Gisteren namen we op passende wijze afscheid van Danny ‘Bidi’ van Drongelen: Met een muziekfestival in de Tilburgse Koepelhal waar zo’n beetje iedereen die wat met Bidi had aanwezig was. Aan de enorme tros muzikanten, promotors, boekers, managers, programmeurs, pluggers, (festival)directeuren, platenzaakbazen en ja, zelfs journalisten ea (brood)schrijvers, die opgekomen was, kon je overduidelijk zien hoe geliefd Bidi was én wat een grote meneer hij was.
Door Ingmar Griffioen
Robert-Jan Gruijthuijzen trapte het muzikale deel op akoestische (en docerende) wijze heel knap af. Verder zagen we optredens van onder meer Incense, Astrosoniq, Bliksem, Dario Mars, Gomer Pyle en The Devils Blood en ook daaruit bleek maar weer wat een grote meneer Bidi was. Ik herinnerde me hoe Bidi me mee troonde naar Astrosoniq en Vanderbuyst in dB’s, razend enthousiast en overtuigend als hij was, en dat ik beide keren met T-shirt en een plak vinyl (betaald) naar huis ging. En met de overtuiging dat er wat bijzonders aan de hand was met die band die hij zo pushte. Door zijn overredingskracht en doorzettingsvermogen slaagde hij er zelfs in om The Devil’s Blood en Vanderbuyst op de radar van 3voor12 te krijgen, wat gezien de verdere scope destijds een prestatie van formaat genoemd mag worden. De vele andere gesprekken over albums voor de Luisterpaal waren inspirerend en ook daarin speelde Bidi veel klaar.
Mooi om die acts en vele anderen gisteravond te zien. Door het vergeten van mijn oordoppen kwamen ze ook nog net wat harder binnen… The Devil’s Blood deed dat sowieso wel, met die uitvoering van Voodoo Dust. Vervolgens werd die band verder versterkt met nog twee drummers (waaronder Marcel van de Vondervoort) en kreeg Farida Lemouchi vocale steun van Peggy Meeussen (ex-Bliksem) en Bineta Saware (Dario Mars) voor een heel, heel bijzondere versie van Gimme Shelter. Damn. Toen was ik, als Stones-adept al bijna tot tranen geroerd. Zo mooi. En dan die slottoespraak van Bidi’s partner Angel nog. Plus op haar verzoek nog een akoestisch stuk Vanderbuyst. Zoals zoveel aan Bidi was ook zijn afscheid larger than life.
Bidi is niet zomaar verdwenen uit Tilburg en omstreken natuurlijk. Maar, een gemiste treinaansluiting armer en een Turkse pizza rijker, mijmerde ik over een permanente plek ter nagedachtenis. En toen kwam dit beeld op het netvlies. Omdat toeval niet bestaat, en het met de vervanging van één letter al bijna gefikst is, hierbij een pleidooi aan de gemeente Tilburg voor de instelling van (multidisciplinair) Cultuurhuis en debatcentrum de BIDI. Want rusten in vrede is een mooi idee, maar natuurlijk niet echt des Bidi’s.
Nog geen reacties!
Er zijn nog geen reacties geplaatst.