Het is inmiddels traditie bij Roadburn: de Q&A’s met artistiek directeur Walter Hoeijmakers en pers en communicatie manager Becky Laverty. Steevast een interessant stukje achter de vele radertjes die draaien bij het ontstaan van Roadburn, evenals een blik op de passie waarmee de organisatie elk jaar een vooruitstrevende editie neerzet. Maar ondanks dat we er inmiddels drie fantastische dagen op hebben zitten op de zondag, is Roadburn 2023 niet zomaar uit de lucht gevallen. Nog volop in de lockdown van 2021 raakte Walter door een zeldzame aandoening zijn zicht kwijt, wat het organiseren tot een grote uitdaging maakte. Maar tot overmaat van ramp bleef het niet daarbij. Met Becky de eerste helft als interviewer, en een tweede helft met vragen van het publiek, wordt al gauw op openhartige wijze duidelijk gemaakt waarom…
Tekst: Merijn Siben / Fotografie: Paul Verhagen
‘Het is zondag, dus ik ben een beetje moe. Maar ik vind het erg fantastisch om te voelen hoe het festival tot leven kwam de afgelopen dagen’, vertelt Walter aan het begin. En de algehele consensus in het publiek lijkt ook unaniem lovend, met vooral veel positief geroezemoes over verrassende ontdekkingen en acts die uitblinken in muzikale diversiteit. Toch was er veel te doen om de line-up dit jaar, zo bleek uit een interview dat Walter met 3voor12 deed. Hoewel ooit natuurlijk begonnen als een festival gericht op stoner en doom, is Roadburn geleidelijk een veel breder spectrum gaan bewandelen. Voor velen een verfrissende stap, of een logische gezien die verbreding eigenlijk al jaren gestaag plaatsvond, maar voor anderen een teken van verraad. Het leidde schrijnend genoeg tot negatieve reacties op social media, die zelfs erg onaangename proporties aannamen richting Walter en Becky. Walter stelt zich begripvol op, maar is ook vastberaden: ‘Ik begrijp de pijn en teleurstelling die die groep mensen voelt, maar dit is wat we willen doen. Ik zou juist mezelf alleen maar teleurstellen als ik me zou laten leiden door wat anderen vinden dat Roadburn moet zijn.’ Toch heeft de heftige backlash wel impact gehad, wanneer hij vervolgt: ‘Ik moet wel zeggen, als dit elk jaar zo is, dan weet ik niet of ik er nog langer door mee wil gaan.’ Om vervolgens gelukkig iedereen gerust te stellen: ‘Maar zelfs in dat geval zal ik er waarschijnlijk alsnog niet mee stoppen.’
Maar hoe lovend de ontvangst tot nu toe ook is van deze editie, krijgen we toch een verrassende blik achter de schermen van de organisatie. Veel bands waren niet beschikbaar, of vroegen door enorm gestegen kosten gages tot zelfs vijfmaal zoveel als voorheen. Het leidde ertoe dat het ontzettend moeilijk was om bands te boeken. ‘In september hadden we slechts drie bands bevestigd’, legt Walter uit. Het maakte het eveneens moeilijk om grote headliners te boeken. ‘Als we voor een dure headliner waren gegaan voor op de zaterdag bijvoorbeeld, dan hadden we de rest van de dag enkel dj’s op het programma gehad.’ Het publiek hoor je collectief naar adem snakken als Walter zelfs aangeeft dat deze editie bijna was geannuleerd.
De Q&A vervolgt daarna een stuk luchtiger met vragen uit het publiek, van complimenten over de line-up, het festival en de artwork. Maar ook een hoop interessante weetjes over het opzetten van deze editie. Zoals de commissieopdracht van Duma & Deafkids, die bijna in het water viel door visumproblemen, met als resultaat een kortere voorbereidingstijd en een gestreste Walter en Becky. Terwijl een project als John Cxnnor juist in de schoot geworpen werd, aangeboden door de gebroeders Sejersen (LLNN) die voor dit stuk al Roadburn in gedachten hadden. Qua secret shows bleek het ook wat anders dit keer, omdat het vernieuwde Ladybird Skatepark niet meer geschikt is voor concerten. Ook de secret show van Have A Nice Life, die uiteindelijk in de Next Stage plaatsvond, kwam eigenlijk op bijzondere wijze tot stand: ‘Dan Barret was zo blij dat we hem vroegen een Giles Corey set te spelen, dat hij aanbood om ook een secret show met Have a Nice Life te doen, als blijk van waardering.’
Richting het einde wordt ook wordt de diversiteit en inbreng van de LGBTQI+ community aan deze editie genoemd. ‘De artiesten uit die community hebben zoveel te zeggen, en ze zijn zo oprecht. Dat is heel inspirerend.’ Die positieve invloed valt niet te ontkennen de laatste dagen, waarbij menigeen een hoop muzikale highlights heeft gezien. En dat is Roadburn in een notendop, aldus Walter: ‘Roadburn moet inclusief zijn, voor iedereen. Zonder grenzen, zonder regels.’
Nog geen reacties!
Er zijn nog geen reacties geplaatst.