In november reist de avontuurlijke muziekliefhebber naar Apeldoorn voor het Brainstorm Festival dat onderdak vindt in poppodium Gigant. Op het programma staan twee dagen metal en rock in veel verschillende vormen. Daarnaast is er in Gigant eveneens aandacht voor cultuur, is er een expositie en wordt er een lokaal goed doel ondersteund. De organisatie weet muzikaal de krenten uit de pap altijd wel te vinden. Ook deze twaalfde editie.
Tekst en fotografie: Gijs Kamphuis
IN MOURNING
De beste band van het weekend is zonder twijfel In Mourning. De Zweden brengen een steengoede en bevlogen set. Er komt zoveel energie vanaf het podium. Je moet wel headbangen op de melodieuze death/doom metal van het vijftal. De nieuwe plaat Garden Of Storms staat centraal, maar er worden ook nummers gespeeld van het magistrale The Weight of Oceans. Natuurlijk zijn er Opeth-invloeden en ja, ook In Mouring wordt voorzichtig steeds melodieuzer. De nieuwe nummers kennen nu eenmaal een meer luchtigere benadering dan het oudere materiaal. Maar deze show is zo goed, zo hard en zwaar dat niemand daar ook maar een moment mee zit. Dit is een groot hoogtepunt.
SIRENIA & DARKWATER
Headliner Sirenia heeft een uitgebalanceerde set van oud en nieuw werk en een prima geluid. Bandleider Morten Veland zijn grunt is nog altijd diep en donker en in een mooi contrast met zangeres Emmanuelle Zoldan. De band levert waar ze voor gekomen zijn. Niet meer en niet minder, want het gevoel dat de automatische piloot aanstaat blijft de hele show hangen. Darkwater uit Zweden heeft geen automatische piloot, maar ook geen ervaring in het spelen van shows. Hun laatste optreden dateert van acht(!) jaar geleden. Met het zeer goed ontvangen album Human moet de band toch meer gaan optreden zou je denken. Als de band musiceert, klinkt het als een klok. De progressieve metal zit goed in elkaar en heeft duidelijke raakvlakken met Dream Theater. Zanger Henrik Båth is een prima vocalist, maar geen entertainer. Hij haalt tussen de nummers door constant de vaart uit de show met oeverloos geleuter. Het zal wel een gebrek aan ‘wedstrijdritme’ zijn.
CHARLES HENRI MAULINI & RISING INSANE & MONOGRAF
Op het Brainstorm Festival is meer dan alleen muziek. De zalen in Gigant worden volledig gebruikt en het is een prachtig zicht hoe het publiek dat komt voor het filmhuis, zich moeiteloos mengt met het meest in zwart uitgedoste festivalpubliek. Op het programma staat onder andere ook een forum over hoe duurzaam een festival moet zijn. Er is een bierproeverij en Metus-zanger Marek Juza laat zijn vakantiekiekjes zien. Een onverwacht, maar welkom rustpunt is de set van pianist Charles Henri Maulini. Met zijn filmische nummers brengt hij de bezoekers in hogere sferen. Gelukkig zijn er meer verassingen dit weekend. Wat te denken van Rising Insane. Deze Duitsers moeten War Of Ages vervangen en doen dat met verve. De melodieuze metalcore is bevlogen en zeer strak. Deze band is vooral interessant voor fans van Fit For A King en Between Oceans. Ook verrassend is het optreden van post-rock formatie Monograf. In de theaterzaal van Gigant brengt de band een melancholische mix van geluid en beeld. De set heeft wat moeite om opgang te komen maar als zanger Erik Normann zijn draailier omhangt valt alles op zijn plek. De mooi uitgesponnen muziek wordt versterkt door weidse zwart-witbeelden. Precies zoals de groep het bedacht heeft.
CELLAR DARLING & DROTTNAR
Ook het Zwitserse Cellar Darling heeft een draailier. En een piano en een dwarsfluit. Frontdame Anna Murphy wil ze het liefst ook allemaal tegelijk bespelen en dan ook nog binnen het nummer zelf. Het is een beetje te veel van het goede. De folk-metal klinkt verder best prima, maar misschien moet deze Eluveitie-bastaard nog iemand in dienst nemen die Murphy kan ontlasten voor ze overwerkt raakt.
De hardste band van het weekend is zonder twijfel Drottnar. Deze Noren omschrijven hun geluid als ‘bunkermetal’. Een rauwe ongepolijste mix van black, death en industrial waarmee de gevoelstemperatuur zonder moeite onder het vriespunt zakt. Het onderscheidend karakter haalt de band uit subtiele gitaarloopjes en het amper gebruik van blastbeats. Zeker de nummers van het nieuwe album Monolith hebben hierdoor een beetje punk-vibe. Iets wat de afwisseling zeker ten goede komt. Het weglopen-en-terugkomen-voor-een-toegift-ritueel is natuurlijk complet misplaatst. Beter is het na klassieker We March gewoon te stoppen. Het titelnummer van het laatste album is nu als mosterd na de maaltijd.
Al met al scoort deze editie van Brainstorm Festival een dikke voldoende. Op muziekvlak is misschien niet alles even goed, maar echt slechte bands zijn op een vinger te tellen. Ligt de nadruk dit keer misschien meer op female fronted metal, er is genoeg variatie voor wie dat niet zo tof vindt. Daarnaast is de sfeer is het hele weekend relaxed en open. Het tijdschema wordt zeer strak gehouden en bands en bezoekers zijn tevreden. Volgend jaar op 6 & 7 november een nieuwe afspraak in Gelderland.
Nog geen reacties!
Er zijn nog geen reacties geplaatst.