Meet Yokocola: felle, duistere Rotterdamse ‘post-punk on acid with a weird and psychedelic twist’, had er ook boven kunnen staan, maar dat is ook weer zo lang. Niettemin genoeg te beleven met deze band uit de Maasstad en voldoende te vertellen dus voor frontvrouw, manager, boeker en woordvoerder Sidhi Achmat. “Na twaalf jaar vooral in onze kelder muziek maken, zijn we eigenlijk nog veel te onbekend. Dus treden we nu naar buiten. Best wel spannend.” Dat geldt ook voor de muziek (album Cellarsounds is heerlijk ruw, wild, een tikje onaf en soms unheimisch) en de live-performance. Frontvrouw Sidhi intrigeert als Camille Berthomier van Savages, maar is zo mogelijk nog wat wilder en onvoorspelbaarder. Boeiend. Dus ga dat zien op zaterdag 13 februari in WORM, Rotterdam.
Luister ondertussen naar de plaat Cellarsounds:
Als je kijkt naar wat er online te vinden is, lijkt Yokocola een hele beginnende band. Hoe lang bestaan jullie al?
“We zijn toch al best wel lang bezig, al 12 jaar. Maar de laatste twee jaar is er wat veranderd, hebben we een nieuwe formatie en sindsdien zijn we weer meer aan het optreden. Daarvoor was het alleen muziek maken in onze kelder, met drie of vijf muzikanten, en soms traden we op in kraakpandjes. Op een gegeven moment kwam het meer naar buiten en opeens wilden ze ons hebben. Toen vonden we het ook wel leuker om af en toe op treden en nu is er een plaat.
“We zijn dus eigenlijk nog veel te onbekend. Ik hoop dat deze plaat ons verder brengt.”
Toch is dit jullie debuutalbum?
“Dit is de eerste plaat in twaalf jaar ja. We nemen wel altijd op, dus zouden we heel veel platen kunnen uitbrengen. Maar het liep gewoon zo dat we nu wel een album hebben. Dat hebben we zelf uitgebracht. Mensen vroegen erom, voor ons voelde het ook zo; alsof het tijd was.”
Check de clip van Deep Red Dream
Je bent manager, boeker, woordvoerder en zangeres?
“Ik ben gewoon het aanspreekpunt, dan word je al die dingen gewoon vanzelf.”
Hoezo boeker? Je zit toch bij Cloudhead Bookings?
“Ja klopt. Maar Xander van Cloudhead heeft eigenlijk een partner nodig. Hij heeft het heel erg druk, zeker nu Mitchell weg is (Mitchell Quitz is geheadhunt door Rock n Roll High School, IG) en vroeg of ik er af en toe kom werken. En ik vind het ook wel leuk om te doen. Dus heb ik daar de laatste anderhalve maand veel gezeten. Of ik ook aangenomen word, is nog niet helemaal zeker. Na de albumrelease gaan we kijken hoe en wat.”
Ik las ergens dat je met je vader Yono in de band zit. Hoe ziet de band er verder uit?
“Yokocola bestaat uit vijf personen, 1 gitarist, 1 toetsenist, 1 drummer, 1 bassist en ik. Mijn vader doet gitaar. Hij maakt al zijn hele leven muziek en zat in wat Rotterdamse bands als Hi Ho Silver. Koos Driessens, mijn oom, zat vroeger in Hausmagger (hij en Theo waren matties uit Ridderkerk) en doet nu in Yokocola de toetsen. We zijn allemaal buren van elkaar, daarom hebben we op een gegeven moment de kelder omgebouwd tot muziekhok. Daar kwamen we bij elkaar om elke dinsdag muziek te maken, want dan hadden we toch niets te doen.”
Dus Yokocola is een familieband.
“Nee! Nu ja, het is wel familie…, maar dat klinkt nogal alsof we het alleen maar doen omdat we familie zijn en dat is niet zo. We willen wel kwalitatieve muziek maken. Op de een of andere manier matchen we ook heel erg qua sound, anders zouden we ook geen muziek met elkaar kunnen maken.”
Ik hoor een soort wilde, meer punky en bij vlagen psychedelische versie van Savages en Lydia Lunch. Herken je jezelf daarin?
“Ja, ik was vroeger wel veel naar punk aan het luisteren. Ook naar harde punk, maar vooral die poetry-achtige punk. Ik ben ook enorm fan van Suicide en The Birthday Party, maar houd ook van elektronica en soul, funk, alles. Proto-punk, The Stooges en Gun Club; in die hoek voel ik me wel het meest thuis.”
En een vleugje psychedelisch erbij.
“Toch ook een beetje psychedelisch, jazeker. Daarom noemen we onszelf altijd ‘post-punk on acid’, wij zijn psychedelische punkers, haha.”
Cellarsounds heet de plaat. En het klinkt ook wel een beetje alsof het in een duister hol is opgenomen.
“Het is ook echt daar in die kelder opgenomen. We zijn ooit een keertje in een studio ergens geweest, maar dat werkt gewoon niet. We voelen ons echt daar het meeste thuis. Iemand schreef dat het klonk alsof het een gore kelder was, maar daar ben ik het niet mee eens. Ik vind het een hele gezellige kelder. We hebben er heel veel kunst en gekke tekeningen hangen. Het is wel een beetje een museum, maar geen smerige, natte kelder. Dat klinkt een beetje als een riool en dat is het niet.”
De plaat klinkt smerig en duister ‘in a good way’. Maar echt. Wat zijn de plannen?
“We zijn nu vooral bezig met de voorbereidingen voor de albumrelease. Die is zaterdag 13 februari in WORM, daarna gaan we met Spasmodique een paar concerten doen. En we gaan door. We hebben alweer wat nieuwe nummers, en dus doorsparen voor een nieuw album. We willen heel veel albums en altijd muziek blijven maken. We gaan niet stoppen, nooit stoppen. Dat past niet in ons plaatje, in ons wereldbeeld. We blijven altijd doorgaan, no matter what. Wat er ook gebeurt, zelfs als al onze instrumenten kapot gaan.”
Of Yokocola en de instrumenten heel blijven kun je dus zaterdag in WORM, Rotterdam zien, maar op die intense Cellarsounds kun je ongetwijfeld zelf kapot gaan. En dat voor een schamele 7,50 euro. Dan krijg je er ook een Tec Art Party met Harry Merry, Mr Marcaille en Boom Boom Du Terre bij. Meer achtergrond over Yokocola in dit toffe interview met Popunie.
Live-impressie uit 2014 in de OCCII:
Nog geen reacties!
Er zijn nog geen reacties geplaatst.