Motorpsycho, Vera // foto: Jan Westerhof
Het Noorse collectief is bij uitstek een bezige bij! En na een carrière van bijna dertig jaar lijkt het creatieve einde ook nog lang niet in zicht. In februari werd de nieuwe langspeler Here Be Monsters toegevoegd aan het inmiddels goed uitdijende oeuvre van de band. Met het aantal releases van dik in de veertig – van reguliere albums tot aan EP´s en singles toe – heeft het trio een discografie op zak om U tegen te zeggen. De Groninger Vera verwelkomt vanavond de Trondheimers alweer voor de twaalfde keer. De poptempel heeft dit unieke gezelschap onderhand stevig in het hart gesloten.
Tekst: Jurgen de Raad
Foto: Jan Westerhof
Motorpsycho mag zeker uniek genoemd worden: de band flikt het na al die jaren nog steeds om te verrassen met haar gelaagde rock. Eind jaren tachtig begonnen als sterk riff-georiënteerde formatie – hangend op zware seventies hardrock – ontwikkelde het zich tot een bijzonderheid. Eén die zonder schijnbare moeite en op natuurlijk aanvoelende wijze afwisselt in seventies riffrock, psych-, space- en progrock. Maar evengoed wordt er jazzy en experimentele noise uit de creatieve hoed getoverd of gestrooid met compacte popnummers.
Motorpsycho, Vera // foto: Jan Westerhof
Dat het vanavond weer een langdurend festijn gaat worden staat eigenlijk bij voorbaat vast. De Scandinaviërs hebben een live-reputatie waarbij men het doorgaans niet nauw neemt met de tijd, en je als toehoorder zomaar zo´n drie uur onderweg kunt zijn (zoals vanavond opnieuw blijkt). Maar, allemachtig zeg… Wat krijg je dan ook een groot muzikaal avontuur op je bord! De Noorse psychonauten weten deze avond hun songmateriaal vaak naar spannende hoogtes te brengen. De veelal uitgesponnen nummers worden prachtig de cosmos in geslingerd en nemen je mee in een enerverende trip waarbij bedwelmende instrumentale gedeeltes de boventoon voeren. De band serveert de goed afgeladen Vera met een overrompelende set. Daarbij spelen de drie natuurlijk tracks van de recente plaat, maar ook genoeg ouder materiaal komt langs.
Bassist Bent Saether en gitarist Hans Magnus ‘Snah’ Ryan nemen tevens de klankomlijsting van toetsen en overige electronica op zich. Daar waar met name in de afgelopen jaren nog weleens ofwel Stale Storlokken dan wel Reine Fiske – vermaarde geluidskunstenaars – het podium met het drietal deelde, bedienen nu de snarenplukkers aanvullend en afwisselend mellotron en synth. Ze halen er overwegend lekkere vintage geluiden uit. De atmosfeerplaat van veel op de avond voorbij komende nummers wordt er erg fraai verder mee ingekleurd.
Motorpsycho, Vera // foto: Jan Westerhof
Motorpsycho toont eens te meer aan over drie fantastische muzikanten te beschikken. Saether is met zijn veelvuldig en kenmerkend zware, knorrende bastonen een waar fundament in de laagklanken van de band. Zijn spel – opgepimpt met spannende basloopjes – is in de ritmiek magnifiek vervlochten met het regelmatig complexe drumwerk van Kenneth Kapstad. Wat deze man laat zien is een verademing. Daartoe nog eens imposant met zijn drumstel op een verhoging op het podium geposteerd. Zijn uiteenlopende partijen zijn doorregen met eigenzinnige, wat jazzy aandoende fills en bevatten mooi geaccentueerd bekkenspel. Kapstads gevarieerde drumwerk vormt een indrukwekkende schakel in de weelderige dynamiek van Motorpsycho. Ryan legt meer dan eens zijn vaak uitwaaierende lijnen – als psychedelische roesmakers – over de glooiend voortbewegende ritmetandem heen. Samen met de aan- en invullende electronische geluidsfratsen drukt de gitarist een groot deel van de passerende nummers definitief in een heerlijk, sonisch uitdijend spectrum.
Het van Here Be Monsters afkomstige ‘Lacuna/Sunrise’ en ‘I.M.S.’ zijn zodoende fijne dieptebommen die ten gehore worden gebracht. Tracks die veel psych- en prog-tendensen ventileren. Middels fraaie muzikale wendingen – mooie contrasten daarbij tussen hard en zacht – voert de band je mee op ademloze trips.
Veel nummers voelen vanavond af en toe aan als jams. Motorpsycho ‘dolt’ soms – en dat is niet de eerste keer – met haar nummers. Maar het gebeurt met zoveel muzikale leepheid, dat verveling werkelijk nergens toeslaat. Integendeel: repeterende stukken en kolkende, dynamische vlechtwerken van drums, bas en gitaar komen eerder dieper bij je binnen.
Motorpsycho, Vera // foto: Jan Westerhof
Het publiek lijkt evenals de onvermoeibaar doorgaande band niets aan energie te verliezen. De lange speeltijd gaat niet in de kladden zitten, er wordt volop geklapt en gejuichd na elk nummer. Vera sluit Motorpsycho duidelijk weer in de armen. Het publieke vuur slaat nog eens verder in de pan als krakers als ‘S.T.G.’ en ‘Superstooge’ van de bands jaren negentig klassiekers Blizzard en Trust Us worden gespeeld. In de toegift gaat het dak er verder af met het alles vergruizende ‘Feedtime’, van misschien wel Motorpsycho’s heftigste en donkerste plaat tot nu toe. Precies, Demon Box. Daarna zoekt de band weer de meer luchtige psych en proggy koers op en wordt er afgesloten in zalvende ambient -gedrenkt in lekkere seventies atmosfeer – met nadrukkelijke rollen van synth en mellotron.
Motorpsycho kwam, zag en overwon. Deze band zal misschien nooit teleurstellen, zolang de Noren nog hoge kwaliteitsplaten met duidelijk eigen smoel mogen blijven afleveren. En.. Zulke fantastische optredens weten te verzorgen. Het drietal kan weer met een gerust hart Nederland verlaten en zijn Europese tour vervolgen (duurt nog tot halverwege mei).
Nog geen reacties!
Er zijn nog geen reacties geplaatst.