Maggot Heart op Roadburn 2022, foto Roy Wolters
Naast alle meer experimentele acts is er ook gewoon ruimte voor het nodige gitaargeweld tijdens Roadburn. Voorgaande edities was het skatepark vaak de aangewezen locatie hiervoor, maar in eerste instantie leek het skatepark dit jaar van het schema verdwenen. Al snel werd echter duidelijk dat het dit jaar als locatie voor een aantal verrassingsoptredens wordt gebruikt.
Wil je de artikelen van Never Mind The Hype over deze 2022 editie van Roadburn Festival doorlezen klik dan HIER.
Tekst: Wybren Nauta / Fotografie: Paul Verhagen en Roy Wolters
Maggot Heart op Roadburn 2022, foto Roy Wolters
De eerste daarvan is Maggot Heart, een drietallig project rond Linnéa Olsson waarin ze oldschool hardrock met modernere invloeden combineert. Met laatste plaat Mercy Machine als een blauwdruk voor de set levert dit een lekker onstuimig optreden op. Zeker het opgefokte Justine gevolgd door het groovende Mercy Machine vormen samen een hoogtepunt. Onder het gedonder van pulserende drums snauwt Olsson het publiek genadeloos toe en ronken de gitaren onvermurwbaar door. Het is een compacte sound die uitstekend tot zijn recht komt in het skatepark.
Voor het betere gitaarwerk kan je ook goed terecht bij het drietal van Helms Alee. Deze Amerikanen mengen een allegaartje van stijlen van sludge tot noise metal met altijd nog een hardcore randje. Dit komt nog meer naar voren met hun nieuwe plaat Keep This Be the Way op komst, waar het furieuze slagwerk van drummer Hozoji Margullis nog prominenter naar voren komt. Met een veel stuwender ritme zijn de nummers energieker en pompender en een stukje minder slepend dan voorheen. Dit doet echter niks af aan de kracht van de nummers, de band lijkt juist een sterke balans gevonden te hebben tussen hun verschillende stijlen. Met name het contrast tussen hun verschillende zangstijlen blijft een duidelijke kracht. Met name de snerpende schreeuwen van Ben Vellen en de intense uithalen van Dana James wisselen elkaar mooi af. Jammer alleen dat de zang wat zacht afgesteld staat waardoor dit effect niet overal even goed tot zijn recht komt. Maar dat mag geen afbreuk doen aan een verder sterke show waarbij hun geluid staat als een huis.
Helms Alee op Roadburn 2022, foto Paul Verhagen
Russian Circles op Roadburn 2022, foto Roy Wolters
De afsluiter van de eerste dag levert bij uitstek het betere gitaarwerk. Russian Circles draait al een flinke tijd mee met hun instrumentale rock waarbij ze alles langs zijn gegaan van smerige mathcore vol distortion tot meer verfijnde post-rock. Laatste plaat Blood Year, toepasselijk genaamd, is een meer grimmige aangelegenheid met minder grooves en melodieën, maar juist meer duistere riffs. Dat betekent ook dat simpelweg lekker in de show leunen en je mee laten voeren er niet in zit, want er zijn genoeg grilligheden om je steeds weer wakker te schudden. Het zware geluid van deze plaat komt op de mainstage van de 013 wel fantastisch tot zijn recht, de afgemeten gitaartonen vullen de zaal volledig en creëren een intens en aangrijpend geluid. Deze spanning houden ze niet de volle zeventig minuten vast, er zijn genoeg momenten dat de nummers wat blijven steken en dat iets meer houvast welkom was geweest. Maar daartegenover zijn er genoeg hoogtepunten zoals de single Arluck of afsluiter Sinaia waar de band zich nog even van zijn beste kant laat zien en iedereen de duisternis in meetrekt.
Russian Circles op Roadburn 2022, foto Roy Wolters
Nog geen reacties!
Er zijn nog geen reacties geplaatst.