Wij hebben slechts een minuutje nodig om te concluderen dat het nog jonge Grasnapolsky wel degelijk een uiterst charmant festival is. Bij aankomst in onze bungalow van het nabijgelegen park Landal Rabbit Hill staat met roze plakstrips de twitter hashtag #Gras15 vermeld op de ruit.
Op een voor ons achtergelaten nota op de keurig gedekte tafel staat de melding dat we een selfie met deze hashtag achter kunnen laten op twitter en daarmee kans maken op een verrassingsconcert in onze bungalow. Ook maken wij dan meteen kans op vrijkaartjes voor de editie van 2016. Daarnaast ligt een blocnote met roze hartvormige post it’s waarop de mensen leuke berichtjes achter kunnen laten en op de ramen of muren mogen plakken. Leuk voor alle vrijwilligers die al dit werk nauwkeurig voorbereid hebben.
Al snel wordt het voor ons duidelijk dat er door de toegewijde organisatie heel goed nagedacht is over de kleine details waardoor haar bezoekers zich al direct thuis voelen.
Centraal staat twee dagen live muziek en het randprogramma in en rondom het monumentale Radio Kootwijk gebouw op zaterdag en zondag, maar voor diegenen die gebruik gemaakt hebben van een geboekte bungalow en een passe-partout kaartje zijn reeds op vrijdag welkom op een fijne pre-party in het bungalowpark met DJ-sets van Norbert Pek, HNK en Falco Benz in het Landal Atrium en live muziek in het intieme Amfitheater. Het is wel eventjes wennen, een optreden meepikken terwijl we met onze schoenen in de sneeuw staan. Het is immers hartje winter en dus behoorlijk koud, maar verspreid over de bankjes van het Amfitheater liggen dekentjes waar mensen gretig gebruik van maken door zichzelf hieraan op te warmen. Ook staat er een bar naast het podium waar glühwein geserveerd wordt. Andere mensen houden zichzelf weer warm door mee te dansen op de aanstekelijke folk en elektronica van het Amsterdamse gezelschap NO NINJA AM I, de eerste live band die wij dit weekend tegen komen.
No Ninja Am I | Landal Amfitheater
Het grootste genot van Grasnapolsky is ongetwijfeld de enorme locatiebonus van het festival zelf, wat misschien wel gelegen is op het allermooiste plekje van de Veluwe. Het kolossale zendstation van Radio Kootwijk ““ filmliefhebbers herkennen het misschien van de film Mindhunters uit 2004 – ligt er prachtig bij in deze uitgerekte natuurrijke omgeving, met name in de vooravonden zodra de schemering komt opzetten. Eenmaal binnen nemen wij een kijkje in de catacomben waar een groot deel van het randprogramma plaatsvindt met onder meer een video installatie met twee beamers waar de korte documentaire Wolf Hunt Haunted van Sanna Kabalt te zien is. Ook komen we tentoonstellingen tegen over de geschiedenis van Radio Kootwijk en enkele samenwerkingsprojecten met onder meer Centrum Analoge Fotografie Utrecht en Foenix Kringloop & Reintegratie. In de grote Zenderzaal boven de catacomben vindt het grootste deel van het muzikale programma plaats. Wij lichten enkele hoogtepunten van het weekend toe.
Het officiële muziekprogramma begint zaterdag met een ijzersterk optreden van ALEXI LALAS, de Utrechtse viermansband rondom artistiek leider en multi-instrumentalist Rinse Visser (The Dance, Destructive Cult). Vernoemd naar een oud-voetballer van het Amerikaanse elftal bracht hij onlangs een analoge, lo-fi debuutplaat uit genaamd The Best Is Yet To Come. Muzikaal ligt het in het straatje van The War on Drugs; sferische echoënde soundscapes met lang uitgerekte instrumentale riffs. Het is nog vroeg in de middag, dus heel druk oogt het nog niet. Het optreden staat echter als een huis, dus de enige aanmerking die wij kunnen bedenken is dat de band wellicht een groter publiek verdiend had. Aan de andere kant van de zaal loopt het programma soepeltjes over in een akoestische set van OKKE PUNT. Deze sessiemuzikant kennen wij reeds van de band van Yori Swart en als tourend bandlid van Fiction Plane. Daarnaast werkte hij klaarblijkelijk al een hele poos aan “eigen’ werk. Op korte termijn brengt hij een EP onder zijn eigen naam uit en tevens weet hij te melden dat hij dit najaar werk met zijn post-rock project uit zal brengen. Daarvan speelt hij één nummer akoestisch, “The Perfect Storm’, wat in deze setting naadloos aansluit op zijn andere songmateriaal. Het publiek is aandachtig, de liedjes met vlagen bloedstollend mooi.
Datzelfde gaat ook zeker op voor het droomfolkproject van Elke De Mey uit Gent (B). Ze kondigt zichzelf aan als LOVE LIKE BIRDS (foto rechtsboven) en presenteert subtiele lo-fi songs in de stijl van Cat Power. Hiervoor werkte zij samen met Jinte Deprez (Balthazar) en Gertjan van Hellemont (Douglas Firs, The Bony King of Nowhere). Ook collega-Vlaming BENT VAN LOOY presenteert met zijn herkenbare stemgeluid niet veel later artistieke, sentimentele Bowie-achtige pianopop.
Grote smaakmakers die voor een goedgevulde grote zaal spelen zijn JANNE SCHRA (foto links) en FRESKU. Eerstgenoemde presenteert dit weekend haar nieuwe album PONZO, wat naar eigen zeggen een kleurrijke ode aan positivisme is. Ze probeert op haar eigen manier en muziek een soort mantra op te wekken bij het aanwezige publiek. Zover komt het niet, maar wel blijkt dat Schra met deze aanstekelijke plaat misschien wel het beste werk uit haar toch al indrukwekkende jonge loopbaan afgeleverd heeft. Fresku verkondigt een beetje klaar te zijn met zijn clownesque kant en probeert vanavond wat serieuzere nieuwe songs uit. Hij oogt wel wat nerveus, maar dit blijkt nergens voor nodig. Hij geeft een van de beste optredens die wij van hem gezien hebben weg op Grasnapolsky.
Een klein uitstapje buiten het zendgebouw doet ons dit weekend uitkomen bij een aantal veelbelovende jonge acts in de ““ vaak te kleine, getuige de lange rijen buiten ““ Annex B ruimte. Onder meer de experimentele elektronicapop van Marnix Dorrestein’s IX, die op een uitpuilende zaal mag rekenen. Ontstaan uit zijn liefde voor “60s pop en voor Afrikaanse ritmes probeert hij een balans te vinden in het maken van muziek die voor iedereen begrijpelijk is. Catchy is het vanzelfsprekende codewoord. De synthesizer art pop van OCTOBER DANCE uit Kopenhagen schroeft die term nog een beetje op. Dit discotrio is hevig beïnvloed door de oude New Yorkse disco scene en maakt gebruik van warme synthesizers, dansbare baslijnen en vooral veel percussiewerk in de traditie van Talking Heads en LCD Soundsystem.
Voor wie niet blijft plakken in en rondom het zendergebouw zijn dit weekend in een verderop gelegen paardenschuur de nodige diverse pareltjes van eigen bodem te ontdekken, waaronder het uitstekende THE RAG TRADE uit Ermelo; een band die wat ons betreft één van de meest veelbelovende jonge bands van dit moment genoemd mag worden. Dit vijftal bewijst in iets meer dan een halfuur speeltijd over een zeer fraai repertoire aan sterke alternatieve popliedjes te beschikken. De onweerstaanbare dreampop van het Nijmeegse MOUNTAIN STATES blijft tevens nog een tijdlang door onze gedachten spoken. Het viertal oogt bij vlagen wat statisch, maar weet muzikaal zonder meer te boeien. Ook biedt dit podium onderdak aan een aantal acts die na een langere periode weer nieuw werk komen presenteren en daarmee toch weer verrassend sterk uit de hoek komen, waaronder Nijmeegs “wunderkind’ ROY SANTIAGO. Zijn optreden met nieuwe band dient als een showcase voor het nieuwe album Devotion wat volgende maand verschijnt. Hij heeft hiervoor onder meer Pien Feith, Marcel van As (Spinvis) en Sjors van der Meulen (The Kevin Costners) gerekruteerd. Voor de opnames van dit nieuwe werk werkte hij samen met De Staat’s Torre Florim (tevens aanwezig in de zaal) en Jon Low (Kurt Vile, The War on Drugs). Ook terug van weggeweest is het Amsterdamse zZz die voor het eerst sinds de release van het album Running with the Beast (2008) weer met nieuw werk komen. En het duo gaat gewoon weer verder waar zij destijds (even) ophielden; het maken van snoeiharde donkere en psychedelische orgelrock. Wij zijn heel benieuwd geworden naar het derde album Juggernaut.
zZz | Paardenschuur
Voor een handvol gelukkigen (maximaal 25 bezoekers per keer) zijn er ook nog kleinschalige, onversterkte sessies bij te wonen in de nabijgelegen oude watertoren; het kleinste podium van Grasnapolsky. We stuiten hierbij op een solo optreden van OH THUNDER frontvrouw en harpiste Rosalie Wammes en festival act bij uitstek SUE THE NIGHT in complete bandbezetting (6 man sterk). Artistiek leidster Suus de Groot laat zien en horen dat zij en haar band geen main stage nodig hebben om een grote indruk achter te laten. De liedjes die eerder op de laatste festivaldag in de grote Zenderzaal nog groots gepresenteerd werden klinken in de meest intieme uitvoeringen minstens net zo spannend.
Sue the Night | Watertoren sessie
Dat wij geen selfie met de #Gras15 hashtag op de ruit in onze bungalow op twitter achtergelaten hebben betreuren wij achteraf niet heel erg. We hebben daarmee onze kansen op vrijkaartjes voor de editie van 2016 dan wel verspeeld, maar lang aarzelen hoeven wij niet. Wij komen graag terug. Immers, Grasnapolsky 2015 was ““ in al haar charme ““ een fantastisch mooie ervaring.
Tekst: Marc Gommans
Foto’s: Tjebbe Schoenmakers
Nog geen reacties!
Er zijn nog geen reacties geplaatst.