar goed georganiseerd. Met altijd een interessante line-up en veel vaste bezoekers uit het hele land. Ook dit jaar was het weer dik aan op het terrein aan de Wijsterweg. Met op het podium een mooie mix van het beste uit de internationale death en black metalscene.
Tekst: Gijs Kamphuis / Fotografie: Paul Verhagen
VRIJDAG
“Wat is Hoogeveen eigenlijk een klein dorp.” Xoth-gitarist Woody Adler verbaast zich over de plaats waar hij nu met zijn bandmakkers is beland. De Amerikaanse thrashband is speciaal ingevlogen vanuit Seattle. De allereerste Europese show voor dit kwartet is in Drenthe. De snarenplukker zit na het optreden een biertje te drinken en vertelt dat hij toch op zijn minst een stad als Amsterdam had verwacht. Hij heeft zich duidelijk niet ingelezen. “Maar iedereen is wel super aardig hier”, haast hij zich te zeggen. Het optreden van Xoth solide. Verrassend genoeg heeft de band best een ‘Europees’ geluid. Ja hard, ja death metal, maar met fijne twin-gitaar solo’s die het geheel soms zelfs sprankelend maken. Het is op dit moment dan nog steeds vroeg en zonnig op het knusse metalfeest. Iets eerder heeft het Friese Deadspeak de dag geopend met een vurige set death metal. Daarna zorgt Deathless Void voor de eerste verrassing. De Amsterdammers vuren een knalharde set (post) black metal af die ondanks het vroege uur wel zeker land. Een brok urgentie. Wiegedoood-achtige passages en atmosferische momenten wisselen elkaar af. De nog jonge groep heeft enkel een naamloze ep uit, maar met dit niveau mag daar snel een volledig album bijkomen. Ook Wake overtuigt. De met Amerikaanse bravoure gebrachte mix van death en black metal is goed te verteren. Jammer dat het eerste buitje van de dag precies tijdens hun set zich aandient.
Vibe & Crowd @ Graveland festival 2024 Paul Verhagen Photography
DOOL @ Graveland festival 2024 Paul Verhagen Photography
Want het echte thema op de eerste dag Graveland is natuurlijk, hoe Hollands, het weer. Het KNMI geeft al de hele dag buien af, maar hoeveel regen er gaat vallen blijft gissen. Tot we met z’n allen in de drek staan tijdens Tsjuder en de set van Dool. De Rotterdamse dark rockband maakt de tongen los bij het publiek. ‘Veel te soft voor een festival als dit,’ Hoe het ook zij en wat je er ook van vindt, het publiek trotseert de regen voor Raven van Dorst en haar mannen. Op hun beurt geeft de band een sterke set terug. Met natuurlijk het nieuwe album The Shape Of Fluidity als leidraad, maar ook Killing Joke cover ‘Love Like Blood’. Dool maakt heavy rock voor de massa en daar is helemaal niets mis mee. Tsjuder geeft een verschroeiende set black metal weg. Dat met zoveel goddeloosheid niet ergens dichtbij de bliksem inslaat is nog verrassend. Het Noorse drietal speelt ongenadig hard en is messcherp. Het sterke laatste album Helvegr komt live prima uit de verf en het publiek gaat er volledig in mee. Jammer is wel dat de baslijnen van frontman Nag wat te zacht in de mix staan. Het felle gitaargeluid komt hierdoor wel beter door. Maar een beetje meer bas had toch fijn geweest. Het is de meest kwaadaardige set van de dag. Vijftig minuten puur satanisme, gaat er in als koek.
Tsjuder @ Graveland festival 2024 Paul Verhagen Photography
Darvaza @ Graveland festival 2024 Paul Verhagen Photography
Eerder op de dag is de melodieuze black metal van het Poolse In Twilight Embrace een pauzemuziekje. De band doet zijn best, maar er mist iets. Misschien is het omdat de zon er net even doorkomt of omdat zanger Ciprian Takomi in z’n cleane momenten klinkt als popband Scooter. Bij Darvaza is het wel aan voor het podium. Het internationaal georiënteerde gezelschap opereert grenzeloos maar heeft de muziek toch behoorlijk gekaderd. Degelijke black / death. Zonder poespas, maar met veel beleving gebracht. Het zelfde geldt voor Centinex dat enkel nekbrekers produceert. Veertig minuten onvervalste death metal. Goed voor lijf en leden. Tiamat laat als afsluiter van de dag nog maar eens horen waarom de band nog altijd tot de top van de doom metal behoord. Met hun speciale set met nummers van de succesalbums Clouds (1992) en Wildhoney (1994) pakken ze terug op die gloriedagen. De jaren negentig herleven vanavond. Vanaf opener In A Dream tot afsluiter Gaia is het een feest der herkening. Zanger Johan Edlund is goed bij stem en durft zelfs tegen het publiek te praten deze keer. Dat is ook wel eens anders geweest. Tiamat’s meest bekende is Whatever That Hurts. De song komt nog net zo hard binnen als dertig jaar geleden. Venijnig en groots. Licht symfonisch en altijd meeslepend. Het is helemaal niet gek dat dit, toen in die tijd, zo groot geworden is. Tijdloze melancholie is het. Een uur lang. Het pakt je op en zet je pas weer neer als de laatste toon is uitgestorven. Smaken verschillen uiteraard, maar dit is wel een van de beste bands dit weekend.
Centinex @ Graveland festival 2024 Paul Verhagen Photography
Gaerea @ Graveland festival 2024 Paul Verhagen Photography
Welke acts komen daar dan nog voor in aanmerking? Uiteraard hoofdact Carcass. Maar de groep die het meest indruk maakt dit weekend is toch wel Gaerea. Deze Portugezen bouwen al een aantal jaar gestaag aan een reputatie en bij elk optreden wordt het beter, feller en meer misantropisch. De black metal is ongenadig hard en adembenemend indrukwekkend. Het gemaskerde vijftal mixt het beste van alle mogelijke stijlen black metal die de popencyclopedie rijk is en doet dat met een energielevel dat constant in het rood staat. Er komt een nieuw album en met single World Alblaze krijgen we een venijnig voorproefje. De razende show is af en de band overtreft zichzelf wederom. De groep toert met The Wolves In The Throne Room en ook die geven een zeer fijne show weg. De Amerikanen openen met het furieuze Beholden To Clan van de laatste ep Crypt Of Ancestral Knowlege. Verrassend genoeg komt er van de laatste volledige plaat niets langs. De band valt terug op alle eerdere albums met als hoogtepunt het fantastische Queen Of The Borrowed Light van debuutalbum Diadem Of 12 Stars.
ZATERDAG
De opener op zaterdag is het Groningse Mortifero. De groep van en rond zangeres Michelle Bouma maakt dark folk. Ze maakt samen met twee gitaristen fijne akoestische nummers die niets met metal te maken hebben. Na een zware vrijdag is dit een prima begin. Met een bakje koffie in de zon zijn de vroege bezoekers best tevreden. Het occulte gedeelte van de show komt op dit tijdstip totaal niet uit de verf. Het uitgestalde vrijmarktkleedje met schedels, kaarsen en wierrook is nog wel sfeervol. De twee half naakte dames met duivelsmaskers hebben nul toegevoegde waarde. De lokale helden van Overruled knallen er hierna even een set speedmetal tegenaan die iedereen er weer aan herinnert dat ze op een metalfestival zijn. Het is een heerlijk half uurtje headbangen. De black metalsensatie van het moment is toch wel Helleruin. Na het album Devil, Death & Dark Arts is het balletje echt gaan rollen voor dit eenmansproject van Groninger Carchost. Live is er wel een volledige band opgetuigd en die stelt niet teleur. De duisternis treed binnen om iets over tweeën in Hoogeveen. Een verschroeiende set black metal met fijne atmosferische momenten doen je even alles vergeten.
Helleruin @ Graveland festival 2024 Paul Verhagen Photography
Mortiferum @ Graveland festival 2024 Paul Verhagen Photography
Het is fijn dat de organisatie wat houten vlonders heeft gelegd bij het podium en bij de bar. Ondanks dat, is het oppassen voor uitglijders en meerdere gympen kunnen na vandaag wel de afvalcontainer in. Maar het mag de pret zeker niet drukken want de sfeer is ouderwets gemoedelijk en ‘het hoort er nu eenmaal bij’. Terwijl het veld steeds voller wordt en de bekers bij stamtafels aan het horecadeel steeds hoger worden opgestapeld, verweeft het Amerikaanse Mortiferum daverende doom door z’n death metal heen. De sfeer is bedrukt en verstikkend. Met volledig dicht geplamuurde nummers is er geen ruimte voor zuurstof. Hard, uiterst effectief en voelbaar tot op het bot. Necrophobic mag laten horen waarom de band toch zo populair is. Het antwoord laat zich makkelijk raden. De nummers van de Zweden zijn hard, echt wel death metal maar ook verrassend toegankelijk en daarmee goed bereikbaar voor een groter publiek. Het mag dan ook geen verrassing heten dat de lijn bij de merchstand aan hun kant behoorlijk lang is, voor en na het optreden. Afsluiter Carcass gaat ook door voor de hoofdprijzen. Maar van een afsluiter van dit kaliber mag je ook niet minder verwachten. De Engelsen openen furieus met Buried Dreams en Kelly’s Meat Imporium. Het is toch altijd weer indrukwekkend hoe dit instituut altijd levert. Natuurlijk zit er wel eens een mindere show tussen, maar over het algemeen is het spelniveau en plezier gewoon hoog. Ook vanavond. Want Carcass is een dik uur genieten. Oude krakers zoals het onvermijdelijke Exhume To Consume en nieuwe werk van het Torn Arteries album wisselen elkaar af. Het publiek gaat voor een laatste maal compleet uit het dak. Graveland heeft in het overvolle festivallandschap zijn bestaansrecht allang bewezen. Geen gekkigheid, gewoon twee dagen underground metal, een knus en overzichtelijk terrein. Een tap, prima eten en een hoop gezelligheid. Meer moet dat niet zijn.
Carcass @ Graveland festival 2024 Paul Verhagen Photography
Nog geen reacties!
Er zijn nog geen reacties geplaatst.