Wyatt E., foto: Gil Chevigné

Een van de meest interessante, meeslepende platen van het voorjaar komt van drie mysterieuze, gesluierde Walen. Wyatt E. levert op derde album āl bēlūti dārû slechts twee composities af, maar die twee gaan beide in ruim 18 minuten langzaam maar zeker heel diep. Bijzonder spannend opgebouwd richting maximaal hypnotiserend effect. Denk aan soundscapes van oriëntaalse doom, drones en post-rock gespeeld op traditionele Midden-Oosterse instrumenten. Tel daar een fascinatie voor antieke Goden, vergeten beschavingen en het Nieuw-Babylonische Rijk (600 v. Chr.) bij op en je begrijpt dat onze nieuwsgierigheid niet meer te bedwingen was. Zeker niet toen we begrepen dat Roadburn Wyatt E. voor liefst twee shows gestrikt heeft.

Kernlid en multi-instrumentalist Sébastien von Landau was zo goed om op de eerste dag van de Europese tournee met Messa uitgebreid op onze vragen in te gaan. Wyatt E. speelt donderdag op Roadburn in Hall Of Fame en participeert vrijdag in ‘Atonia’ in de 013 kleine zaal met leden van Five The Hierophant en MC Slice (van Tomer Damsky).

Door Ingmar Griffioen

Albumtitel āl bēlūti dārû betekent (in de antieke Akkadische taal) ‘De Eeuwige Stad’. Hoe ben je zo gefascineerd geraakt door Oriëntaalse en Midden-Oosterse culturen?
Het komt voort uit zowel een interesse voor oosterse primitieve muziek als een persoonlijke introspectie. Mijn familie komt grotendeels uit Oost-Europa. Het zijn Asjkenazische Joden die op de een of andere manier in België zijn geëindigd, maar ik weet van mijn grootvader dat andere leden van mijn familie Syrische Mizrahi Joden zijn. Ik deed wat onderzoek naar dat laatste deel toen Wyatt E. een band begon te worden en zo heb ik de hele zaak samengevoegd. Stephane, mijn bandmaat, volgde me in mijn zoektocht.

Wyatt E., foto: Gil Chevigné

Je bent in die nieuwsgierigheid nog een stap verder gegaan door traditionele instrumenten uit het Midden-Oosten te leren bespelen voor je ‘Oriental doom/drone’ en ik meen dat je op dit album ook een ‘saz’ gebruikt?
Je hebt gelijk. Maar dat gebeurde zelfs vóór Wyatt E. al. Ik heb er wel wat over geleerd toen ik nog student was. Er was een jongen in mijn klas wiens familie uit Iraaks-Koerdistan kwam en hij droeg zijn instrument altijd bij zich. Dat is hoe ik het heb geleerd, maar ik ben een vreselijke saz-speler om eerlijk te zijn.

We lezen: ‘Wyatt E. maakt muziek voor de Goden, de elites van Jeruzalem die in 587 voor Christus door koning Nebukadnezar II naar Babylon werden gedeporteerd.’ Daar snij je nogal een oude, en waarschijnlijk niet algemeen bekende, geschiedenis aan.
Nog een manier om contact te maken met mijn voorouders was door een stuk geschiedenis te pakken, waarin ik hun verhaal kon omschrijven. We hebben daarom een episode uit de geschiedenis van de stad Jeruzalem als rode draad genomen om dit onderzoek te transponeren en te interpreteren in een context. die ver genoeg van ons afstaat zodat het niet te overduidelijk was.

De achtergrond van het verhaal is een daadwerkelijke ontworteling. En wanneer Nebukadnezar II, de koning van het Neo-Babylonische Rijk, de Joodse elites van Jeruzalem gevangenneemt na de plundering van de stad (eind 6e eeuw voor Christus) en ze naar Babylon stuurt, hebben we het opnieuw over ontworteling. Dit gaf ons ook veel materiaal om zowel visueel als muzikaal te exploiteren. Het ontdekken van deze stad door de ogen van onze voorouders opende een ongelooflijk palet aan mogelijkheden.

Het gaat inderdaad ook om een nieuw Babylonisch Rijk en hoe jullie op pelgrimage daarheen gaan. Was dat op weg naar dit album?
De bedevaart is hier meer een ontvoering. De echte pelgrimstocht is de reis. Het is de muziek die je meevoert naar bepaalde plaatsen. Op āl bēlūti dārû komen onze personages aan in Babylon. Het album gaat meer over de stad die voor het eerst door hun ogen wordt gezien.

Net als bij tweede plaat Exile To Beyn Neharot uit 2017, bevat dit album twee composities van rond de 19 minuten. De debuutplaat uit 2015 kenden ook al twee zeer lange tracks. Is dit tekenend voor hoe de songwriting van Wyatt E. werkt?
Het is eigenlijk meer onze werklimiet. Ik bedoel, we componeren onze albums als één stuk, maar vanwege technische beperkingen mogen we slechts 20 minuten aan elke kant van een LP gebruiken.

Ik moet zeggen dat het beluisteren van āl bēlūti dārû, ook dankzij de uitmuntende opbouw, een totaal hypnotiserend effect heeft. Live hoop ik dan ook op een vergelijkbare ervaring.
Haha. Ja, hopelijk zul je die ook hebben. Dat is het hele ding met onze maskers en outfits: het idee is om je mee te nemen in onze trip. We willen een volledige sonische en visuele ervaring bieden. Zoals een bioscoopfilm of de opera.

Wyatt E., foto: Gil Chevigné

Het album is gemixt door legendarische doom-producer Billy Anderson (bekend van zijn werk met onder andere Sleep, Melvins, Om). In hoeverre heeft hij invloed gehad op het resultaat?
Billy wist drastische keuzes te maken in de mix. Daarom hebben we hem gekozen. Om beslissingen en artistieke keuzes te maken, om tussenoplossingen en compromissen te vermijden zoals we die in het verleden soms hebben gemaakt om te voorkomen dat een idee sneuvelde dat we leuk vonden. Als je met B. Anderson werkt, weet je dat je een deel van je vrijheid opgeeft om hem zichzelf te laten uiten.

Kun je ons wat meer vertellen over de, ogenschijnlijk mysterieuze, leden van Wyatt E.? En er is ook een, nieuwe of tijdelijke, drummer gevonden in Jonas Sanders?
Jonas is voorlopig onze drummer. We werken graag samen met mensen die geïnteresseerd zijn in dit project. Dus de line-up zal in de toekomst weer veranderen denk ik. Er is geen groot mysterie over wie er in de band zit. Voor nu is de band Stéphane (Rondia, IG) en ik, Sébastien (ook bekend van The K., IG). Voor nu werken we dus graag met Jonas op de drum en hopen dat het zo doorgaat.

Jullie zijn nu op tournee door Europa met de Italiaanse maestro’s Messa (die ook op Roadburn staan). Hoe is die passende combinatie tot stand gekomen?
Het is vaak een kwestie van een connectie via je label/boekingsagent. Hier ook. We hebben ze nog nooit live gezien, maar we kenden de band natuurlijk al. Onze muziek past perfect bij elkaar en het is gewoon geweldig om met zulke getalenteerde muzikanten op tournee te gaan.

Wyatt E., foto: Gil Chevigné

Wordt dit je eerste bezoek aan Roadburn? Wat is je indruk van het festival?
Eerste bezoek ooit. Nooit eerder geweest. Maar ja, je kunt je voorstellen dat het al een paar jaar in ons hoofd zat. En om het nog mooier te maken: We spelen twee keer. Dat is ziek! Ik ben blij dat we dat van onze bucketlist kunnen afstrepen. Nu hopen dat het publiek het net zo leuk zal vinden als de energie die wij erin gaan stoppen.

Op de tweede dag (vrijdag 22-4) spelen jullie een speciale set met het Engelse Five The Hierophant en MC Slice onder de noemer ‘Atonia’. Jullie werkten vorig jaar al samen met MC Slice (van Tomer Damksy) op een splitsingle. Wat kunnen we verwachten van dit project op Roadburn?
We zijn net klaar met het repeteren van de set. Het is echt geweldig dat we een commmissieopdracht voor dit project hebben gekregen. We staan ​​met z’n achten op het podium, vier verschillende nationaliteiten, dire entiteiten. Dus ja, de invloeden… verwacht gewoon iets anders dan wat wij gewend zijn om te spelen. Serieus, het is absoluut een hoogtepunt in onze carrière als band, je moet het met eigen ogen komen zien :).

Wyatt E. heeft zich aardig in de kijker gespeeld de laatste jaren. Jullie tekenden bij UK label Stolen Body Records en het Europese boekingskantoor Dead Pig Entertainment. Wat zijn de plannen verder?
We schreven onlangs de soundtrack voor een Franse film. Dat is nog zo’n groot project dat we zullen moeten uitvoeren als het uitkomt. En we zetten onze samenwerking met Tomer Damsky voort en dan is er ook Atonia wat we verder willen ontwikkelen. Verder hebben we andere samenwerkingen in gedachten en nieuwe platen om te schrijven, dus we hebben niets te klagen.

Wyatt E. speelt donderdag 21 april om 22.00 uur op Roadburn in Hall Of Fame en participeert vrijdag vanaf 14.50 uur in ‘Atonia’ in de 013 Next Stage (kleine zaal) met leden van Five The Hierophant en MC Slice (van Tomer Damsky). Het album āl bēlūti dārû is 14 maart uitgekomen via Stolen Body Records en bijvoorbeeld via de Bandcamppagina te bestellen op roze cassette en vinyl.


Deel dit artikel