Johan van Hattum – Terzij de Horde op Roadburn, foto Roy Wolters

Op gepaste afstand, online wel te verstaan, spreken we Johan van Hattum van o.a. Terzij de Horde, Black Decades, programmeur van Maalstroom en – we hebben een primeur te pakken – de nieuwe programmeur van ons eigen Doomstad. Dat laatste viel vanwege de coronaperikelen even in de soep, maar er worden plannen gemaakt voor een aangepaste editie, wanneer de volksgezondheid het toelaat. Daarover later meer.

Het beeld is niet op zijn scherpst (is er weer een zendmast in de fik gestoken!?), maar in beeld verschijnt duidelijk het silhouet van Van Hattum: lang golvend haar dat meedeint als hij praat, een licht opkrullende snor en een glimlach die altijd gul is. Hij heeft net nog lesgegeven, want naast black metalaar is de beste man ook nog docent Engels. En Jezus look-a-like.

Je vindt alle Lockdown-afleveringen via deze link.

Door Lisa Gritter

Interactie
“De meest intensieve verandering bij mij is contact. Ik ben docent waarbij interactie dé sleutel is naar goed onderwijs, vind ik. Het online lesgeven is wel echt heel anders. Als je voor de klas staat kan je dingen aanvoelen. Als er ergens gemompeld wordt of je ziet een bepaalde blik, dan weet je of de leerlingen het volgen, of dat je het misschien nog een keer moet herhalen. Dat mis je nu. Ik ben soort van tevreden over het online lesgeven, maar ik mis het wel, hoor. Inmiddels kan ik weer naar school, maar met mijn medische achtergrond is dat gewoon niet handig. Voor ons gezin begon de lockdown meteen wel vrij heftig. De opa van mijn vrouw overleed en de begrafenis heb ik samen met mijn kinderen via een stream kunnen kijken, omdat er maar maximaal tien mensen aanwezig mochten zijn. Dat was de eerste keer dat het echt snoeihard binnenkwam. Het is misschien lelijk, maar ook wel heel menselijk denk ik, dat je pas echt voelt hoe heftig het is als het zo dichtbij komt.”

“De muziek gaat echt wel door, de muziekbelevenis ben ik een beetje nerveus voor.”

Simpel
“Omdat er weer wat dingen mogen staan wij nu vroeg op, brengen we de kinderen naar school en de opvang en dan ga ik aan het werk. Naast lesgeven is dat ook veel administratie. Als de kinderen weer thuis zijn doen we spelletjes, op dit moment is mijn zoon van vier helemaal gek van Domino bijvoorbeeld. En als ze in bed liggen doe ik nog wat schoolwerk of kijken mijn vrouw en ik samen een film. Het is eigenlijk allemaal heel simpel en stabiel nu.

Het gedwongen thuiszitten heeft me ook zeker wel wat nodige rust gebracht. Ik was duidelijk overwerkt. Het thuiszitten vond ik eigenlijk alleen zwaar vanwege mijn kinderen. Voor ze zorgen en zorgen dat ze vermaakt blijven, naast het blijven lesgeven, vond ik wel zwaar. Maar ook dat heeft een keerzijde, want het is natuurlijk ook wel erg fijn om zoveel tijd als gezin door te kunnen brengen.

We missen natuurlijk wel het naar buiten gaan. Met de kinderen en mijn vrouw en ik samen. Even lekker de natuur in om te wandelen mag officieel wel, maar om dat met z’n vieren te doen voelt voor mij gewoon niet goed. Je bent ook meteen omringd met vierhonderd andere gezinnen met twaalf skeelerende dochters. Het is misschien ook wel waar ik woon, maar ook in de supermarkt zijn het vooral de boomers en dan vooral de VVD-vrouwen zoals ik ze graag noem, die zonder op of om te kijken door die supermarkt banjeren alsof ze het rijk alleen hebben. Aan de andere kant zie ik dan jochies van vijftien die samen boodschappen doen en dan hoor je eentje zeggen: ‘Wel je handen schoonmaken jongen, m’n moeder maakt me kapot anders!’. En ondertussen komt er dan zo’n babyboomer tegen je aangebotst. Gelukkig zie ik er met een mondkapje uit als een boze Jezus, dus voor mij gaan ze soms vanzelf nog wel aan de kant.”

Terzij de Horde op Soulcrusher Fest, foto Paul Verhagen

Terzij de Horde
“Met Terzij de Horde zaten we middenin het opnameproces en dat kon met wat aanpassingen blijven doorlopen. Het mixen en dergelijke kan gewoon doorgaan, alleen gebeurt het nu apart van elkaar. Meestal zit iemand iets in te spelen en zit de rest van de band kut te roepen, dat is nu niet het geval. Het is eigenlijk vooral het gemis van wekelijks bij elkaar komen, lekker spelen, snoeihard ergens op rammen en wat frustratie eruitgooien.

We gaan deze week eindelijk weer oefenen. Onze zanger kan niet, waardoor we met met drums, gitaar en bas een mooie ruit vormen waar we die afstand makkelijk kunnen bewaren. Ik ben er best zenuwachtig over, ook nogmaals vanwege mijn medische achtergrond, maar tegelijkertijd denk ik dat we volwassen genoeg zijn dat als een van ons ergens last van heeft dat we dan thuisblijven.”

“Ik heb er wel echt zoveel zin in. Om gewoon weer te horen te krijgen van je gitarist dat de bas wel ietsje zachter mag, die kleine piep in je oren als je ’s avonds in bed ligt, heerlijk. Daar kijk ik echt naar uit.”

Community
“Ik denk dat niet veel bands in het heavier genre enorm hebben geleden onder de pandemie. Behalve natuurlijk de grotere bands die echt gingen touren. Ik las dat Lingua Ignota een rugoperatie moest ondergaan en die zou ze – dankzij het fucked up zorgsysteem in de VS – volledig financieren door de opbrengsten van haar tour. Dat betekent dus niet alleen dat ze niet kon spelen, maar ook dat die inkomsten er niet waren. Gelukkig heeft haar label (Sargent House) een crowdfunding voor haar opgestart om de operatie alsnog te kunnen laten doorgaan. Het inkomen wat de meeste (Nederlandse) bands in ons genre missen is over het algemeen niet het inkomen waarvan je moet leven. Het is wel het inkomen waarmee de band kan opnemen, een studio kan betalen, een plaat kan laten persen etc. Dat mis je nu.

Je ziet ook dat de heavy community meer is gaan kopen om de bands te steunen. Bandcamp die de fees op sommige dagen volledig aan de bands uitbetaalt, is ook echt een mooi voorbeeld van hoe de muziekindustrie elkaar nu kan steunen.

Het interview vervolgt na de video

Toekomstmuziek
Zo’n livestream die veel bands nu doen, dat werkt voor Terzij de Horde gewoon niet. Die live-ervaring, met publiek, die interactie, is zo ontzettend belangrijk voor ons. Wij hebben Joost die in je gezicht staat te schreeuwen. Wij zijn gewoon geen anderhalve meter-band. Wij moeten goed gaan nadenken hoe we dit gaan faciliteren. Daar is nog geen antwoord op. We hebben allemaal die shows meegemaakt waarbij je van voren niet wist wat er van achteren gebeurde, je hing in die muziek en dan op een of andere vent en dan weer op een hek en dat was het vetste wat er was. Hoe snel dat weer kan gebeuren weet ik niet.

Deze coronatijd gaat voorbij. Hoe lang het duurt weten we niet, maar het gaat voorbij. Terzij de Horde bestaat al vijftien jaar en als band zullen wij niet veel veranderen hierdoor. Afgelopen jaar was zwaar voor bijna alle bandleden, op persoonlijk gebied. Dat heeft veel meer invloed dan deze coronaperiode. Het is niet makkelijk natuurlijk, maar het zal Terzij de Horde niet direct veranderen. De muziek gaat echt wel door, alleen voor de muziekbelevenis ben ik een beetje nerveus.”


Deel dit artikel